Chapter 27

550 7 2
                                    

"Hindi ako, mag-ri-Rizal ngayon sis. Si Engr. Joaquin, sa kanya ka nalang sumabay?"

"Saan ka ba ngayon?"

"Tagaytay ako, e. Bibisitahin ko yung isang project ko doon,"

My shoulder lowered as I heaved a sigh.

Balak ko sanang sumabay kay Ana pa-Rizal ngayon. Gusto kong bisitahin si Migs kahit na may pag-aalinlangan sa pamilya niya. For sure, they would hate to see me. Pero wala akong pakialam. I need to see him. To check his status, check if he's feeling alright now. I need to see if he's doing great same as me.

"I'll call hi-"

"Magco-commute na lang ako," mabilis kong sabi. Ana immediately gave me her worried look. She knows that I'll be panic and I already told myself that I need to fight it.

I just funny how people who got a trauma was responsible for dealing it on their own, heal it on their ownself when it wasn't them who caused it yo themselves.

"Sure ka ba?"

Itinango ko ang ulo ko pilit itinatago ang pangamba para sa sarili. Well, kaya ko ito. Face your fears, ika nga. Paano ko malalagpasan ang bagay na ito kung ako mismo na sarili ko ay hindi gumagawa ng hakbang para magkaroon ng solution.

"I don't believe you. I'll call him para tipid na rin sa pamasahe. Mabait naman yun, he'll understand you," hindi ko na napigilan si Ana. He called the guy immediately.

Naalala ko na naman tuloy ang kahihiyang ginawa ko noong isang araw. Palagi nalang talaga tuwing naka-high-heels ako, may nangyayaring hindi maganda lalo na kapag nasa paligid pa siya. Badtrip!

Buti nalang ngayon nakarubber shoes ako. No hassle at all.

"We'll wait. . . okay. Thanks, Engr." Pakinig ko sa usapan.

Nakacross lamang ang braso ko sa aking dibdib habang hinihintay siyang matapos sa kausap. I have no choice I guess. Nakapag-sabi na siya. Besides, she has a point. Mas mababawasan ka nga naman ang panic ko, bukod doon makakatipid din sa pamasahe at iwas traffic pa.

Why I didn't think about that earlier?

A moment after, a black honda city car came in front of us. Ana snaps her finger more like a sign that it was him. Engr. Roble came!

"He's here," she said.

Bumukas ang passenger window side noong kotseng huminto sa harapan namin at bumungad doon ang lalakeng naka white shirt habang nakasuot ng sun glasses na madali niyang inalis.

I look at Ana full of hesitation. "Sige na, mabait 'yan!" pangungumbinsi nito.

"Right, Engr. Robles!"

Ngumisi lamang ang lalake bago nagsalita.

"Hop in,"

I never imagine I would end up being with him again. I don't like his company. But then, again nandito na e. He's good they say but I can't see it. Pakiramdam ko lagi niya akong hinuhusgahan. Naawa o ano.

Itinago ko sa likuran ang nanginginig ko na namang mga kamay. Huminga ako ng malalim bago binuksan ang pintuan ng passenger seat. But Ana was too fast, napansin na naman niya ang panginginig ko kaya siya na ang nag-bukas.

"Calm down," malumanay niyang saad.

She held my hand softly, trying to stop it from shaking. Paunti-unti'y kumalma nga ang nga ito, pero may naiwan pa rin. After that, she tapped my shoulder twice and gave me her warm smile.

"Please take care of my friend, sir."

Tuluyan akong napasakay sa sasakyan. Sa pagkakataong iyon, hindi ko tila alam ang gagawin ko. Yung pagkalma kanina ni Ana sa sakin ay nawala at muli na naman bumalik ang kaba ko at pangingnig ng kamay ko. Shet talaga! Inaatake na naman. ako. Halos murahin ko na rin ang sarili sa isip.

Trapped to the BeatsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon