Bad Boys Do It Better (L.H.)

Κεφάλαιο 17

Η Ταρα τύλιξε τα χέρια της γύρω από τη μέση της σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να ζεσταθεί. Είχε βραδιάσει πλέον για τα καλά και όσο κι αν προσπαθούσε δεν μπορούσε να κρύψει τον πανικό της που βρισκόταν μόνη της στην ερημιά.

Το μυαλό της της έπαιζε άσχημα παιχνίδια. Το φως της κολόνας που τρεμόπαιζε και ο αέρας που πέρναγε βίαια μέσα από τα δέντρα σε συνδυασμό με την απόλυτη ακινησία στο δρόμο την έκαναν παρανοϊκή. Μια απόκοσμη αίσθηση την κατέκλυζε. Σαν κάτι να παραμόνευε στα δέντρα πίσω της περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να επιτεθεί.

Ανίκανη πλέον να μείνει άπραγη άρχισε να περπατάει στην άκρη του δρόμου με την ελπίδα ότι θα συναντήσει τον Μαικλ κάπου εκεί κοντά.

Συνέχιζε να περπατάει για λίγα λεπτά, ρίχνοντας που και που βιαστικές ματιές πίσω της για να βεβαιωθεί ότι κανείς δεν την ακολουθούσε, μέχρι που δύο φώτα την τύφλωσαν. Ανοιγόκλεισε τα μάτια της για να προσαρμοστεί στο ξαφνικό φως και είδε τον Μαικλ να αναστενάζει ανακουφισμένος στη θέση του οδηγού. Η δε Ταρα δεν έχασε λεπτό αλλά έτρεξε και κάθισε βιαστικά στη θέση του συνοδηγού.

Αφού έκλεισε την πόρτα του αυτοκινήτου με δύναμη έγειρε πάνω της εξουθενωμένη. Μπορούσε σχεδόν να νιώσει το γεμάτο περιέργεια βλέμμα του Μαικλ να την επεξεργάζεται καθώς ανέλυε στο μυαλό του την κατάσταση.

"Ευχαριστώ που ήρθες. Σου χρωστάω χάρη" είπε πρώτη η Ταρα βγάζοντας τον από την άβολη θέση στην οποία βρισκόταν.

"Μη το ξαναπείς αυτό.. Δεν υπήρχε περίπτωση να σε άφηνα ολομόναχη στην ερημιά" απάντησε εκείνος χωρίς να πάρει τα μάτια του από το δρόμο.

Η Ταρα τον κοίταξε και τον παρατήρησε για πρώτη φορά από την στιγμή που μπήκε στο αυτοκίνητο. Φαινόταν σχεδόν αξιαγάπητος με τα ανακατεμένα πράσινα μαλλιά του και τις μπλε πυτζάμες του. Αν η Ταρα δεν ήταν τόσο κουρασμένη θα γέλαγε και ίσως θα αστειευόταν για την καθόλου συνηθισμένη εμφάνισή του.

"Συγγνώμη που σε ξύπνησα" χαμογέλασε απολογητικά.

"Οοο όχι δεν κοιμόμουν.." απάντησε ο Μαικλ. Έπειτα έριξε μια ματιά στα ρούχα του και κοκκίνισε λες και συνειδητοποίησε για πρώτη φορά την κατάστασή του.

Η Ταρα δεν μπόρεσε να μην γελάσει ελαφρά με τη ντροπή του.

" Τι έγινε με τον Αστον; Πως και ξέχασε το τηλέφωνο του;" ρώτησε η Ταρα για να τον βγάλει, για μια ακόμα φορά, από την άβολη θέση του.