Bad Boys Do It Better (L.H.)

Κεφάλαιο 39

"Και δηλαδή πιστεύεις ότι σε αγνόησε επίτηδες;" ρώτησε ο Λουκ μιλώντας πιο δυνατά από ότι συνήθως για να ακουστεί πάνω από το δυνατό τρίξιμο της κούνιας πάνω στην οποία καθόταν.

"Ναι" απάντησε η Ταρα πηγαίνοντας πέρα δώθε στην σκουριασμένη κούνια της κοιτώντας επίμονα το κενό.

"Και γι αυτό είσαι στεναχωρημένη;"

"Ναι"

Εδώ και κάμποση ώρα καθόντουσαν μόνοι τους στην παλιά παιδική χαρά της πόλης. Παλιά, της είπε ο Λουκ, το μέρος ξεχείλιζε από χαρά και ζωντάνια μιας και όλα τα παιδιά του δημοτικού έρχονταν εδώ αμέσως μετά το σχόλασμα αλλά τώρα ήταν απλώς ένα παρατημένο κτήμα με αγριόχορτα, δυο σκουριασμένες κούνιες και ότι είχε απομείνει από μία γκρεμισμένη σιδερένια τσουλήθρα.

Απέναντι τους έστεκε ένα βρώμικο από κουτσουλιές άγαλμα ενός αγέρωχου πρώην δημάρχου που είχε καρφώσει το αυστηρό του βλέμμα πάνω τους σαν να παρακολουθούσε την κάθε τους κίνηση. Η Ταρα ανταπέδωσε το βλέμμα.

Ο Λουκ ξεφύσηξε δυνατά. "Ταρα, έχεις ακούσει τίποτα από όσα έχω πει;"

Εκείνη γύρισε τεμπέλικα το κεφάλι της προς το μέρος του. "Συγγνώμη, ο κύριος απέναντι με φρικάρει λίγο. Τι έλεγες;"

Ο Λουκ συμφώνησε μαζί της με ένα μειδίαμα. Ήταν ένα απίστευτα τρομαχτικό άγαλμα. Δεν ήταν να ρωτάς γιατί τα παιδιά σταμάτησαν να έρχονται στην παιδική χαρά. "Λογικά με κάτι θα έχει θυμώσει".

"Ναι, το ξέρω. Το θέμα είναι με τι;"

"Ζηλιάρης μπάσταρδος" μουρμούρισε. "Δεν ξέρω γιατί ακόμα συζητάμε γι αυτόν".

"Δεν έχει κανένα λόγο να ζηλεύει, Λουκ".

"Εγώ ξέρω έναν" σχολίασε εκείνος δείχνοντας με το δάχτυλο του την Ταρα. Εκείνη στριφογύρισε τα μάτια της και κόλλησε ξανά το βλέμμα της στο κενό. Το αγόρι σηκώθηκε και στάθηκε ακριβώς μπροστά από την κούνια της.

"Γιατί σε νοιάζει τόσο πολύ;" είπε με μια κατσούφικη έκφραση.

"Γιατί είναι φίλος μου και θέλω να το ξέρω αν έχει νευριάσει μαζί μου.."

"Μπορεί να μην έχει νευριάσει μαζί σου. Μπορεί να μην είναι τίποτα. Ίσως να έχει περίοδο πάλι".

Η Ταρα τον κοπάνησε στην κοιλιά καθώς εκείνος γέλαγε με το αστείο του. "Είναι σοβαρό!!"

"Απλώς σταμάτα να ασχολήσε μαζί του συνέχεια, εντάξει; Είσαι μαζί μου τώρα" είπε εκείνος και έπιασε τα δύο της χέρια "Απαιτώ την απεριόριστη προσοχή σου!"