CHAPTER 12
MIKKI’S POV
Pag gising ko mukha agad ni Miko ang nakita ko.
Bat siya ang nandito?
Tinanong ko siya pero puro lang siya pambabara kaya di ko na kinausap.
Sinubuan niya ako ng pagkain pero inagaw ko nalang din. nahihiya na rin ako. Siya na yung nagbantay susubuan pa ako eh kaya ko naman.
Pagkatapos kong kumain agad akong tumayo at lumabas. Kinakausap niya ako pero ayokong sumagot.
Nahihiya ako na ewan. May kung ano kaseng gumagalaw sa tyan ko. Tapos para pa akong natataeng naiihi nna ewan nung nakita ko siyang mukhang worried sakin.
“ano ba kaseng problema mo? Bat di mo ko kinakausap?” – tanong niya parin sakin pagkalabas ng clinic.
“wala ka na dun.” - ako.
Akala ko titigil na pero nagulat ako.
“AAAAAAHHH! IBABA MO AKO MIKO! IBABA MO AKO KUPAL KA! IBABA MO AKO.” – sigaw ko tapos pinagpapapalo ko siya sa likod.
Binuhat niya kase ako. Eh naiipit yun tyan ko. Baka sumakit na naman! Peste talaga to.
Pero di niya ako pinansin at nagdere-deretso pa.
“miko ibaba *sniff* mo na ako. Please! Yung *sniff* tyan ko naiipit.” – naiyak na ako. Kase naman eh! Ayoko ng atakihin ulit!
Pagkasabi ko nun agad niya akong ibinaba.
“so- sorry na Mikki. Nakalimutan ko eh. I- ikaw kase ayaw mo ako kausapin ng ayos.” – Miko
Di na ako sumagot. Naiiyak ako eh.
“tara na. Ihahatid na kita huh?” – dagdag niya pa.
BINABASA MO ANG
ANG SADISTANG MAKULIT AT ANG CASSANOVANG MASUNGIT
FanfictionUnconsciously falling in love with your instant contract girlfriend/ boyfriend.
