Hayali kurgular ömil

Façalı kardeşler part 3 son

Merhabalarrrrr
Arkadaslar öncelikle artık yıldız sınirı koyucam belki  yazdığım hayali sahneler güzel olmuyor ama bende buna zaman ayırıyorum sonucta kademeli olarak sınır artacak şimdilik yıldız sınırım 15 olsun yildiz sinırı doldugunda bende bölümü yazıp atayım bu arada bölümler bazen gecikmeli gelebilir çünkü çalışmaya gidiyorum ve eve gelince yorgun oluyorum evet artık bölume geçelim

Didem:baba hadi yemek hazir
Hasmet:tamam geliyorum
Hasmet yemek masasına gecerken kapı çalar didemacmak icin yerinden kalkarken hasmet kapiya yönelir
Hasmet:ben baktım otur sen
Kapıyi acinca gördüğü kişiyle şaşkınlığını gizleyemez
Hasmet:oglum
Ferman:bosuna heveslenme didem ısrar ettiği için geldim
Didem:baba kim gelmiş aa abi ya biliyordum gelecegini
Didem kosarak abisinin boynuna atlar
Ferman:kizim dur öldüreceksin simdi
Didem:ağzından yel alsın o ne biçim laf öyle ölüm lafını duymak istemiyorum lütfen

Emine masadan seslenir
Emine:e gelin artik masaya hadi ben bir tabak daha getireyim
Ferman:yok gerek yok emine hanım ben yemiyeceğim
Haşmet:oglum otursaydın
Ferman:gerek yok ben şu eşyalarimi koyayım
Didem:beni takip et abi

Didem ve ferman odaya dogru giderler odaya girdiklerinde ferman şaşırır cünkı hic bir eşyaya dokunulmamıştır
Ferman:hersey aynı duruyor
Didem:babama sordum degistirmek istememiş senin hatirana dokunamamış abi
Ferman: bu onu qffediceğim anlamına gelmez
Didem:abi kimse seni affetmen için zorlamiyor bu senin kararın

Yatma vakti gelmiştir herkes odasına çekilmiş yataklarına girmiştir
Hasmet fermanın yatağa yatar yatmaz uykuya daldığını bildiği için hemen soluğu fermanın odasında almıştı tahmin ettiği gibi ferman çoktan uykuya dalmiştırtabi haşmet öyle sanıyordur

Haşmet yavaşca kapıyı üstüne örter ve yatağ doğru ilerler yatagın kenarın yavaşça oturur ve titreyen elleri fermanın saçlarını bulur o kadar çok özlemiştir ki haşmet oğlunu onu öldürttüğu için cehennem ateşinde yanarken birde oğlunun ölmediğini öğrenmiştir o kendisini ne kadar affetmesede şu an burdaydı gözünün önündeydi mışıl mışıl uyuyordu

Haşmet:ah oğlum ben kendimi affedemiyorum ama sen beni affet nolur kendime o kadar kızdımki arkandan gelmek istedim ama yapamadım korkak bir adamın tekiyim ben yapamadım o kadar özlemişim ki sesini halanın evinde görünce seni  tamam dedim aklımı yitirdim hayal görüyorum ama gerçekmişsin affet beni oğlum ben kendimi affedemiyorum sen nolur affet

Haşmet yavasca kalkar oturdugu yerden geldiği gibi gider ama bilmediği bir şey vardır fermanın uyanik olması haşmet odadan çıkınca yatakta doğrulur

Ferman:keşke herşey dediğin gibi kolay olsa baba keske affedebilsem seni ama olmuyor bana yaptıklarını unutamıyorum

Sabah saat dört gibi ferman didemin sesiyle uyanır
Didem:abi abi
Ferman:ne var didem saat kaçki daha
Didem:soyliyecegim ama kizmayacaksın
Ferman:didem
Didem:tamam tamam saat sabah 4
Ferman:peki ben sabahın dördünde neden uyandirıldım
Didem:şey ben odamda böcek gördüm
Ferman:ya ne yapacak böcek sana git yat
Didem:ya korkuyorum burda yatsam
Ferman:iyi tamam yat yatağın diğer tarafına

Fermandan onayı alan didem terliklerini çıkararak yatagin icine girer ve fermana sarılarak onun omzuna başını koyar
Bunu fark eden ferman sitemkar ve bir o kadar isyankar bir sesle

Ferman:ya kizim koskoca yatak gidip öbür tarafına yatsana ne giriyorsun dibime
Didem:bana ne ben sana sarılıl yatmak istiyorum

Didem bunu dedikten sonra daha da sıkı sarılır fermana

Ferman:hay Allahim bela ya
Didem:ama tatli bela

İkili yarım saat sonra uykuya dalar ve mışıl mısil uyurlar

Saat dokuz gibi eminenin kurduğu alarm çalar emineyle beraber hasmette uyanır

Haşmet:hayrola emine neden kurdun alarm uyusaydık biraz daha
Emine:sen uyu hayatım ben şöyle güzel bir kahvaltı hazırlayayım sonra uyandırırım seni
Haşmet:didemi de uyandır yardım etsin sana
Emine:yahu bırak uyusun kız ben hallederim kendim

Emine mutfağa iner yarım saatte çok güzel bir sofra hazırlamiştir dün geceden sardığı sigara böreklerini de kızartmiştır onları da iki tabak şeklinde masaya koymuştur daha sonra didemi uyandirmak icin didemin odasının önüne gelmiştir kapinin kolunu çevirip kapiyi ardına kadar açmıştır ama kimse yoktur

Emine koridorda yürüyüp fermanın odasına doğru giderken hasmetle karşılasır

Haşmet:kalktı mı didem
Emine:odasın da yokki
Hasmet:nasıl yok e nerde peki
Emine:bilmem bir de fermanın odasına bakalım
İkili beraber fermanın odasina girer fermanla didemi sarılmiş yatiyor olarak bulurlar
Haşmet:bir de kardeşler anlaşamaz derler benim çoçuklarım bu tezi çürüttüler
Emine:bencede o zaman sen  kaldir bende aşağıya inip çayları katayım
Hasmet:tamam in sen hayatım

Hasmet odanın içine doğru ilerler yatağa doğru yanaşır

Hasmet:ferman didem hadi uyanın
Didem:baba ne çabuk sabah oldu ya
Ferman:sabahın dördün de başıma gelir dikelirsen böyle uykusuz kalirsin işte
Didem:ya korktum iste
Hasmet:sen neden burda yattın didem
Didem:ya odam da böcek gördüm o yuzden geldim yattim

Hasmet:hadi hadi inin bir an önce aşağıya kahvaltıya
Ferman:tamam geliyoruz baba

Daha fazla uzatmak istemedim burdan sonrasını mutlu mesut yaşadılar olarak kurgulayın oylarinızi ve yorumlarınızı bekliyorummm