မနက်သုံးနာရီမှာလည်း မင်းကိုချစ်ပါတယ်။
×
ညတွေနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ထူးဆန်းတဲ့ အမှန်တရားတစ်ခုက လူတွေဟာ ညဘက်ဆိုရင် နှလုံးသားကို ပိုပြီးဦးစားပေးတတ်ကြပါတယ်တဲ့။ စိတ်ခံစားမှုအားပိုကောင်းပြီး အခါတိုင်းထက် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပိုပွင့်လင်းတတ်ကြပါတယ်တဲ့။
ဒါကြောင့်များ မင်ဂျောင်း သူ့ကို သတိထားမိနေတာလား မပြောတတ်ပါဘူး။ သူ့ကိုဆိုပေမယ့် တကယ်တမ်း ရည်ရွယ်တာ သူလုပ်သမျှ၊ ပြုမူသမျှ၊ ပြောဆိုလိုက်သမျှကို သတိထားမိနေတယ်လို့ ပြောချင်တာ။
အဲ့ဒါက ဂျစ်ဆောပဟေဠိ အပိုင်းအစတွေကြားက ဆက်နွယ်မှုတစ်ခုကို အာရုံစူးစိုက်ပြီးရှာနေတဲ့ မျက်လုံးတွေလား။ အစိတ်အပိုင်းတိုင်းကို ဂရုတစိုက်ယူကြည့်တဲ့ လက်ချောင်းတွေပဲလား။
သူက မင်ဂျောင်းရဲ့ အိုဗာဆိုဒ်တီရှပ်အကြီးကြီးနဲ့ ကြည့်ကောင်းနေပြီး ကိုယ်ဝတ်ရင် ရှည်လွန်းလို့ ခေါက်လိပ်ထားရတဲ့ ဂွမ်းသားဘောင်းဘီက သူနဲ့ကျ ခြေမျက်စိနား အနေတော်ဖြစ်နေတာမျိုးပေါ့။ အခန်းရဲ့ ထောင့်တစ်ခုမှာ သူ့အဝတ်ဟောင်းတွေက သပ်သပ်ရပ်ရပ် ခေါက်လျက်သားရှိနေတယ်။
"ဒါက ဒီတစ်ခုနဲ့ဆက်မှာထင်တယ်၊ ဟုတ်တယ်မလား"
"အင်း"
မနက်မိုးလင်းလာရင် သူ့ကိုအိမ်ပြန်လွှတ်လိုက်ရတာမျိုး မင်ဂျောင်းမလုပ်ချင်။ သူ့ဆံပင် ဝိုင်နီရောင်များကြားထဲ လက်ချောင်းကလေးများဖြင့် ပြေးလွှားဆော့ကစားချင်သည်။ ကာတွန်းဇာတ်ဆောင် ဂိမ်းဇာတ်ကောင်လို ယုံကြည်ဖို့ခက်တဲ့အလှမျိုးနဲ့ သူ့ကို ဆက်တိုက်ထိုင်ကြည့်ချင်သည်။
အာ.. မင်ဂျောင်းတော့ အခြေအနေမဟန်ဘူးပဲ။ ဘယ်နှယ့်ကြောင့် အဲ့လောက်တောင် သူနဲ့ပတ်သတ်တာတွေ ဆက်တိုက်စဥ်းစားနေမိမှန်း မသိတော့ဘူး။ နားထဲမှာလည်း ညဥ့်နက်နေပြီမို့ ခပ်တိုးတိုးပဲပြောတဲ့ သူ့အသံပဲကြားနေတယ်။
![](https://img.wattpad.com/cover/276542018-288-k707097.jpg)
YOU ARE READING
Happened
Fanfictionလူတိုင်းက တစ်စုံတစ်ခု၊ တစ်နေရာရာ၊ တစ်ချို့အဖြစ်အပျက်နဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်တို့ကို မေ့ပစ်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားနေကြတာပါတဲ့။