Driven by the Star (Ford Cousins #1)

Chapter 8: Story

Chapter 8: Story

The second day of exam week has gone by so fast.

Isa lang naman kasi ang hawak kong section tuwing Tuesday, kaya ito, pauwi na ko ngayon.

Tinignan ko muna ang sarili sa maliit na salamin na nasa desk ko.

Napangiti ako nang masiguradong maayos pa naman ang pagkaka-ponytail ng buhok ko. Sunod kong ginawa ay ang pagsukbit ng strap ng backpack ko sa balikat.

Pagkatayo, nagpaalam na ko sa ibang faculty members. "Una na po ako, mga ma'am at sir!" masigla kong sambit na tinugunan naman nila ng kaniya-kaniyang pamamaalam.

Nakangiti akong lumabas ng faculty room.

Nang nasa tapat na ng pinto, nag-time-out muna ko sa biometric-based attendance.

Maglalakad na sana ulit ako nang mag-ring ang phone ko mula sa bag.

Matik na kumunot ang noo ko. Nakakapagtaka kasi kung sino namang tatawag sa 'kin ng ganitong oras.

Alam naman ng mga malalapit na tao sa 'kin na may pasok ako ng Monday to Thursday. It's unusual to receive a call during the daytime.

Pinaharap ko 'yong bag ko at saka kinuha sa loob ang phone. Pagkasara ng zipper, tinignan ko agad sa screen kung sinong tumatawag.

The girl with megaphone

Napataas ang pareho kong kilay.

"Ano naman kayang kailangan ni Trisha ngayon?" nagtataka kong bulong sa sarili.

I pressed my lips together while thinking of the possible reasons.

Sa huli, nag-desisyon na lang akong sagutin ang tawag. Pero tulad ng nakagawian, nilayo ko muna sa tainga ko ang hawak na cellphone.

"Soaprice, bakla!" matinis niyang tili mula sa kabilang linya.

Mahina akong napatawa nang marinig ang boses niya.

"Waley ka ng kawala. Anditey na akes sa gate 3! Bye," tuloy-tuloy na sambit niya at dinig ko pa na nag-flying kiss siya.

May sasabihin pa sana ko kaso pinatay niya na agad ang call. Kaya ayon, nakangiting napailing na lang ako.

Nagsimula na kong maglakad palabas ng building dahil baka mainip pa siya. Nakakahiya naman sa kaniya, 'no!

Pero hindi ko maiwasang maisip, nagta-trabaho pa ba si Trisha? Para kasing palagi siyang nasa galaan at walang ginagawa.

Pero sabagay... sariling business nila ang inaasikaso niya.

They have this growing restaurant with branches located in Taft Avenue, Ayala Avenue, and Recto– where she's the manager.

Napangiti na lang ako dahil low-key proud ako sa kaniya. Soon enough, siya na siguro ang magha-handle n'on knowing that her sister ain't business-minded.

Napatingin ako sa paligid nang mapadaan sa Freedom Park sa bandang gitna ng university. Like the usual exam week, the place is not surrounded by students. Puro puno at bakanteng benches lang ang makikita.

It's only 1:30 in the afternoon kaya malamang, nag-e-exam pa ang mga estudyante o nagre-review.

Diretso lang ang lakad ko hanggang mapadpad sa gate 3.

Pagka-scan ng ID sa may card reader security gate, bumungad agad sa 'kin ang nakangiting mukha ni Trisha sa labas. May pagkaway-kaway pa siyang nalalaman na nagpatawa na lang sa 'kin.