Til Death Do Us Part

EPILOGUE

LIFE AFTER DEATH

(EPILOGUE OF TIL DEATN DO US PART)

“I’m on my way already. San ba kasi yang sinasabi mong rest house jan sa may Oceanside? I think I’m lost already, di naman kasi malinaw ang pagkakabigay mo ng directions eh” sabi ko habang nagddrive dito sa may highway. Kakapasok ko lang dito sa may Oceanside, California and I’m still waiting for the next direction na sasabihin nila.

I hate it! I hate driving without knowing the exact location, pwede naman gamitin ang gps ng kotse sana nun eh pero ewan ko sa mga to. Surprise daw jusko.

Bakit ba naman kasi ayaw pa nilang sabihin kung saan ba talaga. Tapos gabing gabi pa yung meeting time? Ghad! Naiinis na ako! I drove from San Diego California to Oceanside pero eto still waiting for their next info. I’m damn tired already! It’s my oh so called vacation from work but look at me now, I’m non-stop driving looking for the so called meeting place that I don’t know.

“Oh shit!” napaitlag nalang ako ng biglang tumigil ang kotseng dina-drive ko.

“Damn! At ngayon pa? bakit di ko napansin na out of gas na ko? Shet talaga!” lumingon lingon ako sa paligid para tumingin ng mahihingan ng tulong. Eh kasi naman ang layo ng nadaanan kong Gas Station kanina sa lugar kung saan tumirik ang sasakyan ko.

I decided to call him but luckily… Damn LUCKILY may phone is already turned off. Dead Batt shit talaga oh!

Napansin ko na sa tinirikan ng kotse ko eh may bahay. Medyo magkakalayo ang mga bahay dito ah. Creepy tuloy. Naku naman no choice.

Pumunta ako at dumiretso sa may pinto ng bahay para manghingi ng tulong. Baka naman kasi may extra gas sila para sa kotse ko diba? At kung pwede na din sanang makicharge? Sana may saktong plug sila para sa phone ko.

Okay! Kakapalan ko na ang mukha ko!

Kumatok na ako sa pinto nila at isang medyo may edad na babae ang nagbukas ng pinto.

She looked pretty familiar to me. I don’t know kung saan ko siya nakita pero may something sa kanya na parang ang gaan sa pakiramdam.

“Ahm sorry for disturbing you but do you have spare gas? My car just stopped nearby your house and I need to re-fuel it now. If it’s not bothering you?” sabi ko sa kanya. Mukha siyang Pilipina pero hindi na ako nagtry pang mag-tagalog dahil baka nga hindi naman niya maintindihan.

“I think you’re a Filipino? You look like one” sagot naman niya.

Tumango nalang ako at ngumiti sakanya.

“Pinay din ako iha. Halika pumasok ka muna tatanungin ko ang asawa ko kung meron ba siya nung hinihingi mo. Halika upo ka muna dun sa couch” yaya niya sakin.

Kahit nahihiya ako eh sumama parin ako. Nakakatakot kasing magpaiwan sa may labas. Baka may makita pa akong kababalaghan gabi na pamandin yh creepy.

“Hon may spare gas ka daw ba? May nanghihinging maganandang dilag dito oh!” sigaw naman niya.

Yung boses niya. Familiar din. Pero saan ko na ba narinig ito? Yung mukha niya nakita ko na kung saan eh. Pero saan?

Di nagtagal eh pumasok sa sala ang mag asawa. Siguro kasing edad lang nila sina Papa at Mama. Hindi pa kasi sila masyadong matanda eh. You know naman yung mga uugod ugod na? Haha pero sila hindi eh kaya pa nilang dalhin ang mga sarili nila in a good posture.

“Naku iha. Wala kaming spare gas para sa kotse mo eh. Pero kung gusto mo dumito ka muna hanggang sa makapagpabili kami ng gas dun sa Gas station na medyo malapit dito.” Panimula naman nung ginang.