You Are My Destiny❤

Part 28 - Come To Me...

Namjoon's Pov

මගේ අැඟට අමාරුවක් දැනෙනවා. ඔලුව බර වෙලා වගේ. මට මොකක්ද උනේ කියලා මට හරියට මතකයක් නෑ. ඒත්..මම ජින්ව දාලා අාවද?

මට ඕන උනේ නෑ ජින්ව දාලා කොහෙවත් යන්න. ඒත් මෙතන කවුරුවත්ම නෑ. මෙව ලෙඩ අැඳක දාලා සේලයින් පවා ගහලා. ඒ වෙලාවෙ තමයි ඊයෙ උන හැම දෙයක්ම මට එකින් එක මතක් වෙන්න ගත්තෙ.

මං ජින් ලඟට යන්න ඕන. එයාට සිහිය එද්දි මං එයා ලඟින් නැති උනාම එයාට දුක හිතෙයි. මට බෑ මං නිසා මගේ මලගෙ හිත සැරින් සැරේ රිදෙනවා බලන්න. බැරි වෙලාවත් දැනටමත් ජින්ට සිහිය අැවිල්ලානම්?

මං සේලයින් බට ගලවගන්න ලොකු උත්සාහයක් දරනකොට නර්ස්ලා දෙන්නෙක් මං හිටපු කාමරේට අාවා.

" සර් මොකක්ද ඔයා ඔය කරන්නෙ? සේලයින් ගලවන්න එපා. සර්ගෙ අැඟ ගොඩක් දුර්වලයි. "

එක නර්ස් කෙනෙක් එහෙම කිවුවම කලබල වෙලා හිටපු මම ටිකක් සන්සුන් උනේ ජින් ගැන ඒ කෙනෙක්ගෙන් මට අහගන්න පුලුවන් නිසා.

🐨"නර්ස් කරුණාකරලා මට කියන්න පුලුවන්ද No. 7 Room එකේ හිටපු Patientට සිහිය අාවද කියලා?"

"සර් කලබල වෙන්න ඕන නෑ. ඒ Patientට සිහිය අාවා. එයා ගොඩාක් හොඳ Condition එකක තමයි හිටියෙ. දැන් ටිකකට කලින් එයාගෙ ගෙදරින් අැවිල්ලා එක්කගෙන ගියා "

"මො..මොකක්?"

මොකක්ද දැන එයා කිවුවෙ? ජින්ට සිහිය අාවද? ගෙදරින් අැවිත් ජින්ව එක්කන් ගියාද? පැය ගානයි මගෙ මැණික මට ්‍ඔයා ලඟින් ඉන්න බැරි උනේ. ඒකටත් මට සමාවෙන්න. මං මහ කාලකන්නියෙක්.

මට මෙතනට වෙලා බලන් ඉන්න බෑ. මං ජින්ව නවත්තන්න ඕන. එක පාරක් එයාගෙ අැස් දිහා බලාගෙන එයාව මගේ කරගන්න පරක්කු උනාට සමාව ඉල්ලන්න මට ඕන.