Bad Boys Do It Better (L.H.)

Κεφάλαιο 29

Η Ταρα απομακρύνθηκε,τρέχοντας σχεδόν, από το σημείο που στεκόταν ο Λουκ. Εκείνος αναστέναξε βαθιά παραμένοντας στο ίδιο σημείο. Πραγματικά πίστευε ότι αυτή τη φορά θα την έπειθε να ενδώσει και να σταματήσει αυτό το μάταιο παιχνίδι που τους βασάνιζε και τους δύο. Όμως δεν το έβαζε κάτω με τίποτα! Ήταν τόσο ξεροκέφαλη.

Δεν ήταν ότι δεν νοιαζόταν για την Ταρα. Για εκείνη θα έκανε τα πάντα. Ακόμα και αν αυτό σήμαινε να χάσει αυτό το ηλίθιο στοίχημα. Πολλές φορές είχε σκεφτεί να την αφήσει να κερδίσει ώστε να μπορέσει να την κλείσει ξανά στην αγκαλιά του. Όμως, όσο και αν αυτή η απόσταση τον σκότωνε, η σκέψη ενός δείπνου με εκείνη και τους θετούς του γονείς τον έκανε νευρικό. Οποιοσδήποτε φυσιολογικός έφηβος δεν θα θεωρούσε ένα δείπνο τόσο τραγικό, όμως ο Λουκ δεν ήταν ο οποιοσδήποτε και σίγουρα δεν ήταν φυσιολογικός. Βαθιά μέσα του φοβόταν. Έτρεμε την στιγμή που η Ταρα θα συνειδητοποιούσε πόσο μπλεγμένος ήταν ο κόσμος του και θα αποφάσιζε ότι δεν θέλει να είναι πλέον μέρος του. Και το χειρότερο είναι ότι εκείνος θα την άφηνε να φύγει γιατί θα ήξερε ότι έχει δίκιο.

Ο ήχος του κουδουνιού, διαπεραστικός και απίστευτα ενοχλητικός τον έβγαλε από τις σκέψεις του. Κάποιοι μαθητές είχαν σταθεί κοντά του (σε μια ασφαλή απόσταση) και τον κοίταζαν περίεργοι. Είχαν και ένα δίκιο. Πρέπει να έδειχνε τρομαχτικός έτσι όπως έστεκε στην μέση του διαδρόμου χωρίς να κουνιέται για ολόκληρα λεπτά. Αμέσως τους χάρισε το πιο βλοσυρό του βλέμμα.

"Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;" Οι μαθητές αμέσως κινήθηκαν γρήγορα προς την άλλη κατεύθυνση, τρομοκρατημένοι, χωρίς να κοιτάνε πίσω τους.

'Γαμώτο, πάλι θα αργήσω' σκέφτηκε νευριασμένος ο Λουκ και άρχισε να τρέχει μέχρι το ντουλάπι του. Οι διάδρομοι είχαν σχεδόν αδειάσει. Άρπαξε βιαστικά τα βιβλία του και έτρεξε προς το εργαστήριο.

Ο Λουκ μπήκε τελευταίος στην τάξη με γρήγορα βήματα. Ο καθηγητής -του οποίου το όνομα δεν μπορούσε να θυμηθεί- καθόταν στην έδρα διορθώνοντας κάποια γραπτά.

"Κύριε Χεμμινγκς αποφασίσατε να μας τιμήσετε με την παρουσία σας;" ρώτησε ρητορικά χωρίς καν να σηκώσει το κεφάλι του από τα γραπτά.

'Μαλάκα' έβρισε ο Λουκ από μέσα του ενώ προχώρησε προς το τέλος της αίθουσας στο μόνο άδειο θρανίο. Αφού κάθισε ένιωσε ένα ζευγάρι να είναι καρφωμένα πάνω του παρακολουθώντας και την παραμικρή του κίνηση. Σήκωσε το βλέμμα του αργά για να δει μια συγκεκριμένη, πολύ ενοχλητική ξανθιά να του χαμογελάει πονηρά. Η κοπέλα τότε σηκώθηκε και με αργά βήματα πλησίασε τον καθηγητή ο οποίος τώρα έγραφε την εργασία τους στον πίνακα. Ο Λουκ τους παρατηρούσε προσεχτικά ενώ μιλούσαν σιγανά. Η κοπέλα τίναξε τα κατάξανθα μαλλιά της ικανοποιημένη προτού γυρίσει πίσω στη θέση της. Αλλά και εκεί δεν κάθισε πολύ. Πήρε τα βιβλία της και πήγε και κάθισε δίπλα στον Λουκ.