Trapped to the Beats

Chapter 28

"Hindi ka nya nakilala?" bulaslas ni Lona.

Nasa pub niya ako ngayon at hindi na ban. And for the first time in a while, hindi alak ang pinunta ko dito kundi ang makipag-kwentuhan sa kanya ng nasa wisyo ako. Pakiramdam ko kase hindi na kakayanin ng utak ko kapag sinarili ko na naman ang mga bagay na gumugulo sa isip ko.

Katulad na lang ngayon.

I was prepared. I already know the possibility. He won't remember but why do I feel like dying to know it. I could still remember how he feel annoyed and disgusted seeing me. His darkened face. Tandang tanda ko pa rin.

Nauna na rin akong umuwi kina Ana ngayong araw dahil nasa Tagaytay pa ang babae at kasalukuyang inaayos ang project doon. She's a bit excited dahil patapos na ito.

"Yeah," nagkibit balikat ako, at patuloy lang sa pag-papak noong chicken wings na inorder ko. Tila wala ako sa sarili.

"Sakit?"

My lips parted. I rolled my eyes at her.

"Malamang, gago ka ba?"

She laughed. "Medyo,"

Umiling ako. "I expected this. I know this will come pero tangina ang sakit pala kapag nasa ganoong sitwasyon ka na. Yung harap harapan ipinapamukha sa 'yo na ganun. Na hindi ka kilala at mulhang pinadirihan ka. Naiintindihan ko naman e, pero," Napalunok ako.

"Ang sakit sakit Lona!"

"What's your plan, then?"

Malalim akong humugot ng hininga. I made up my mind for this, already. Hindi ako sigurado sa gagawin pero sana. . . sana tama at makakatulong sa kanya. I really wanted to help him at this point. Because he helped me voluntary before. Gusto kong bumawi!

Gusto gusto.

"Tuwing weekend uuwi ako sa Rizal tapos sa kanila ako tatambay or more like I'll stay there, sabi rin kase ni Lola Belin baka makatulong kapag lagi niya akong nakikita. Minsan nakaka-alala ang lalake, madalas ay hindi. So, maybe if I show a lot o myself to him. He would r-remember me," sabi ko, nahihirapan.

"Little by little," I added.

"Well, make sense. Kesa naman ma-sunog baga ka lang ng mag-sunog baga sa pub ko 'di ba?" I agreed. I need to care for myself this time. Because how I could I take care somewhere if I didn't take good care of myself.

"Pero sayang kita mo sa 'kin,"

"Hindi ka nagbabayad, remember kaya walang panghihinayangan?" natawa ako.

"Oo nga pala,"

Noong pauwi kami galing sa Rizal ay iyon nga ang nasa isip ko. Labis rin akong nag-pasalamat kay Joaquin ng araw na iyon dahil hindi ako nakatanggap ng kahit anong salita sa kanya. Pang-aasar o ano, tahimik nya lamang akong ihinatid pabalik sa unit ko. He asked me for dinner that night but I refuse. Wala akong kagana gana ng araw na iyon.

When I got home, I immediately pack my things up for tomorrow. I already informed my parents about Migs coming back to Philippines. Nag-alangan si Papa para sa akin dahil sa naging issue no'n, pero nagpaliwanag naman na ako na Lola Belin explained to me that it's not my fault, that nobody is in fault because what happened was purely an accident.

Walang may gusto noong bagay na iyon. Habang si Mama naman ay nakasupport lang gaya ng parati niyang ginagawa.

I woke up too early the following day, paalis na ako ng makita ko si Joaquin na lumabas mula sa pang-apat na pinto ng unit na ka-line nitong sa akin. Naka-jersey short lang ang suot nito, walang pang-itaas na damit habang bitbit ang garbage bag.