The Odious Doxy (Flight Attendant Series #3)

42

[Hey Sam! What's up? How are you I'll picking up you pa ba?]

Sandali ko na munang inilapag sa mesa ang phone ko at pinindot ang loud speaker para marinig pa rin ang mga sasabihin ni Stephanie. Kasalukuyan na kasi akong nakababa sa eroplano kasama ang mga iba ko pang mga katrabaho at napagdesisyunan ko na lang na paunahin sila dahil napansin ko kasi na may kakaiba ngayon sa luggage ko. So I put it down first to the vacant seats that was nearby from me. Umupo na rin ako since it our schedule right now was so exhausting.

"Is you're work already done?" Ibinaba ko rin sa phone ko sandali ang tingin ko bago ako sumandal. At dahil sa mas umiingay na ang paligid ko ay mabilis ko ng tinurned off ang speaker at itinapat rin iyon sa tainga ko.

[Oo naman! Kanina pa! And right now, I was only staying here to the one convenience store that was nearby around to my workplace. So? Magpapasundo ka ba?]

Wala sa sariling nakita ko na lang din kaagad ang sarili ko na nakangiti at tumango tango kahit na alam ko naman na wala si Stephanie sa harapan ko. "Sure! I'll wait for you. Palabas pa lang rin ako sa arrival area."

[All right then, uhm... and give me... I think for around 45 minutes and I'll be right there.]

"Okay got it! Kamsahamnida!"

[Michin salam] She answered using her naughty style voice.

I laugh as hard after that and ended the call. I put it back also quickly inside on my luggage before I continue checking it the simple and every edges just to make sure if there's something already broken part of it or nothing. Mabilis ko lang rin naayos yon kaya sunod ay tumayo na ulit ako para hatakin yon hanggang sa tuluyan na akong makalabas ng arrival area.

Inabala ko na lang rin ang sarili ko sa pag scroll ng phone ko para hindi ma bored kakaantay. Pero sa kalagitnaan ng ginagawa ko, hindi ko rin inakala na biglang bubuhos ang malakas na ulan. Kaya dali dali akong tumakbo para maghanap ng maliit na stall na masisilungan. Yon nga lang sa huli, ay nabasa na rin ako ng kaonti kaya wala na akong nagawa kung hindi tanggalin ang scarf ko maging ang tali na nakabun sa buhok ko para mapunasan din yon.

"You look like a wet small duck." Natigilan ako sa ginagawa ko at mabilis na napatingin sa lalaki na bigla na lang nagsalita sa tabi ko. I saw him laughing at me but then, it was quick. Umayos din siya kaagad ng upo at walang sabi na inalis ang paningin sakin at itinuon iyon sa labas. Kaya napabuntong hininga na lang rin ako at pairap na inalis ang paningin ko sa kanya. Pinagpatuloy ko na lang ulit ang ginagawa ko.

"Snobber huh?" Dinig ko pa na sabi niya ulit pero hindi ko siya pinansin. Sa halip ay mas binilisan ko na lang ang pagpupunas kong muli sa buhok ko at sunod sunod na nagsend ulit ng message kay Stephanie para tanungin kung nasaan na siya. "Don't be mad, but are you broke?"

"Sam!" Halos mapapikit ako at makahinga ng maluwag ng wala sa oras ng bigla ko ng marinig ang boses ni Stephanie. Mabilis akong napalingon sa gawi niya at kaagad na rin na tumayo. Lumakad na rin siya palapit sakin at halos tignan niya ang buong katawan ko. "What the heck! Para kang sisiw na nabasa!" She worriedly said. Bumuntong hininga siya at sunod din na tinignan ang mga gamit ko.