Pagsibol (Munimuni Series #4)

Chapter 38

Chapter 38

Kyler is actually a blessing in disguise for me. When my world began to shatter before I met him, he became the unexpected lover I needed. We've always loved each other.

Even so, I can't say I'm grateful for what happened in the past, because if it doesn't happened... I'm afraid I won't be able to meet him.

We've finally gotten over the stumbling blocks in our lives. We can finally ride again to our final destination, which is... eternity.

A feeling of freedom is what I want the most and now… I can now finally feel it with him, my love, my eternity, my solace and my home.

I don't think I want to have more because I'm already content with him.

Seeing Alyaena fall from that building as the police shoot her many times, I don't know how to react. I just feel… at peace. My fear suddenly left my body now.

Aurica died, too. I saw her body and she's literally dead together with Alyaena. Basag basag na ang mukha niya kaya halos hindi na siya makilala. Pina DNA test din nila ang katawan nilang dalawa at sa susunod na linggo pa iyon dadating, para talagang mapatunayan na sila talaga iyon.

But when I saw blood spreading on my legs, that's when my world stopped. I saw how Kyler's eyes become big, agad niya akong binuhat pero agad akong nawalan ng malay.

Kanina pa ako hinang hina at hindi ko alam kung anong dahilan. Dahil ba siguro iyon sa panic attack ko? Lumala siguro kanina ang trauma ko kila Alyaena. But… Why am I bleeding?

Nagising na lang ako nang naramdaman kong nasa isang kwarto ako. Dahan dahan akong bumangon at agad akong inilalayan ni Kyler. Doon ko lang na realize na nasa hospital room pala ako.

"Are you feeling better now, Amadea?" alalang tanong niya.

Tumango ako. Wala naman na akong maramdamang kahit ano. Napatingin lang ako sa pinto nang saktong dumating ang doctor.

"Mrs. And Mr. Vallejos. I have good news for the both of you, and I know, both of you will be so happy." the doctor said while smiling.

Nagkatinginan lang kami ni Kyler. Agad akong tumango sa doctor. Bigla akong… kinabahan.

"You're 4 weeks pregnant, Mrs. Vallejos. As of now, maselan ang lagay ng baby mo kaya ka dinugo. I suggest to rest first, huwag ka munang gumawa ng kung ano anong bagay." the doctor said.

Nalaglag ang panga ko. Bigla kong nabitawan ang kamay ni Kyler pero agad niya ring hinawakan ang kamay ko.

Biglang uminit ang magkabila kong pisngi. I don't know if I should be happy, or nervous… lalo na't hindi naman namin ito ineexpect. Hindi pa.

Hindi na ako makatingin kay Kyler ngayon pero ramdam ko ang tingin niya sa'kin. May mga binilin ang doctor sa akin bago kami tuluyang iniwan roon.

"Wow…" masayang bumuntonghininga si Kyler.

Hindi pa rin ako makatingin sa kanya. Kinakabahan ako.

"Don't you hear that, Amadea? You're pregnant! We're going to be parents now! I'm going to be a daddy!" masayang sambit niya.

I swallowed hard. Tumingin na ako sa kanya at malaking ngumiti sa kanya. Agad niya akong niyakap kaya pakiramdam ko, parang maluluha na ako.

"I will take care of you… and our baby there…." sabay hinawakan niya ang tiyan ko.

Ilang beses akong napakurap. Sabay sabay ang patak ng luha ko dahil sa sinabi niya. Hinagod niya ang likod ko. Ramdam na ramdam ko ang kasiyahan sa boses at sa reaksyon niya.