Hayali kurgular ömil

Hayat 7

Hepinizee selamlarr canımllarrr

Ee o zaman sevgili okuyucalarım bölüme geçelim buyrunuzzzz

Zeynep yüzündeki gülümsemeyle nasil tanıştıklarını anlatıyordu aşağıya inip zeynebin anlattıklarını dinleyen ferman halasına sus işareti yapmıştı ve zaynebi dinlemeye devam etmişti zeynebin konuşmasi bitince ferman arkadan sarıldı zeynebe

Arkadan kendisine sarilindigini hisseden zeynep korkup sıçradı yerinde "ayhh ferman aklımı aldın ya" dedi "sen bizim nasil tanıştığımızı mı anlatiyordun bakayım tatli tatli" dedi sırıttı zeynepte gülerek cevap verdi " eveett "dedi onların bu hallerine ömür de gülmüştü

"Zeynepçim çay koyucam canım içersin dimi" dedi ömur oturduğu koltuktan kalkarken "tabiki hatta dur ben sana yardim edeyim abla" dedi ömür hemen itiraz etti "ayyh hayır otur sen bakiyim misafirsin sen " dedi ve mutfağa doğru gitti

Zeynep fermana dönerek "halan cok tatlı bi kadın" dedi aynı zamanda gülümseyerek "öyledir valla insanin kanı ısınıverir" dedi fermanda zeynebe karşı

Ömür çayları koyup gelmişti gene yerine oturdu "ee hadi anlat bakalım seninle daha yakından tanısalım" dedi ömür merak edip tanımak istiyordu zeynebi  "ne anlatayım mı ki böyle çok ani oldu " dedi zeynep gülüp

"Ailenden bahset mesela nasıl bi aile yapın var anlat işte kızzz" dedi ömür heyecanlıca "ya işte sizin gibi işte yani benimkilerde mafya duygudan yoksunlar sevgilerini gostermezler bir kisi haric" dedi "kim " dedi ferman "amcam" dedi ilyastan bahsederken bile gözünün içi gülüyordu ömürün

"Zeynep biz aynı kisiden bahsediyoruz dimi ilyas amcandan yani hiç öyle birine benzemiyor da" dedi ferman "yok yani amcam serttir kabadir falan ama tanımadığına öyledir ama ben onun en değerlisiyim her zaman benim arkamda durmustur mesela ferman babam bizi yakaladiya ama beni savundu 20 yasindaki genc bi kizi nasil odaya kitlersin diye ki biz o zaman amcamla küstük" dedi zeynep "demek ki seni cok seviyor zeynepcim" dedi ömür " evet bi nevi babamlarla barismasina benim doğumum vesile olmuş " dedi zeynep ic çekerken

"Nasil yani anlamadım rahatsiz olmayacaksan anlatabilirsin canım" dedi ömür ama bu hikayede değisik gelmişti ister istemez merak ediyordu "yok ne rahatsizligi yabancimisiniz ömür abla " dedi "babamla amcam küsmüş amcam o zamanlar 18 yaşinda kaninin deli aktiği zamanlar " diyerek basladı söze

İlyas 18 yaşındaydı kendi lurallarini daha şimdiden koymuş abilerinin sözünü dinlemeyen biriydi bu dik basliligida ailesiyle arasına koca bi uçurum sokmuştu hiç eve gelmiyor arkadaşında kaliyordu hızırda sinirliydi çok kizıyordu ilyasa yusuf abisi olmasa alacak ayağının altına haşatını çıkaracak

Gene aynı şey olmuştu ilyas gene evi terk etmişti yusuf abisi zor bela eve getirmisti fakat gene hizırla kavga etmislerdi o  günün akşamında meryemin suyu gelmişti apar topar hastaneye gitmislerdi zeyno saglıkla dogmuştu adi öncesinden belliydi kız ise zeynep erkek olursa umut zeynebi ilyas istemisti öyle bi fikir sunmustu ortaya herkesinde hosuna gitmisti zeynep ismi

Doktor bir iki gün müşaade altında tuttuktan sonra taburcu etmisti meryemler eve gelmislerdi kendisi için hazirlanan yatağa yatan meryemin gozleri ilyasi aradi en çok o istiyordu bi yigeninin daha olmasini.

Yusuf annesinin kulagina egildi " ana ilyas gelmicek mi" dedi kısik sesle " uşağum nereden bileyim aradum arkadasunu cikti dedi " hayriyede istiyordu gelmesini "anne ilyas uğradimi hic biz hastanedeyken" diye sordu meryem merakla "yok kizim uğramadu hiç" dedi hayriye

Bu konuşmalari çalan kapi zili bozdu handan hemen yerinden kalkarak kapiya gitti karisinda ilyası görmeyi beklemiyordu " ilyasım ee şey geç iceri herkes cok merak etti seni" dedi " o beni evden kovan abim icin gelmedim yenge zeynom ve meryem yengem için geldim" dedi ve içeri gecti