Bad Boys Do It Better (L.H.)

Κεφάλαιο 13

Ο Λουκ έσβησε την ducati μηχανή του μπροστά από το μεγάλο σπίτι της Ταρα. Ήταν αργά το βράδυ πλέον με αποτέλεσμα να επικρατεί μια σιωπή στους δρόμους. Κοίταξε ανέμελα το κορίτσι πίσω του. Το αχνό φως του δρόμου έκανε το πρόσωπό της να φαίνεται ακόμα πιο χλωμό αλλά εξίσου όμορφο.

Όχι ότι θα υπήρχε περίπτωση ποτέ να δείχνει κάτι λιγότερο από υπέροχη, σκέφτηκε. Το στρογγυλό πρόσωπό της, τα όμορφα χαρακτηριστηκά της, η λάμψη των ματιών της και φυσικά εκείνο το χαμόγελο που μπορούσε να μαγνητίσει οποιονδήποτε.. ένα χαμόγελο που τώρα είχε χαθεί εξαιτίας εκείνου του καθάρματος. Ο Λουκ θα έδινε τα πάντα για να γυρίσει πίσω και να τελειώσει αυτό που ξεκίνησε. Ήθελε να τον σκοτώσει με τα ίδια του τα χέρια που τόλμησε να αγγίξει έστω και μια τούφα από τα μεταξένια της μαλλιά όμως δεν μπορούσε να την αφήσει ολομόναχη. Θα μπορούσε, βέβαια, να αφήσει τον Αστον να την γυρίσει σπίτι αλλά ποιος θα την προστάτευε καλύτερα από τον ίδιο;

"Είσαι σίγουρα εντάξει;" την ρώτησε απαλά.

Εκείνη απλά ένευσε και χαμογέλασε. Ο Λουκ παρατήρησε ότι το χαμογελό της δεν έφτανε στα μάτια της, ούτε στο ελάχιστο, αλλά αποφάσισε να μην πει τίποτα. Την είδε να κάνει μεταβολή και να μπαίνει μες στο σπίτι χώρις δεύτερη κουβέντα. Έμεινε ο ίδιος για ένα λεπτό να κοιτά την κλειστή πόρτα προτού ξεκινήσει την μηχανή και οδηγήσει μακριά.

Η Ταρα κοντοστάθηκε πίσω από την πόρτα στο εσωτερικό μέρος του σπιτιού μέχρι που άκουσε την μηχανή του Λουκ να φέυγει και αναστέναξε. Δεν ήθελε να σκεφτεί τίποτα από όσα συνέβησαν σήμερα. Είχε αντιμετωπίσει πολύ δράμα μέσα σε μία μέρα και το μόνο που ήθελε ήταν να ξαπλώσει και να κοιμηθεί για την υπόλοιπη χρονιά.

Ανέβηκε αθόρυβα την ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στο πάνω μέρος του σπιτιού ευχαριστώντας τη τύχη της που οι γονείς της δεν ήταν ξύπνιοι. Δεν είχε όρεξη για καμμίας μορφή ανάκρισης.

Προχώρησε στις μύτες των ποδιών της ενώ περνούσε έξω από το δωμάτιο της Αννι και μπήκε στο δωμάτιο της κλείνοντας την πόρτα πίσω της. Έβγαλε γρήγορα τα ρούχα της και μπήκε στο μπανιο. Ήθελε να διώξει κάθε ανάμνηση από τον Τζέικομπ να την ακουμπά. Το ζεστό νερό έπεσε με δύναμη πάνω το σώμα της κάνωντας τους μύες της να χαλαρώσουν. Ένας Θεός ήξερε πόσο πολύ το είχε ανάγκη αυτό.

Μετά από μισή ώρα κάτω από το ζεστό νερό η Ταρα ένιωσε τα βλέφαρά της βαριά. Πήγε γρήγορα στο κρεβάτι της και έπεσε σε ένα βαθύ ύπνο προσπαθώντας να ξεχάσει τα σημερινά γεγονότα.