A Love that Stays

Shaky

It was a miracle that I woke up from deep sleep.  I have learned that I was in coma for six months. I remember waking up with pain all over my body.  My throat was so dried and I was so pale.

An angel helped me find the light, a tunnel to reality. 

I cried so hard when I embraced her.  I wanted to stay with her but she told me in her angelic voice.

'It's not your time yet.  Go back and fight for your happiness.'

I smiled as slowly caressed Sandro's face.

Simula nang magising ako, hindi siya nawala sa tabi ko.  Lagi siyang nanjan at nakaalalay sakin. Sabi ni Mama at Ate Lara, ganun din si Sandro noong nasa coma ako.  Sometimes, they begged Sandro to go home and rest. Pero magpapahinga lang ito nang ilang oras at agad ding babalik.

A love too rare.

A love to last.

Maybe.

Pero alam ko na mahaba at madami pa kaming pagdadaanan ni Sandro pero alam ko malalagpasan namin yun.  Unless nalang kung si Sandro ang bumitaw samin kase ako,  I never saw myself letting go Sandro.  He is very integral part of my life and I can't see myself without him in my life.

Tatlong buwan na ang nakalipas nang makalabas ako mula sa ospital at tuluyan nagpagaling sa bahay namin.  There are checks up regularly and Sandro never missed any.

Bumubuti ang lagay ko nitong nakaraang buwan. 

Para bang napahinga yung katawan ko when my soul wandered around.

It's like a miracle.

"Ang lalim ng iniisip mo.  Are you okay, Bubby?"

Naputol ang aking pag-iisip nang magsalita si Sandro.

Umiling lang ako at hinalikan siya.

"Thank you for being my strong anchor, Bubby. Thank you for not giving up the 5%.  No words can't express how much I love you.  I know that I love you so much but now, it's more intensified." Happy tears fell but he was quick to kiss it.

"I will never give up on you, Bubby." Niyakap niya ako ng mahigpit.

"Can we stay like this forever, Bubby?"

Wala siyang sagot kundi 'hmmm.'

But the tight of his embrace is enough to secure me.  I never thought I could love Sandro more.

"Hello!"

Agad akong napabangon sa pagkakahiga sa dibdin ni Sandro nang marinig ko ang boses ni Luca.

"Why are you here?" Masungit na sagot ni Sandro sa bati ng kaibigan.

"Sandro!" Saway ko sa kanya.

"Istorbo siya."

Namula ako.  Alam ko naman na wala kaming ginagawang kahalayan pero parang agun yung pahiwatig ni Sandro.

Tila hindi naman apektado si Luca, sanay na siya sa ugali ni Sandro.

"Well, kung pumapasok ka sana hindi na kita iistorbohin dito.  I brought some important files that needs your approval and signature.  And Mr. Tan required you to be kn the groundbreaking of his 5-star hotel."

Napailing nakang si Sandro.

"Wait. Pumunta na kayo sa office ko Sandro para ipapatuloy yung business talk niyo and I'll prepare some snacks."

"Can I request for a homemade food, Isabelle? I am starving actually."

Napatawa ako nang binatukan ni Sandro si Luca.

"At papagurin mo pa ang asawa ko? Halika kana at pipirmahan ko yang dala mo para makalayas kana dito.  Kung gutom ka, kumain ka sa restaurant at huwag mong abalahin ang misis ko." Pagsusungit ni Sandro. "Bubby, juice is enough for this nuisance." At tumungo na sa office niya at agad namang sumunod si Luca.

Despite of Sandro's instructions, I made a Chicken Pesto.  May natira pa kasing pasta from our dinner last night at madali lang naman magluto ng sauce since may mga ready ingredients naman.

Kahit na ang tinapos ko ay Engineering, I pursued my passion which is baking ang cooking.  Marami akong alam na putahe ng ibat't ibang bansa.  I remembered I have a job offer sa isang five start hotel sa Italy but I declined.  Enough na sakin na I'm doing what I love while I'm with the man I love.

I won't ask for more.

After 30 minutes, I'm done cooking.  Pumunta ako sa opisina ni Sandro to ask if they're done so we can eat together.

I stopped on my tracks. Babalik na sana ako sa dining nang something bothers me.

"Masaya ako na mukhang maayos na ang kalagayan ni Isabelle."

Ngumiti si Sandro.

"Oo.  she's doing great.  Bumabalik na ang sigla ng katawan at she's much stronger now. I'm happy."

"I'm glad too. Maybe this is the right time to tell her.  Para maging masaya kana rin."

"Luca." May pagbabanta sa boses ni Sandro na nagpakaba sa dibdib ko.

"Fine." Suko na sabi ni Luca. "Hindi kita pangungunahan.  But I'm just concerned to you.  Ayaw kong makulong sa isang bagay na hindi mo gusto at hindi ka masaya."

"Tangina, Luca! Who told you I'm not happy? Na hindi ko 'to gusto?" Kinuwelyuhan ni Sandro si Luca. "Don't ever put words on my mouth! Pangalawang beses na 'to.  Huwag kang nakikialam sa buhay ko."

Kinabahan na ako.  Masungit si Sandro pero nakakatakot ito magalit.  He's a beast when angry.  Natatakot ako para kay Luca.  Hindi kase ako siya.  I am always the exception when it comes to Sandro.  I can always melt him.

"Nagtitiyaga ka sa buhay na to kasama yung babaeng hindi---"

Sinuntok ni Sandro si Luca pero agad akong dumalo sa dalawa at niyakap si Sandro.  I draw circles on his back to calm him.  His eyes were midnight and stormy black when staring at Luca.  Nang tumingin siya sakin, his gaze soften.  I smiled at him.

"Sandro, Luca....Matagal na kayong magkaibigan. Please ayusin niyo to, okay? But for now, Luca, please leave." Nagmamakaawa akong tumingin kay Luca.  Hoping na nakuha niya yung pahiwatig ko.  Sandro is seething in anger and if Luca won't leave baka magkasakitan lang ang magkaibigan.

Tumango si Luca at tahimik na umalis dala-dala ang papeles na pinirmahan ni Sandro.

Hinila ko si Sandro papunta sa bathroom ng masterbedroom namin. Naglagay ako ng hot compress at ointment sa kamay niya pero sa buong oras na iyon, tahimik lang si Sandro.

"Ano ba kase yung pinag-awayan niyo to do this? He's your friend Sandro."

"Friend or not, wala siyang karapatan na pangunahan ako sa mga gusto ko.  This is my life. Parang mas alam niya pa yung makakapagpasaya sakin.   He is not me."

I cupped his cheeks and put my forehead on his. 

"Okay. Okay.  Let me ask you, ano ba makakapagpasaya sayo?"

"Ikaw." Agad nitong sagot.

Kinurot ko yung tagiliran niya.

"Ang korni mo, Alessandro!"

Nakahinga ako nang malalim when I saw his smile.  Nothing beats a smiling Sandro.

"Seryoso ako, Misis. Makasama ka, masaya ako." Humiga siya sa kama at hinila ako, napaibabaw ako kay Sandro.  Hindi na ako tumutol kase sa posisyon na to, I can hear his heartbeats. "I'm the happiest when I'm with you.  You're the reason why I'm a better person now, a better Sandro."

'hmmmm' Ito lang ang sagot ko kase gusto ko siyang magpatuloy.

"Sa panahon na magulo man ang sitwasyon natin.  When doubts are too heavy, huwag mo sanang kalimutan na this Sandro belongs to you, Isabelle.  You owns me."

He kissed my forehead.

"I am madly, truly in love with you, Mr. Riego. You're such a smooth talker.