𝐂𝐀𝐑𝐏𝐄 𝐃𝐈𝐄𝐌 .squid game

Chapter thirteen

Yuna trzymała w ręce tą przeklętą wizytówkę, a w drugiej telefon. Westchneła i wybrała numer.

— Godzina 24.00, przed szpitalem, hasło czerwone zielone. — powiedziała i szybko się rozłączyła. Nie miała zamiaru iść tam znowu sama. Wzięła że sobą scyzoryk i telefon i znowu je bezpiecznie ukryła, założyła długą bluzę i spodnie. Weszła do dużego pokoju gdzie jej młodsza siostra układała klocki a mama czegoś szukała. Na ten widok Yuna poczuła ucisk w sercu, ale po chwili się ogarnęła i ruszyła na przód.

— Mamo, wy jeszcze nie śpicie? — zapytała zdziwiona. — Zaraz 24.00, Kim powinna już spać. — dodała i wzięła Kim na ręce. Mama westchneła i zaprzestaał swojego zajęcia.

— Kim zamknęli szkołę, poza tym jej koleżanka ma dzisiaj urodziny i przed chwilą na video czacie układały klocki. — westchneła a Yuna pokiwała głową. — A ty gdzie się wybierasz?

— Umm... Mam zaraz lot na zawody do Japonii nie pamiętasz? — powiedziała nieśmiało, oczywiście kłamiąc. Miała już dość kłamania, i naprawdę nie wiedziała po co się w to znowu pakuje. Nie miała długów, a za pieniądze nie dałaby się zabić. Jednak miała wrażenie że wie coś, czego wcale nie powinna wiedzieć. — Chciałam się pożegnać, bo tak jak wtedy, może mnie nie być ze tydzień. — uśmiechnęła się i przytuliła mamę. O dziwo ta jej uwierzyła.

xxx

Gdy Yuna doszła do miejsca spotkania, zobaczyła że nie jest sama. Czyli odsłuchał wiadomość. Yuna ręką wykonała znak który znaczył "To tutaj, miej simę na baczności". Tego kodu nauczyła się na lekcji samoobrony, które używały najczęściej panny w tarapatach. Ruszyła przed siebie i doszła do srebrnego vana, z którego wyszedł tajemniczy pracownik.

— Zielone, czerwone — powiedziała, nawet nie dopuszczając go do głosu, poczym wsiadła do vana. Nagle coś się rozpyliło a Yuna usnęła.