Trapped to the Beats

Chapter 8

Dumaan ang Linggo, true to his words. He went on our apartment again at nagluto lang siya ng nag-luto ng pagkain, pilit niyang ipinagmamayabang ang mga natutunang iba't ibang klase ng putahe na ulam mula sa Lola niya na mahilig rin mag-luto.

The bond he has with his grandmother seemed strong that I wish, somehow, na naranasan ko rin. I never met any of my grandparents both mother and father side kaya hindi ko alam kung anong pakiramdam ng may lola o lolo ka sa tabi mo. Sabi nila, the best daw ang pag-aalaga nila which I can never be relate.

And Migs living with his grandparents under the same roof seem taught him more good things. He's living his best life. He's so kind, caring and thoughtful na mabibigyan mo talaga ng ibang ibig sabihin.

Yung luto ni Migs, ayun papasang pang-karendirya. Halos 'di na ako makatayo noong Linggo sa mga pinagluluto niya. Busog na busog ako.

"Imagine if I really take HRM, and not Architecture! Baka hindi ako kabilang sa Meraki Band at banda ng school kase nilalaban ako sa ibang bansa," naalala kong sabi niya noong tanungin ko kung ano ba talaga ang gusto niyang kursong kunin.

HRM Students on NU, especially those who has potential to be known outside of the country ay inilalaban. Isa ang NU sa pinaka-kilalang school na pinagmulan ng mga famous chief sa bansa.

Funny how there are some dreams we cannot able to pursue for some reasons. Minsan naman yung akala nating pangarap na para sa atin eh hindi pala talaga para sa atin. We just love the idea of liking it but the potential on it is missing.

Napasuksok ang dalawa kong kamay sa bulsa nitong jacket na suot ko nang biglang humangin ng malakas. Sumabay roon ang patuyo ko ng buhok kung saan humalimuyak ang mabangong amoy ng shampoo ko. There was an irritation with Nova the moment she tied her hair in messy bun dahil humahampas sa mukha niya ang kanyang itim na, na buhok.

"Ang kulit,"

Napalingon ako sa kaniya na busy ngayon sa pag- tatype sa cellphone. Nakaalalay lamang ako sa tabi niya dahil baka bumunggo siya sa posteng dinaraanan namin.

Chistmas lanterns were already hanging on each part of our school na pwedeng sabitan. Wala pang mga naglalakihang parol na recycled and for sure baka mamaya mag-announce ang adviser namin para doon. Kada taon, tuwing magpapasko kase ay laging may ganoong pa-project ang school.

December. The month of Love. The month of Giving. Aside from the month of February.

"Should I grab the opportunity being SU subvocalist?" napahinto ako sa paglalakad ng itanong iyon ni Nova sa akin.

My brow arched.

"Subvocalist?" She nodded with a big smile in her lips. Hindi kaagad naproseso ng utak ko ang sinabi niya. Muli kaming lumakad. Onti onting gumuhit ang ngiti sa labi ko kalaunan.

"All of sudden?" nagtatakha kong tanong sa kanya.

"Why? Is it because of Vince ba?" ayon lamang ang nasa isipan ko. Vince is the main vocal at kung siya ang magiging sub. It would be a great opportunity for her not only for school purposes, a public figure but as well to her heart who's been longing for the guy, for almost a year now.

"He personally invited me to be his subvocalist." Nahihiya niyang wika.

"Narinig ka na ba niyang kumanta?"

"Remember the last time na nag-audition ako just in case na kailanganin nila ng sub vocal. He remember me," napayakap sa sarili si Nova.

Naalala ko pa iyong araw na 'yun! She was so nervous that time ng mag-audition siya, hindi naman kase talaga iyon ang totoong pakay niya. He just want to see Vince dahil halos isang lingo itong nawala noon. Kaya noong malaman na malabo siya makapasa, ay ayos lang sa kanya dahil nakasilay naman siya.