Bad Boys Do It Better (L.H.)

Κεφαλαιο 5

Μετά την αναχώρηση του Λουκ η παρέα συνέχισε να μιλάει ενθουσιασμένη για το παρτυ. Απο ότι κατάλαβε η Ταρα το διοργάνωνε κάθε χρόνο ένας αιώνιος τελειόφοιτος του σχολείου. Συνέχισαν να μιλάνε όμως εκείνη δεν τους άκουγε. Στο μυαλό της ήταν ακόμα η εικόνα του Λουκ.Ο τρόπος που είχαν αστράψει τα γαλανά του μάτια όταν είχε πει ότι μπορεί να πάει στο παρτυ...Όμως από την άλλη ο αλαζονικός και υπεροπτικός τρόπος που φερόταν και την έκανε να τον μισεί. Υπηρχαν αγόρια σαν αυτον στο προηγούμενο σχολείο της. Τα υποτιθέμενα κακά αγόρια που νόμιζαν ότι μπορούσαν να ρίξουν οποιαδήποτε κοπέλα!! Πάντα τους μισούσε και δεν έμπαινε καν στο κόπο να ασχοληθεί μαζί τους όμως ο Λουκ...Ο Λουκ είχε κάτι διαφορετικό..
Ξαφνικά ένας εκκωφαντικός ήχος διέκοψε την σκέψη της. Κατάλαβε ότι και η παρέα της είχε σταματήσει την συζήτηση τους και κοιτούσαν με ανοιχτά στόματα προς την άλλη μεριά της τραπεζαρίας.
Γύρισε το κεφάλι της και κοίταξε προς την κατεύθυνση από την οποία προήλθε ο ήχος.
Ένα τραπέζι ήταν αναποδογυρισμένο και κόσμος είχε μαζευτεί.

"Κάποιοι τσακώνονται"είπε ενοχλημένη η Εμμα.

"Πάμε να δουμε!"φώναξε ενθουσιασμένος ο Μαικλ.

Έτρεξαν προς το μέρος του κόσμου που πλεον είχαν σχηματίσει έναν κυκλο.Έσπρωξε τον κοσμο ζητώντας συγγνώμη. Βγηκε μπροστά και ειδε-
Έναν αιμόφυρτο Λουκ ξαπλωμένο στο πάτωμα. Αν και έτρεχε αίμα από την μύτη του είχε ένα ψυχρό και σατανικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του. Από πάνω του ήταν ένα μυώδες αγόρι που φορούσε μια ζακέτα με τα αρχικά της σχολικής ομάδας ραγκμπι.
" Μονο αυτο έχεις;" ρώτησε προκλητικά ο Λουκ. Το άλλο αγόρι φαινόταν πραγματικά νευριασμένο.
Με το που άκουσε την ερώτηση του Λουκ του έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα και τον κλώτσησε με δυναμη στο στομάχι. Ο Λουκ έβγαλε ένα πνηχτό ηχο πόνου και έπειτα άρχισε να γελάει νευρικά με τον πόνο να διαγράφεται σε όλο του το πρόσωπο.
Αυτό ηταν! σκεφτηκε η Ταρα ειναι τρελος!!! Δεν υπάρχει άλλη εξηγηση!

