Happened

Episode - 15

ငါ စိတ်မလုံခြုံဘူး။ ငါ့စိတ်ထဲမှာ လုံခြုံမှုကို မခံစားရဘူးလို့ ​ပြော​နေတာကို နားမလည်ဘူးလား။ ဘာလို့လဲ။

×

"အစ်.. အစ်မ"

​ခေါ်သံဟာ ဘာလို့အထစ်ထစ် အ​ငေါ့​ငေါ့ဖြစ်သွားမှန်း မင်​ဂျောင်းမသိ။ ​အေးစက်လွန်းတဲ့ ညနှစ်နာရီ​ကျော်အချိန် အစ်မတစ်​ယောက် သူမ အိမ်​ရှေ့ကို ဘာလို့​ရောက်​နေလဲဆိုတာလည်း စဥ်းစားမရ။ အိမ်​သော့တစ်ခုတည်း​ကြောင့် ​ရောက်လာတာ​တော့မဖြစ်နိုင်။

ဒါ့အပြင် သူဘယ်တုန်းက ​ရောက်​နေတာလဲ၊ ဘာ​တွေမြင်သွား​သေးလဲဆိုတာပါ ​တွေးမိပြီး ထိတ်လန့်လာသည်။ မဟုတ်တာ လုပ်ထားတာ​တော့ မဟုတ်။ သို့​သော် မလုပ်သင့်တာ လုပ်ထားမိသဖြင့် အပြစ်ရှိသူလို ခံစားရသည်။

"အိမ်ထဲဝင်​တော့​လေ မင်​ဂျောင်း"

အစ်မရဲ့​လေသံဟာ မာထန်မ​နေ​ပေမယ့် အခုည​လေထက် ပို​အေးစက်သလား ​အောက်​မေ့ရသည်။ ​ကျော​ပေးကာ လှည့်မပြန်ခင် မင်​ဂျောင်း သူ့လက်ကို ဆွဲကိုင်မိသည်။

"ဘယ်တုန်းက​ရောက်​နေတာလဲ၊ ဘာလို့ဖုန်းမဆက်တာလဲ"

​ရေခဲတမျှ ​အေးစက်​နေ​သော လက်​ချောင်းများနှင့် ထိ​တွေ့မိ၍ အပြစ်စိတ်သည် အဆမတန်ကြီးမားလာသည်။ သို့​သော် ကြာကြာမဆုပ်ကိုင်လိုက်ရပါ။ တစ်ဖက်လှည့်လာသလိုလိုနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ​နောက်ပြန်​ခြေလှမ်းဆုတ်သွား​သော အစ်မ​ကြောင့် လက်လည်း အလိုလိုပြုတ်သွား​လေသည်။

"​ရောက်တာ သိပ်မကြာ​သေးပါဘူး"

"ဖုန်းက​ရော ဘာလို့မဆက်တာလဲ"

"အဲ့ဒါထက်.."

အကွာအ​ဝေးတစ်ခု​ရောက်သွား​တော့ အစ်မက နားထင်ကို လက်ညှိုးဖြင့်ပွတ်ရင်း မင်​ဂျောင်းကိုပြန်​မေးသည်။

"ငါဖုန်း​ခေါ်​နေတာကို ဘာလို့မကိုင်တာလဲ မင်​ဂျောင်း"

ရိုင်းစိုင်းသည့် စကားလုံး​တွေ မပါဝင်​သော်ငြား မင်​ဂျောင်းအတွက် ထိုစကားသည် ​ဆေးခါး​သောက်ရသလို နားထဲအဝင်ဆိုးလှသည်။