Κυνηγός ονείρων

Κεφάλαιο 5 - Θλιμμένη έπαυλη

Η έπαυλη των Πιερ είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή απ' ότι είχα φανταστεί. Είναι ένας τεράστιος πύργος τριών πατωμάτων, με δώματα στην οροφή, φτιαγμένος από παραδοσιακό καφέ τούβλο, με μεγάλα Βικτωριανά παράθυρα και εντυπωσιακό περίγυρο.

Η εξωτερική πύλη κοσμείται από έναν πανέμορφο σφυρίλατο ερωδιό, περίτεχνα φτιαγμένο πάνω στο σκούρο μέταλλο της καγκελόπορτας. Η οικογένεια Πιερ είναι από τις παλαιότερες και ισχυρότερες οικογένειες της περιοχής. Ο ερωδιός είναι σαφής αναφορά στο θρύλο, για το πώς ιδρύθηκε η πόλη του Γκρυγιέρ. Όταν κάπου στον μεσαίωνα ο ιδρυτής της πόλης Γκρυγιέρ έφτασε σε αυτήν την περιοχή στους πρόποδες των Άλπεων και θαύμασε το πανέμορφο τοπίο,  περιτριγυρισμένο και προφυλαγμένο από τον επιβλητικό όγκο του βουνού, ένας ερωδιός λένε,  πέταξε από πάνω του. Ο Γκρυγιέρ θεώρησε ότι το πανέμορφο πουλί ήταν κάποιου είδους σημάδι, ένας καλός ιωνός που του έλεγε πως η περιοχή είναι ιδανική γι' αυτόν. Έτσι αποφάσισε να κάνει την εικόνα του όμορφου πτηνού, λάβαρο του χωριού που θα έστηνε στην περιοχή.

Ο γραμματέας της κυρίας Πιερ με καλοσορίζει στην είσοδο της έπαυλης. Με ευχαριστεί που ήμουν ακριβής στην ώρα μου και μου ζητάει να τον ακολουθήσω. 

Ανεβαίνουμε την φαρδιά ξύλινη σκάλα με την πανέμορφη πλατιά κουπαστή και τα περίτεχνα σκαλισμένα κολωνάκια από σκούρο ξύλο. Ρίχνω κλεφτές ματιές γύρω μου εκστασιασμένος. Μεγάλοι πίνακες ζωγραφικής που απεικονίζουν εμβληματικές γυναικείες και αντρικές μορφές, αλλά και θέματα εμπνευσμένα από την φύση και το αλπικό τοπίο, είναι κρεμασμένοι στον τοίχο της σκάλας. 

Ένας βαρύς πολυέλαιος κρέμεται δίπλα μας καθώς ανεβάινουμε την σκάλα, φωτίζοντας το δωμάτιο υποδοχής που αφήνουμε πίσω μας. Σε κάθε σημείο, όπου και να κοιτάξεις, υπάρχει κάθε μορφής τέχνη. Υπέροχα τεράστια βάζα, αγάλματα, περίτεχνες απλίκες και πανέμορφα χαλιά, διακοσμούν κάθε σημείο του επιβλητικού αυτού σπιτιού. Ο χώρος σού δίνει την αίσθηση ότι μπήκες σε κάποιο μουσείο τέχνης.

Φτάνουμε στον πρώτο όροφο, όπου ακολουθώ τον γραμματέα σε έναν μακρύ διάδρομο διακοσμημένο με κέρατα από ελάφια και τάρανδους και ένα σταντ με ένα κυνηγετικό τουφέκι καλά ασφαλισμένο ψηλά στον τοίχο. Είναι αδύνατον να κρατήσω το βλέμμα μου σταθερό και να μην κοιτάξω τα πάντα γύρω μου. Ο γραμματέας μού χαμογελάει με κατανόηση και με ενημερώνει ότι φτάσαμε στο δωμάτιο της κυρίας Πιερ. Μού ανοίγει την πόρτα και με αφήνει να περάσω μέσα, ενώ αυτός φεύγει αφήνοντάς με μόνο μου να στέκομαι σαν στήλη άλατος στη μέση του τεράστιου δωματίου. Μπροστά μου ένα αναπηρικό αμαξίδιο και η πλάτη από ένα ξανθό κεφάλι, που στέκεται ακίνητο και κοιτάζει έξω από το παράθυρο.