BrzydUla 2 okiem Uli

Wróciłeś?

Wróciłeś.

Ale tylko fizycznie.

Przyjechałeś sobie z tych Włoch i gadasz tylko o niej. Że chciała się zabić. Naprawdę w to wierzysz? Widziałeś, jak łykała te prochy? Nie! Tylko tak ci powiedziała, żebyś przy niej został. Zawsze to robiła. Zawsze Tobą manipulowała, a Ty się na to nabierałeś!

W firmie pojawił się "nowy Marek". Ktoś, kto dołożył mi zmartwień. Nienaganna aparycja, idealnie szyty gartnitur i ten uśmiech. Markowy uśmiech. Marek 2 jest tak bardzo do Ciebie podobny, że Cię z nim pomyliłam. I o dziwo, gdy zrozumiałam pomyłkę, wcale się nie przeraziłam. Miałam wrażenie, że rozmawiam z tym Markiem sprzed 10 lat. Z Markiem, któremu na mnie zależało, ale nie umiał jeszcze kochać. Markiem, który otworzył przede mną swoją pustą księgę, którą razem zapełniliśmy setkami wspomnień. Ale niestety to był tylko Marek Dobrowolski, w dodatku przysłany przez Paulinę. Czy ona musi mieć związek z każdym Markiem w moim życiu?!

Cholera, ten gość chyba mnie podrywa. Najgorsze jest to, że nie umiem tego zatrzymać. Podoba mi się to pod tym względem, że wyobrażam sobie Ciebie, że to TY kierujesz do mnie te komplementy i pochwały. Że to TY mnie w końcu zauważasz. A z drugiej strony nie chcę, żeby jakikolwiek inny mężczyzna robił na mnie wrażenie. W dodatku wiem, że zaczynasz być zazdrosny, a ja nie umiem temu zaradzić. Bo ja go nie podrywam. I nie mam wpływu na to, czy on podrywa mnie. Ale Ty tego nie rozumiesz i znowu robisz krok w tył...

Terapeutka uświadomiła mi, że to nie ja jestem winna zaistniałej sytuacji. Nie. Wróć. Stara mi się to uświadomić, a ja nadal nie mogę w to uwierzyć. W końcu to ja zdradziłam Ciebie. Do tego stopnia Cię skrzywdziłam, że nie możesz mi wybaczyć. Nigdy mi tego nie wybaczysz. Przytulasz mnie inaczej. Kochasz się ze mną inaczej. Tak, jakby to był ostatni raz. Jakbyś chciał się nasycić, nacieszyć i odejść.

A może to jedyna słuszna droga?

Nasycić się sobą i odejść?