Küçük Bey

Ağır ol !

"Oha !
Başka ne istersin beyfendi ?
Şuna bakın ya daha beni tanımadan , sohbet bile etmeden "Benimle Çıkar Mısın?" demek nedir ya. Bu nasıl bi yokluktur nasıl bir çaresizliktir. Susmicam kızlar susturmaya kalkmayın. Evet birşeyler hissediyoruz , yakışıklı bir o kadar da gözlerine hayran olmuş olabilirim ama o kadar uzun boylu değil. Ya sen kimsin ?
Bu özgüven nerden geliyor ?
Seninle çıkacağımı nerden çıkardın ki sen" demeye kalmadan 3. şoku da numarasını yollarak beni kendinden bir hayli soğuttu.
     Tebrikler.
Yok yook bu da yetmez. Ayağa kalkıp ayakta alkışlıyorum seni. Hatta kızlar sizde lütfen ayağa kalkın bu çocuğu alkışlayın.
      Hadi şak şak sesleri duyamıyorum. Hadi Alime hadi kızlar sizde demeye kalmadan bir de titreşim göndermesi yok mu bu çocuğun gel de sinir olma.
Tamam sakinim.
Evet sakinim ben.
Gayet iyisin Asiye iyi. Kendi kendimi motive ettikten sonra tekrar ellerimi kılavyenin üstüne koyup "Balkona Çıkar Mısın?" diye mesaj yazdım. Anında cevap geldi. "Tabi çıkarım" mesajıyla ayaklandım.
    Mavi benekli eşofmanımla , dağnık saç topuzumla alel acele kapının önündeki terliği giymemle çıkmam bir oldu. Baktığım çocuğun bu olmasını kabul edemiyordum ve o yüzden balkona çıkmasını söyledim. Birşeylere inanmam için görmem yeterliydi. Ve köşede ki duvara yaslandım. Hafifçe kafamı çıkardım. Evet baktığım çocuğun ta kendisiydi. Elinde sigarasıyla etrafına bakıyordu. Tekrar emin olabilmek için 2. kez kafamı hafifçe öne doğru eğerken bana baktığını gördüm. Hemen eve doğru koştum.
    Kapıyı Alime açarak "Asiye koş koş seninki seni görmüş. Mavi eşofmanla çok hoş görünüyorsun" diye mesaj attı dedi. Ya şaka mıydı bu ? Kamera nerde ? El sallıyorum haydi çıkın kızlar çok güzel şakaydı ama bu kadarı da eşek şakası olmaya başladı. Tamam eğlendik. Çok güzel şakaydı ama yeter lütfen demeye kalmadan kızlar tedirginli bir ses tonuyla "Asiye seninle buluşmak istiyorum. Dışarı çıksana" diye gelen mesajı okuyorlardı. Ama benim taammülüm kalmamıştı. 
   Tekrar ellerimi kılavyenin üstüne koyarak parmaklarımın kontrolünü iç sesim ele geçirmiş gibi mesaj yazıyordu. "Sen beni çıktığın kızlardan biri mi sanıyorsun ? Ya sende ki bu özgüvene anlam veremiyorum. Neyine güvenip bana teklif ediyorsun. O yetmezmiş gibi bana numaranı yollamakta neyin nesi. Beni rahatsız etme bir daha" deyip mesajı yollamam saniyelerimi almadı. Direk bilgisayarın fişini çektim. Bu saçmalığa daha fazla katlanamıyordum.
   Kalbimle , iç sesimin arasında sıkışıp kaldım. Kalbim , gözlerine bakamadığım çocuğun bana şimdi teklif ettiğinin mutluluğunu yaşarken iç sesim ise " onca zaman boşuna vakit harcamışın Asiye. Baksana çocuk tam hızlı gonzales çıktı " diye söyleniyordum.