Amaze me

Hoofdstuk 23

~POV Luke~

Ik liep nou al een halfuur, en er was niemand.

Misschien is ze allang dood, schoot door m'n hoofd. Ze kon niet dood zijn. Ik wist gewoon dat ze er nog was, ik voelde het.

Ik hoorde een knal vlak achter me een schoot achter een houten hutje. Toen ik opkeek keek ik recht in de ogen van een jongen, Ricardo.

~POV Calum~

'Mam, nee ik kan niet praten nu Anouk zit in de problemen. Ja.... Ja ik ben op tijd thuis. Nee mam ik doe haar zeker de groeten. Ja, dag mam'. Ik hing op, waarom belde m'n moeder precies nu ik op moest letten?? Ik had geen rijbewijs, had m'n moeders auto bij me en reed met een stuk of 4 politieauto's achter me aan naar het bos. Het was eerst nog een heel kutgedoe omdat ze een jongen van 16 jaar niet meteen wilden geloven. Gelukkig kreeg ik ze mee toen Anouk weer belde. Wat ze zei was alleen geen goed nieuws: ze wist niet waar Ilse was en had net nog meer knallen gehoord. Ik slingerde het zijweggetje in en zette de auto stil, tenminste, dat dacht ik. Maar ik duwde het verkeerde pedaal in en de auto schoot vol gas tegen een boom aan.

Lekker gedaan Calum, heel slim dit.

Zonder nog naar de auto te kijken beschreef ik de agenten waar Anouk ongeveer was. Zelf moest ik op zoek naar het andere meisje, Ilse. Ik wist ook niet waar Luke was want die sukkel nam z'n telefoon niet op.

Stiekem hoopte ik dat hij geen domme dingen aan het doen was, want ik wist hoe hij was als ie in paniek was. Net een blinde kip....

'Omg Calum!!!' Ik zag Anouk voor me uit een boom springen en voor ik het wist verborg ze haar hoofd in m'n shirt en snikte 'Jullie zijn in gevaar en Ilse is weg en het is allemaal mijn schuld'. Ik legde m'n hoofd op haar schouder en mompelde 'Wat hebben ze met je gedaan meissie?' toen ik haar gezicht zag schrok ik, er zat een hele diepe snee net onder haar kaaklijn en over haar oog liep ook een wond. Haar haar zat in een slordige vlecht waar allemaal takjes en bladeren uitstaken en ze zat helemaal onder de schrammen. Ze had een vest aan waar allemaal scheuren in zaten en er zat bloed op. Geschokt staarde ik naar d'r 'Fuckit...we krijgen ze wel, ik beloof het'. Ze trok me mee naar de boom 'Als ze je zien vermoorden ze je, en ik weet niet of Ilse nog leeft maar ze moet nog leven door haar zit ik daar niet meer!' ze keek me aan 'Ben je alleen?'. 'Nee, de politie geloofde me en zij zoeken nu ook naar jou en Ilse' ik legde m'n vinger op de wond bij haar kaak 'Hoe komt dit?'. Ze keek naar de grond 'Hij heeft een mes en ik was bijna opgepakt' toen glinsterde haar ogen even en ze lachte kort 'Maar gelukkig heb jij me geleerd dat jongens niet zo goed tegen knietjes kunnen'. Ik schoot in de lach, maar stopte meteen weer toen ik voetstappen vlakbij ons hoorde. Anouk wou net weer de boom in vluchten toen een van de agenten ineens voor onze neus stond 'We hebben er al eentje zie ik'. Ik knikte 'Ja, gelukkig wel'. 'Dan moeten we nu maar eens op zoek naar de dader, zoeken jullie het andere meisje?' Zonder een antwoord af te wachten zei hij wat in een telefoon en liep weg.

Ik keek naar Anouk 'Volgens mij ben jij vanavond voorgoed van Ricardo af meissie'. Ze kroop weer in m'n armen 'Ik was zo bang weetje, hij kan echt mensen doden en toen vond Ilse ineens de sleutel....een van z'n mannen heeft hem waarschijnlijk laten liggen. Dus ze maakte de deur open en we konden weg' ineens trok ze zich los uit m'n armen 'Ik weet waar ze is! Toen ze begonnen te schieten is zij naar de noordkant gerend, daar is een of andere houten hutje dus misschien zit ze daar!'. Ik dacht aan Luke, waar zat hij dan? En Julia? Van haar had ik ook niks meer gehoord....

'Helloowwh, aarde aan Calum? We moeten gaan als we niet dood willen' Anouk wapperde met haar hand voor m'n ogen. 'Ik ben d'r weer, zat even te denken hoe we dit moeten gaan doen'.

Even later (na een heel gesprek met de politie) liepen we richting de plek waar de hut zou zitten. Ik probeerde nog steeds Luke te bereiken, maar hij nam niet op en ik begon in paniek te raken. Moest ik het zeggen? Ik wou Anouk niet nog meer in paniek maken...

'Cal, waar is Luke??' ze keek me ineens geschrokken aan, alsof ze gedachten kon lezen.... Toen ze mijn geschrokken gezicht zag veranderde haar blik 'Hij is toch niet....hier? Alleen?? Calum ZEG IETS VERDOMME!' Haar blik dwong me gewoon om de waarheid te zeggen. 'H-hij rende de deur uit toen hij je stem hoorde. Hij is hier...maar z'n telefoon staat uit of hij neemt niet op of-'.

'Of hij is nu dood' maakte ze m'n zin af. Haar stem klonk verstikt, en ik kreeg een enorm schuldgevoel. Toen ze wat kregen was ik kwaad. Ik wist niet wat ze in hem zag, Luke was een verslaafde zonder zelfvertrouwen. Ik kon me alleen maar afvragen: waarom hij? Waarom ik niet?

Ik realiseerde me later pas dat ze juist perfect bij hem paste, ze sleurde hem door z'n verziekte jeugd heen. En hij beschermde haar met z'n leven.

Dat was ook de reden waarom ik zo bang was dat Luke z'n leven nu gaf voor haar....hij vond z'n eigen leven niks waard.

'Oke Cal, blijf buiten. Ik ga samen met de agenten die hut in, wil jij opletten of er iemand komt?' Ze twijfelde even, maar knuffelde me toen en fluisterde 'Wees alsjeblieft voorzichtig'. Toen liep ze achter de agenten mee naar de hut en bleef ik achter bij een boom. Ik besloot een veiligere plek op te zoeken en liep om de hut heen. Wat ik toen zag liet m'n hart kort stilstaan.....

Luke.

En bloed.

Veel bloed.

------------------------

Damn. Damndamndamn. Ik heb zo lang over dit stuk gedaan, sorry daarvoor... Ik vind het zo moeilijk om dit te schrijven want ja...het is nogal heftig allemaal. En ik gun Luke dit niet😭.

Ik ben gemeen dat ik hem dit aandoe arm schatje...

Ik ga proberen over de andere helft sneller te doen maar ik ben ermee bezig want de inspi is er weer dusss spreek jullie (hoop ik) snel weer

Xxx Anouk