Κυνηγός ονείρων

Κεφάλαιο 17 - Στοιχεία και αποφάσεις

Η βραδινή τους βόλτα με την Έλενα και η αναφορά της στα λόγια της Ιουλιέτας για το φεγγάρι, είχαν φυτέψει στο μυαλό του την ιδέα για το επόμενο βήμα του. Μια ιδέα που σαν σπόρος που βρήκε γόνιμο έδαφος, έβγαλε ρίζες και βλαστούς και άρχισε να μεγαλώνει. Περπατώντας στα όμορφα στενά του Μπροκ, με κατεύθυνση το εργοστάσιο σοκολάτας, ο Ντάνιελ παρατήρησε το φεγγάρι με προσοχή. Ήταν στο τελευταίο του τέταρτο, κάτι που σήμαινε ότι είχε επτά μέρες μπροστά του, μέχρι να έρθει η νέα σελήνη. Η βραδιά που το φεγγάρι γίνεται τελείως σκοτεινό, δίνοντας την εντύπωση μιας ασέληνης νύχτας. Μιας μαύρης, σκοτεινής νύχτας, όπως την παρουσίαζε η Έμμα στους πίνακές της. "Να τον προετοιμάσω για τη νέα σελήνη;"  Τα λόγια της  Δάφνης στον Τζέρεμι Φερ και η απάντησή του να μην βιάζεται, ήχησαν στα αυτιά του.

Επτά γεμάτες μέρες λοιπόν, καθώς είχε το προγραμματισμένο ραντεβού με τη Μισέλ Πιερ, για να της δώσει αναφορά για την κόρη της. Ένα ραντεβού που τον άγχωνε ιδιαίτερα, αφού θα ερχόταν πάλι αντιμέτωπος με την κυρία Μισέλ και τη δίψα της να ακούσει κάποιο καλό νέο, κάποια πρόοδο στην επικοινωνία του με την Έμμα. Αν και ήταν έξαλλος με την παρέμβαση της Δάφνης στις εξετάσεις του κοριτσιού και την αλλοίωση των αποτελεσμάτων, κάπου στην άκρη του μυαλού του, κρυβόταν μια σκέψη ότι ίσως ήταν πολύ βολικό τελικά, το ότι η Δάφνη είχε εξαφανίσει τις διακυμάνσεις στις τιμές των νευροδιαβιβαστών της Έμμα. Δεν ήταν έτοιμος ακόμα να απαντήσει σε ερωτήσεις που θα προέκυπταν, μόλις η κυρία Μισέλ συνειδητοποιούσε τι σήμαιναν. Χρειαζόταν χρόνο ακόμα, να συγκεντρώσει στοιχεία γι' αυτά που είδε, όταν ήρθε αντιμέτωπος με τις φοβερές αυτές αναμνήσεις που είχε θάψει η Έμμα στο υποσυνείδητό της και τη φοβερή ηχώ, που άφηναν να περιπλανιέται μέσα στο μυαλό της.

Σκεφτόταν επίσης να συναντηθεί με τον Κλάους και να του ζητήσει πληροφορίες για την περιοχή γύρω από το ορυχείο. Κάποιο άλλο σημείο προσέγγισης, πιο προστατευμένο, πιο διακριτικό, από τον μοναδικό ανοιχτό δρόμο που είχε ακολουθήσει, όταν το επισκέφτηκε την πρώτη φορά. Ο Κλάους όπως τού είχε πει, ήξερε την περιοχή σαν την παλάμη του. Όμως έπρεπε να βρει μια καλή δικαιολογία για τις ερωτήσεις του. Δεν ήθελε να τον πονηρέψει για την εκ νέου επίσκεψή του σε αυτό το, θεωρητικά, εγκαταλελειμμένο μέρος. 

Όμως καλή δικαιολογία έπρεπε να βρει και για την Έλενα. Να αιτιολογήσει γιατί τη νύχτα της νέας σελήνης δεν θα γυρίσει καθόλου στο σπίτι. Δεν ήθελε να της πει ακόμα για τα σχέδιά του, να παρακολουθήσει ένα εγκαταλελειμμένο ορυχείο αλατιού. Η ορθολογική Έλενα δεν θα αποδεχόταν με τίποτα το σχέδιό του. Θα τον απέτρεπε σίγουρα, προτάσσοντας ισχυρά νομικά και δικηγορίστικα επιχειρήματα.  Ήταν σίγουρος γι' αυτό. Και πώς να αποδεχτεί ένα τέτοιο σχέδιο, αφού κι ο ίδιος ο Ντάνιελ δεν ήξερε τι ψάχνει, ώστε να της εξηγήσει και να την πείσει. Ακολουθούσε το ένστικτό του, που του έλεγε ότι κάτι συμβαίνει εκεί. Ένστικτο που βασιζόταν σε τι; Σε ζωγραφιές μιας κοπέλας που βρίσκεται σε κώμα και σε περίεργους συνειρμούς του μυαλού του, που δεν ήταν σε θέση ακόμα να διατυπώσει ολοκληρωμένα. Όχι, η Έλενα θα τον θεωρούσε παρανοϊκό. Ήδη θεωρούσε ότι ο Ντάνιελ είχε μια αδικαιολόγητη εμμονή ενάντια στον Τζέρεμι Φερ, που γι' αυτήν ήταν κάτι σαν σύγχρονος άγιος. Ένας ευυπόληπτος πολίτης που μόνο ευεργετική προσφορά είχε να δώσει προς την κοινωνία. Όμως δεν τον είχε γνωρίσει. Δεν είχε ανταλλάξει κουβέντα μαζί του. Είχε σχηματίσει τη γνώμη της από την εντύπωση που άφηνε γύρω του, μέσα από βιβλία, καταθέσεις και αριθμούς. Είναι γνωστό όμως ότι όπου ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι. Και ο Ντάνιελ ήταν πεπεισμένος ότι η...'δυστυχία' που είχε βρει την Έμμα, είχε σχέση με αυτόν τον άνθρωπο και ίσως και με αυτό το ορυχείο αλατιού.