Playing With Fire (PUBLISHED UNDER PSICOM)

Chapter 37

Laguna

NAPATINGIN ako kay Lianne at tulala lamang siya sa passenger's seat. Maybe she's thinking about her ex, the Jagger Calleja.

She looks sad, empty and broken. If I could only do something for her. Lianna helped me a lot, kaya ngayong malungkot siya ay gusto kong ako naman ang tumulong sa kaniya.

She may be naughty sometimes, but she deserves to be happy because I know how genuine her heart is. Well, you can't really judge a book by its cover... That's what I've learned after understanding the real Lianna Mitz Javellana. She may be a brat to everyone, but for me she's just a girl looking for love and comfort.

Humugot ako nang isang malalim na buntong hininga.

Bakit kasi hindi pwedeng turuan ang puso? Kung sino pa ang nanakit sa atin, doon pa tayo masaya. Kung sino pa itong nagmamahal sa atin, ayaw naman natin. We're all masochist at the same time sadist when it comes to love. We are enslaved by love, yet we can't do anything about it.

Why? Why do people go stupid because of love? Why do people let their heart rule over their brain?

And why am I questioning love? Love is always sacred. It shouldn't be questioned. Because aside from hope, love is the greatest thing that could happen to a person. People remain its humanity because of love. Without love, what will happen?

But is it alright to just depend from our heart without using our brain? Because for me, it should be both.

"I am amazed with the photo shoots today," rinig kong sabi ng photograper nina Lianna.

Nakangiti ang mga modelo sa photographer at tumango naman ang huli. Bumalik si Lianne sa tabi ko at nagligpit ng mga gamit niya.

"Hindi ka ba na-bore, Se?" tanong niya noong mapatingin sa gawi ko.

Umiling ako at tinuon muli ang atensyon sa cellphone ko. Kanina pa ako kinukukit ni Fire. Ang sabi niya mamumundok daw kami kaya maghanda raw ako. Hindi ko alam kung ano ang nasinghot niya kaya hindi na ako nagreply sa kaniya.

Pababa na kami ng studio noong harangin kami ng ex boyfriend ni Lianne. The one and only, Jagger Calleja.

"What?" Tumaas ang kilay ni Lianne habang nagsasalita.

"I just want to talk with you," pormal na saad noong Jagger.

"I don't wa—"

Awkward akong ngumiti sa dalawa noong tumunog ang cellphone ko. Nagpaalam ako sa dalawa para sagutin ang tawag ni Fire.

"Hello?"

Naglakad ako patungong lobby habang hinihintay siyang sumagot.

"Where are you? Nasa labas ako ng apartment mo."

"Kasama ko si Lianne... at ang kaibigan mong ex niya."

Matinding katahimikan ang namagitan pagkatapos. Tiningnan ko kung nasa kabilang linya pa siya at nandoon pa naman. Pero bakit bigla siyang natahimik?

"Fire?"

"You are with... Jagger Calleja?"

"Oo. Iniwan ko sila ni Lianne sa itaas, you know nag-uusap."

"He said something to you?"

Kumunot ang aking noo. "Gaya ng?"

"Nevermind..."

"Ang weird mo, Fire! At may kasalanan ka pa sa 'kin, bakit hindi mo sinabing magkaibigan pala kayo noong Jagger?"

"I'm sorry, Love... Are you mad?"

"It's okay, Fire. Kung 'di dahi sa kaniya di kita makikilala."

Nagkaroon muli ng katahimikan sa kabilang linya. Akala ko nga binabaan na niya ako sa sobrang tahimik pero bigla naman siyang nagsalita.

"Stay there, I'll fetch you..."

Tumango ako kahit hindi naman niya nakikita.

Pagkatapos ng tawag na 'yon ay nagpaalam na rin ako kay Lianna.

Ilang minuto lang ang tinagal at nasa harapan ko na ang itim na sasakyan ni Fire. He got out of the driver's seat at hindi lingid sa kaalaman kong pinagpapantasyahan na siya ng ibang kababaihang dumadaan. Bakit kasi kahit simpleng t-shirt at pants lang ang suotin niya ay hindi maipagkaila ang pagkagandang lalaki niya? Nakakainis, ha! Ang sarap niyang isako para walang tumingin sa kaniyang iba bukod sa akin... And I sound so possessive!

"Nakabusangot ka," puna niya.

Ngumuso ako at nagkibit ng balikat bago sumunod sa kaniya sa loob ng kaniyang sasakyan.

"Saan tayo pupunta?" tanong ko habang nasa kalagitnaan kami ng traffic.

"Laguna... I want to see the Lake with you," sagot niya at kumindat.

We rented one bike noong marating namin ang Lake. The bay was bigger than I've expected. Maraming tao sa palibot. May ilang nagp-picnic, may mga nagse-selfie at kagaya namin ni Fire na nagb-bike paikot sa buong lake.

"Kumapit kang mabuti," suway ni Fire.

"Opo, tay!" biro ko na umani ng isang masamang tingin.

Yumakap ako ng mabuti sa bewang niya habang nagp-pedal siya. Ang sarap ng simoy ng hangin sa paligid kaya ang sarap sanang iwagayway ang dalawa kong kamay kaso hindi pwede dahil baka malaglag ako.

Humigpit ang yakap ko't napasandal sa kaniyang likod noong bilisan niya ang pagpedal. Pakiramdam ko nasa isang Japanese movie ako sa ngayon. Parang ako si Mika at siya naman si Hiro, kaso namatay pala ang lalaki sa huli kaya wag na lang. Let it be Serena and Fire...

Noong mapagod siya sa pagpedal ay nagpahinga muna kami. Nakaupo ako sa bike samantalang nasa gilid naman siya at sinusuportahan ang bike para hindi matumba.

"You know why I brought you here?"

Napalingon ako dahil sa tanong niya. Seryoso siyang nakatingin sa buong lake habang ako naman ay hinihintay ang sasabihin niya.

"Bakit?"

"This place is where my Dad proposed to my mom. Dad told my mom that this lake was like a symbol of love," he paused, pointing at the lake. "This is a heart-shaped lake. This place is special, and I promised to myself, I will only bring someone special in this place."

He hugged me from behind and rested his chin on my shoulder. Ramdam ko ang mabilis na tibok ng kaniyang puso at hindi ko maipaliwanag kung anong saya ang idinulot noon sa akin.

"After we graduate, are you willing to marry me?"

Napaawang ang labi ko sa sinabi niya. Is he proposing o talagang assuming lang ako? Napaharap ako sa kaniya at nakatitig din siya sa akin pabalik. Kumurap ako ng ilang beses at pilit inintindi ang sinabi niya.

Para akong maiiyak habang tumatango. I saw him smiling and he hugged me even more and kissed me on my forehead.

"I will make you the happiest wife in this world," sabi niya.

"Masyado kang excited! Matagal pa 'yon," sagot ko.

"Stop ruining the moment."

I giggled when he pouted his lips. I cupped his cheeks and planted sweet kisses on his lips.

"Papakasal ako sa 'yo. Sa 'yo lang at wala ng iba." And after that, we ride the bicycle again...

Hinintay namin ang paglubog ng araw bago umalis.Indeed, the place is a beauty. And I hope, the beauty of the lake will bepreserved for the future generation. Kawawa naman kasi ang mga millenials ifever lamunin na sila ng technologies at kung ano pa. There comes a time nakailangan din nilang makita ang ganda ng paligid. There comes a time whereinthey also need to appreciate and enjoy the wonders the nature is giving. Dahilbaka mahuli na ang lahat para sa kanila...