Amaze me

Hoofdstuk 25

~POV Calum~
Het is nou al een week geleden. Nadat de ambulance er was werd Luke zo snel afgevoerd dat Anouk en ik eerst niet eens wisten naar welk ziekenhuis hij ging. Toen we het wisten zijn we erheen gegaan, en ik geloof dat ik iets van 20 bekeuringen heb binnengesleept voor te hard rijden en door rood rijden en dat soort dingen, en kregen te horen dat hij geopereerd werd. Iets van 12 uur later werd hij naar de intensive care gebracht en mochten we nogsteeds niet naar hem toe. Z'n toestand was te kritiek, zei de arts.
We hebben nog 3 keer moeten horen hoe Luke gereanimeerd werd voordat de arts naar ons toe kwam om te vertellen dat hij het overleefd had en alles waarschijnlijk wel goed kwam. Toen ik Anouks gezicht hoopvol naar mij zag kijken voegde de arts eraan toe dat Luke in coma lag en het nog wel maanden kon duren voor hij wakker werd, en of hij wel wakker werd.
En nu zitten ze hier al een week. Ze eet niet, slaapt bijna niet en blijft bij hem. Iedere keer als ik Anouk mee probeer te nemen naar buiten raakt ze in paniek en zegt dat er van alles kan gebeuren in de tijd dat we weg zijn.
Het deed pijn om te zien dat ze zoveel van hem hield. Maar ik besefte hierdoor ook dat ze bij elkaar pasten, en dat ik moest stoppen met proberen Anouk terug te krijgen.
'Ik heb wat voor je'. Toen Anouk niet omkeek ging ik op m'n knieën naast haar zitten en legde het papier op haar schoot 'Ik denk dat Luke het wel wil horen nu het af is'.
Toen ze het blaadje bekeek kwamen er tranen in haar ogen 'Dankje Cal, echt. Voor alles'. Ze draaide zich naar mij 'Denk je dat hij het hoort als...ik bedoel, hij wou het zo graag horen en...en nu het af is kan ik het voor hem zingen'. Ik zag een traan langs haar wang rollen, sloeg m'n armen om haar heen en liet mijn hoofd op haar hoofd rusten 'Ik denk dat ie dat heel mooi vind ja'. Ik bleef heel even zo zitten, maar stond toen op en mompelde 'Ik ga weer naar huis. Als er iets is met jou of Luke moet je meteen bellen, oke?' ik keek haar doordringend aan en ze keek met lege, betraande ogen terug 'Oke'.

~POV Anouk~
'Ik mis je..' Zachtjes raakte ik Luke's ijskoude handen aan. Ik haatte dit kutziekenhuis, ik mocht helemaal niks. Alleen zitten, staren en praten. Waarschijnlijk hoorde hij me nieteens... En ik wist niet of ik ooit z'n stem nog ging horen.
'Calum heeft ons liedje af, voor school weetjenog?'
Stilte. Hij lag nog net zo stil en bleek op bed.
'Ik kan hem laten horen als je wil..niet dat je hier ooit antwoord op gaat geven...maar ik kan het altijd proberen'.
Weer stilte. En ik begon mezelf een idioot te vinden omdat ik tegen Luke praatte en hij me toch niet kon horen. Toch was ik idioot genoeg om het blaadje te pakken en zachtjes het eerste stukje tekst te zingen. En toen ik eenmaal bezig was boeide het me allemaal niet meer. Bij de laatste zin barstte ik in tranen uit 'Waarom word je nou niet gewoon wakker? Ik hou godverdomme van je Luke'.
En toen hoorde ik wat ik al die tijd wou horen 'Ik ook van jou Anousca..'.
Ik keek verschrikt op, recht in de felblauwe en beetje wazige ogen van de jongen waar ik zo bizar veel van hield.
~~~~~~~~~~~~~
Whoopwhooppp :D ben baack!! Sawrysawryy voor het lange wachten maarja, het was een cliffhanger ea ;).
Tot snellll xxxx Anouk