GÜLCEN

Bölüm 3

Multimedia Gizem

Uzun koridorun ardından merdivenlerden aşağı indim. Karşımdakı masada oturmuşlardı. Yani Cengiz denen adamla bir kız daha ya karısı ya da sevgilisiydi.

Masaya doğru ilerledim. Sandalyeyi çekip oturdum. Her hareketinde Cengiz'in gözleri üzerimdeydi. Acaba çatalı boğazıma sokup beni öyle mi temizleyecekti.

Ben bunları düşünürken yüzümü ekşittim.

-Ne o beğenmedin mi yemekleri? İstersen Sanem sana yenilerini hazırlasın." Sanem dediği kişi az önce yanıma gelen kadın olmalıydı.

-Gerek yok zaten aç değilim."
-O zaman tabağındakini bitir." Allah Allah aç değilimin neresini anlamıyor acaba. Bu sözlere ne kadar sinirlensem de sesimi çıkarmadım. Topuğuma sıkar Allah korusun.

Elimde ki çatalla yavaşça yemeğimi yerken aklıma gelen şeyle donup kaldım. Bu adam ya yemeğime zehir koyduysa. Beni öyle öldürecekse. Öksürerek ağzımdakileri çıkarmaya çalıştım. Ne kadar iğrenç olduğunu bilsem de ölmek istemiyordum. Sanem denen yardımcı bardağa su doldurup ağzıma dayadı. Zorla da olsa bardaktaki suyu içtim.

Öksürüklerim yavaşlarken Cengiz yanıma gelip sırtıma hafifçe vurdu.

-İyi misin? " bu soru saçma değil miydi? Zaten öldürmek istiyordu.

-Sizin istediğiniz bu değil mi? İşinizi kolaylaştırıyorum" diye bağırıp ayağa kalktım.

Bana anlamayan gözlerle bakmaya başladılar. Amaçları zaten belli neden bu kadar şaşırmış bir şekilde bana bakıyorlardı.

-Gizem sen misafirimizi odaya çıkar. " Cengiz'in bu sözleri üzerine kaşlarımı çatıp onlara baktım.

-Tamam abi." abi mi, bu kız da mı ona abi diyordu? Yoksa öz kardeşi miydi?
Şaşırma sırası bendeydi hızla odaya doğru yürüdüm. İçeri girdiğimde Gizem de odaya girip kapıyı kapattı.

Yatağın üzerine oturup Gizem'e baktım. Acaba o beni bu durumdan kurtarabilir miydi? Ona olanları anlatsam belki bana yardım ederdi.

-Şeyy, otursana. " dedim çekingen bir sesle. Gülümseyerek yanıma yaklaştı o da benim gibi yatağa oturdu.

-Bana yardım eder misin?" sesim titresede aldırmadım. Burdan kurtulmanın tek yolu ona olanları anlatıp bana yardım etmesini sağlamaktı.

-Anlamadım ne için yardım edecekmişim" gözlerindeki şaşkınlık her haliyle belli oluyordu. Tüm cesaretimi toplayıp ona anlatmaya karar verdim.
-Adım Gülce.
-Bende Gizem. "dedi tebessüm ederek.
-Burda neden olduğumu belli ki bilmiyorsun. Sana her şeyi anlatacağım ama sonunda bana yardım et ölmek için çok gencim." hayatta nefret ettiğim şeylerden biriydi yalvarmak. Annem hep güçlü olmamı söylese de bugünlük bu huyumdan vazgeçmeliydim.

-Ölmek mi?"gözlerini büyütmüş ağzımdan çıkacak sözlere bakıyordu.

-Evet. İşten çıktım eve doğru gidiyordum. Yolu kısaltmak için başka bir yola girdim. Sanırım abindi bilmiyorum. Bir tane adamın kafasına sıkıp öldürdüler. Ben de istemsizce çığlık attım. Sonra da kaçmaya başladım. Ama kaçmam bir işe yaramadı. Yakalandım. Şimdi de ölümümü bekliyorum." gözlerimden istemsizce yaşlar akmaya başladı.

-İnanmıyorum. Abim böyle bir şeyi nasıl yapar? Tamam karanlık işler yapıyor ama kimsenin canına kıymaz. En azından ben böyle biliyorum.

-Her neyse konumuz abinin yapıp yapmaması değil. Burdan kaçmam için bana yardım edecek misin?