Είδε το άλλο αγόρι να ετοιμάζετε να ξανακλωτσήσει τον Λουκ και μπήκε αντανακλαστικά μπροστά.
" Σταματα!" ούρλιαξε ταραγμένη.
"Φύγε από την μέση κοριτσάκι..Δεν σε αφορά αυτο.." της απάντησε το μεγαλόσωμο αγορι κοιτώντας την περιφρονητικά.
Όσο γινόταν αυτό ο Λουκ είχε βρει την δύναμη να σηκωθεί. Έσπρωξε στα πλαγιά την Ταρα για την βγάλει από την μέση και όρμησε με δύναμη πάνω στον άλλο τελειόφοιτο. Εκείνος ξαφνιασμένος από την επίθεση δεν πρόλαβε να αντιδράσει με αποτέλεσμα να πέσει κάτω με τον Λουκ από πάνω του. Ο Λουκ βρήκε την ευκαιρία και άρχισε να ρίχνει συνεχόμενες μπουνιές στο παιδι από κάτω του. Ένα αηδιαστικό κρακ ακουστηκε που σήμαινε ότι ο Λουκ μάλλον κατάφερε να του σπασει την μύτη αλλά δεν σταματαγε.Συνέχιζε τα απανωτά χτυπήματα με μίσος στα μάτια του μέχρι που ο αντίπαλος του ήταν αναισθητος. Η Ταρα επενέβη ξανά και τον ανάγκασε να σταματήσει.
Εκείνος έφτυσε περιφρονητικά το αγόρι που έβρισκε σιγά σιγά ξανά τις αισθήσεις του. Όλοι είχαν μεινει άφωνοι. Κανείς δεν τολμούσε να κουνηθεί και η Ταρα θα ορκιζόταν ότι ακόμα και μια καρφίτσα αν έπεφτε θα ακουγόταν μέσα στη απίστευτη σιγή. Δύο παιδια βγήκαν μπροστά για να βοηθήσουν το αγόρι που ήταν σε άθλια κατάσταση.Όλοι οι υπόλοιποι είχαν μεινει να κοιτάνε τρομοκρατημένοι τον Λουκ.
"Πισω στις δουλειές σας!!" Τους φώναξε ο Λουκ με θράσος.

Έπειτα έκανε μεταβολή και έπεσε με δύναμη στην πόρτα της τραπεζαρίας βγαίνοντας με φόρα.
Η Ταρα χωρίς να χάνει λεπτό έτρεξε από πίσω του. Δεν μπορούσε να προλάβει το βήμα του καθώς τα πόδια του ήταν πολύ πιο μακριά από τα δικά της και έτσι του φώναξε ενώ βρισκόταν λίγα μέτρα πιο πίσω.
"Λουκ!! Λουκ περιμενε!!"

Εκείνος την αγνόησε. Φώναξε πιο δυνατά.

"ΛΟΥΚ!! Σταματά τώρα αμεσως"
Ο Λουκ σταμάτησε στην θεση του χωρίς να γυρίσει να την κοιτάξει.
"Τι θες;" την ρώτησε εκνευρισμένος
"Τι στο καλό ήταν αυτο στην τραπεζαρία; Και που στο καλό νομίζεις ότι πηγαίνεις;"

"Η απάντηση και στις δύο ερωτήσεις είναι ίδια.. Δεν σε αφορά" Απάντησε και συνέχισε να προχωράει.

"Δεν με αφορά;" η Ταρα δεν πίστευε στα αυτιά της. "Την μια στιγμή είσαι μια χαρά και την άλλη προσπαθείς να δολοφονήσεις ένα παιδί μπροστά σε όλο το σχολείο!! Και να σου θυμίσω ότι αν δεν έμπαινα μπροστά εσύ ακόμα θα τις έτρωγες!!"
Αυτό τον έκανε να σταματήσει. Γύρισε και την πλησίασε αργά. Τα πρόσωπα τους ήταν πολυ κοντά, ένιωθε την καυτή του ανάσα στο δέρμα της και μύριζε το άρωμα του. Μια γλυκειά μυρωδιά ανακατεμένη με την μεταλλική μυρωδιά του αίματος.
"Κάνω ότι θέλω και δεν χρειάζομαι την άδεια κανενός. Και ποτέ δεν ζήτησα την βοήθεια σου πριγκίπισσα!! Μια χαρά θα τα κατάφερνα και μόνος μου. Πάντα αυτό κάνω."
Εκείνη σάστισε για μια στιγμή και έπειτα μίλησε.

"Λέγε ότι θες για να κάνεις τον εαυτό σου να αισθανθεί καλύτερα!!! Εγω ξέρω τι είδα... Φαινόσουν σαν ψυχοπαθής εκεί περα. "

"Τότε καλά θα κάνεις να μείνεις μακριά μου" είπε πικρόχολα. Δεν περίμενε να ακούσει την απάντηση της. Γύρισε την πλάτη του και έφυγε αφήνοντας την μόνη σε ένα άδειο διάδρομο για δεύτερη φορά.