Hayali kurgular ömil

Acıyı Gögüslemek (Boşanma 21)

Selammm merhabaaa bölümüme hoşgeldinizz
Gecen bölüm 13 ekim diye bi tarih verdim haturlarsınız evet bu bölüm duygu yogunluklu olucak öyle yazmaya çalışacağım yani 🤣  arkadaki biraktığim sarkiyla okuyun baya güzel olacak siz yapın benim dedigimi

Ömür ve ilyas  odalarında  mışıl mışıl uyuyorlardı. Daha sonra ömür telefonuna gelen bildirim sesiyle uyandı telefonu eline aldı tam bildirime bakacaktıki bu günün tarihi çekti dikkatini. Bu gün 13 ekimdi o kara gün ...

Gözlerinden yaşlar akmaya başladı hemen kalktı yataktan sakinleşmesi gerekiyordu ama olmuyordu ağlaması dinmek yerine daha da siddetleniyordu onun aglamalarına ilyas uyandı " ömür ne oluyor, ömür niye ağlıyorsun canım" dedi şevkatli sesiyle ömür yatagın uzerindeki telefonu gösterdi" ta-tarih" diyebildi sadece

İlyasta telefonu eline aldı tarihe bakınca o da anladı " tamam ömür tamam gel ağlama" dedi ama kendi sesi de ağlamaklıydı. Hemen kalktı yataktan ömürün yanına gitti beraber sarılıp yere çöktüler ömür aglayarak" il-ilyas be-bebeklerim ilyas" diye sarildı daha sıkı ilyasa hala ağlıyordu

İlyasta çok kötüydü tamam tarihi ilk anda hatırlamamişti ama ölen onunda çoçuklarıydı ama ayni o günkü olduğu gibi yine yıkılmamalıydı. Ömürün kendisine ihtiyacı vardı onu dik tutmalıydı ve yıkılmamalıydı

"Ömür hadi kalk bitanem hadi gel bi elini yüzünü yıkayalım gel hadi" dedi ilyas ömürü kaldırmaya çalısırken ama ömür oturduğu yerden kalkmadı ve kendisini kaldırmaya çalışan ilyası da kollarından tutarak oturttu yere " hiç bir yere gitmiyoruz bu gün kendini güçlü tutmak zorunda değilsin" dedi ama ağlamasından sesi çok  anlaşılmıyordu " ömür hadi bitanem kahvaltiya inelim sonra istediğin kadar konuşalım sevgilim insanlar anlamasınlar" dedi ilyas

Ömür bu sefer bagırdı " anlasınlar ya anlasınlar ben 5 yıl önce bu gün bebeklerimi kaybettim anlasınlar tek umudumu kaybettim ben bu gün"dedi ömür

İlyas:tamam ,tamam gel gel biraz dışarı çıkalım orda dökelim içimizi gel birtanem
Ömür:gidelim

Ömür ve ilyas beraber aşağıya indiler ömürün ayakta duracak gücü yoktu ilyas ona destek oluyordu kolunu bir saniye bile birakmiyordu düşmemesi için ilyas merdivenleri bitirip aşagıya indikten sonra hava hafif soğuk oldugu için  önce omürün ince ceketini giydirdi sonra da kendi ceketini giydi

Onları mutfaktan çikan alparslan gördü "hayrola amca sabah sabah  nereye gidiyorsunuz" dedi daha sonra ömüre baktı agladığını görünce" ömüre noldu neden ağlıyor" dedi endişeyle ömürün cevap verecek takati yoktuilyas uzaklaştı ömürden alparslanın  yanına yaklaştı

"Yiğenim sen söyle evdekilere biz bu gün uğramayız" dedi "neden amca neden noldu ömüre" dedi alparslan "bu gün ikizleri kaybettiğimiz gün" dedi ilyas ama kelimeler ağzından çok zor çıkıyordu " Amca özür dilerim çok özür dilerim üsteledim sordum" dedi alparslan pişmanlikla

" tamam, tamam nereden bilebilirdin sen söyle işte  evdekilere"  dedi ilyas sonra ömürün yanına geri döndü

İlyas önce ömürü oturttu arabaya daha sonra kendi bindi "nerede rahat edersin ömür söyle oraya süreyim" dedi ömür ruhsuz bakışlarını camdan çekerek ilyasa dikti"sahile gitsek" dedi sesi ağkamaklıydı ama ağlamasını bastırmaya çalıştı ilyas ömürün bu dedigine olumluca salladı başinı

Arabayla sahile gelmişlerdi " ilyas ben çok kötüyüm" dedi ömür " bende ömür bende kolay değil" dedi ilyas  " bu sahil ilk acımıza şahit olan yer " dedi ömür ve ilyasa döndü " eskiden çok eskiden onlari ilk hissetiğim zaman bu günleri yaşayaçığimı tahmin dahi etmezdim" dedi