Multimedia İsmail
Gizemin çığlığıyla kapı açıldı. Bana çarpmaması için kolunu tutup kapıyı kendime doğru çektim.
Ayak sesleri aşağıya doğru gidiyordu. Sesler kesildiğinde başımı uzatıp etrafa baktım. Herkes aşağı inmişti. Hızla kapıdan çıkıp koşmaya başladım.
**
Yarım saat kadar koştuktan nefes almak için bir ağaca yaslandım. Yine başladığım yere döndüm.
Yaslandığım ağaçtan doğrularak tekrar koşmaya başladım. Sol taraftan araba farı gibi bir ışık vurdu gözüme o tarafa doğru yöneldim.
Anayola çıktığımda yürümeye başladım.
Karşıdan bana doğru gelen arabanın önüne doğru yürüdüm. Araba önümde durdu. İçinden bir kadın çıktı.
Bu saatte bu kadının burda ne işi var. Aman ne varsa var iyiki kadınmış.
-Bu saatte burda ne arıyorsun? İyi misin?"dedi omzuma elini koyarak.
-Yardım edin burdan gitmem lazım lütfen." sesimin yalvarıcı tonundan nefret ediyorum ama buna mecburum.
-Tamam sana yardım edeceğim sakin ol." Onunda sesindeki endişe belliydi ama kimse benim kadar endişelenemezdi.
Arabaya hızlı adımlarla bindim.
-Nereye gitmek istersin, seni eve bırakabilirim.
-Olur. "dedikten sonra evinin adresini verdim. Göz kapaklarımla adeta yarışıyordum. Sonunda yenik düşerek gözlerimi kapattım.
**
-Uyan hadi geldik." yanımdaki kadına bakarak gözlerimi araladım.
-Çok teşekkür ederim beni kurtardığınız için.
-Bana teşekkür etmenize gerek yok insanlık görevimi yaptım."dedi. Yüzüne koyduğu tatlı gülümsemesiyle.
Tekrar teşekkür edip arabadan indim. Evimin önüne geldiğimde derin bir nefes aldım.
Annem ve babam hayatta olsalardı beni merak edip ararlardı. Ama onlar olmadığı için arkamda beni merak edecek arkadaşlarımdan başkası kalmıyordu. Onlar da sadece sözde merak ederler. Halbuki başıma geleni kim bilebilirdi ki.
Eve doğru yürüdüğümde içimde bir sızı vardı. Nedenini bilmediğim bir sızı.
Gizem acaba işin içinden sıyrılabilmiş miydi? Şimdi kız benim yüzümden zor durumda. Ama telafi edeceğim. Ne zaman olursa olsun mutlaka telafi edeceğim.
Evime girdiğimde çok uzak kalmasamda özlediğimi hissettim. Masada duran aile fotoğrafımıza bakıp iç çekim.
Duş almak için banyoya yöneldim bu biraz beni rahatlatabilirdi.
Cengiz'den
İsmail'e konuştuktan sonra kafam allak bullak oldu. Gizem, kardeşim, ya ona birşey olursa. O bana annemin emaneti ya annemin emanetine sahip çıkamazsam ona birsey olursa kendimi asla affetmem.
Eve geldiğimde anı fren yapıp arabadan indim. Kapı açıktı koşar adımlarla içeri girdim.
Gizem koltukta uzanmış korumalar başında bekliyordu. İsmail de Gizem'in elini tutup saçını okşayıp onu sakinleştirmeye çalışıyordu.
Gizem'in yanına geldiğimde İsmail beni fark edip ayağa kalktı. İsmail'in bıraktığı eli alıp Gizem'in yanağına diğer elini koydum.
-Gizem'im, ne oldu anlat abine." Şaşırmış gözlerle bana bakıyordu. Haklıydı. Annemle babamın ölümünden sonra ona sevgiyle bakmamıştım. Kimseye sevgimi belli edememiştim. Korkarak ağzını açtı.
-Fare gördüm." Ne yani fare için mi ortalığı ayağa kaldırdı.
-Başka birşey olmadığından emin misin, Gizem?
-E-eminim abi." bu işte kesin başka bir iş var.
-O nerde?" artık sesimi kontrol edemiyordum.
-Gülce mi? "diye sordu Gizem. Demek adı Gülce. Gülce...
-Adı her neyse, nerde o?" diye bağırdığımda korumalar hızla merdivenlerden yukarı çıktılar.
5dk geçti hala haber veren yok. Dakikalar adeta koca bir yıl gibi büyüdü gözümde. Kaçmasından neden bu kadar korkuyordum ki. İsmail yanıma gelip,
-Abi hiç bir yerde yok, gitmiş."dedi.
-Ne demek gitmiş, hemen onu bulup bana getirin." nereye gider bu hasta haliyle? Koşar adımlarla Gizem'in yanına gittim.
-Neden yaptın Gizem, nereye gitti çabuk şöyle.!"dediğimde yakasına yapışıp onu sarsmaya başladım.
-B-Bilmiyorum abi ben sadece hayatını kurtarmak için yardım ettim. "dedi korkak bir sesle.
-Hayatını kurtarmak mi ne alakası var bunu konumuzla?
-Sen onu öldürecektin abi göz göre göre buna izin vermemi beklemiyorsun heralde. Kusura bakma ama bunu yapmak zorundaydım. Bir kişiyi öldürdün ikincisi olmaz abi. Masum bir cana kıymaya izin veremezdim. Anladın mı beni? Şimdi o kızı rahat bırak, hayatına devam etsin. Bana yaptığın gibi insanların hayatlarıyla oynama artık.
Duyduklarım karşısında donup kaldım. Ne öldürmesi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜLCEN
Chick-Lit-Ne istiyorsun benden, ben birşey görmedim bırak beni gideyim, kimseye birşey söylemem söz veriyorum. " kalbim göğüs kafesimi delercesine atıyordu. Ben ona yalvaran gözlerle bakarken onun gözlerinde sanki şaşkınlık vardı. -Ne olur bırak söz veriyor...
