Trapped to the Beats

Chapter 7

I was just looking at nowhere while head freely leaning on Migs broad shoulder habang humihikbi hikbi pa. His manly scent was freely running on my nose while his right hand freely caressing my wet hair.

Leaning on him makes me feel that I'm in a safe place. Ramdam ko parin ang sakit ng ulo ko. My body was covered with a thick blanket from Miles. Ang bango nga eh, amoy mayaman!

From time to time, Nova was glancing at me from the passenger seat checking if my feeling is getting fine. Kahit may nararamdam pa ay tumango na lamang ako, hindi ipinahalata. Pauwi na kami ngayon gamit ang kotse ni Vince.

"You sure, you're getting fine now Avril? Your head how is it? Your breathing? Are you breathing well?" Nova asked. Her eyes still filled with fear and panic.

"I'm getting fine, Nov!" I tried to smile. Balak ko sanang alisin ang ulo ko sa balikat ni Migs pero marahan niya lamang iyong ibinalik doon.

Nova smiled after.

"Just stay like that for a while Av, malapit na tayo. Take a rest for the mean time." Bumaling siya sa harapan tapos bahagyang numakaw nang tingin kay Vince na seryoso lamang nag-mamaneho, her body facing us at suot na nya iyong denim jacket na dala ko kanina.

I smiled inwardly. Bakas pa rin ang pamamaga sa mga mata ni Nova, she's crying the whole time Migs reviving me according to what I've heard.

Siya pala iyong tumawag sa akin kanina bago ako nawalan ng malay. Among all the people at the private party that Miles invited, siya lang 'yong nakapansin sa akin.

He did an immediate CPR to me. And if it wasn't him, baka nakameet-up ko na siguro si Lord ngayong gabi. Marahil siguro ay binibilang na niya ang mga kasalanang nagawa ko.

Hindi ko alam kung papaano siya mapapasalamatan this time. Still no words wants to came out in my mouth. I'm still shocked to what happened.

Noong una yung sa I.D ko, tapos ngayon naman 'yong buhay ko!

Naalala ko na naman bigla iyong sinabi niya ng mag-hatid siya ng plates ni Miles.

Paano kung walang Migs, paano kayo?

I smile at the back of my mind. Mas lalo kong isiniksik ang sarili kay Migs. Ang bango niya, maski ang pag-taas baba ng dibdib niya ay ramdam na ramdam ko. Ipinikit ko ang mga mata ko at hinayaan ang sariling manatali sa ganoong posisyon.

I feel safe next to him tonight. No, not only tonight. Whenever I'm with him, I always feel safe. I had to admit it this time.

Subalit hindi ko dapat nasanayin ang sarili sa bagay na iyon. I might fall and worst is no one is ready to catch me.

Marahan lang iyong pag-papatakbo ni Vince hanggang sa tuluyan kaming nakarating sa apartment. Migs wanted to carry me in a bridal style yet I insisted to walk dahil kaya ko naman lumakad na though kinakailangan pa rin nang pag-alalay dahil nagdadalawa parin ang paningin ko. Iniisip ko kase na baka masyado na akong nakaka-abala sa kanya.

Hanggang makarating sa kwarto ay naka-alalay si Migs at Nova sa akin habang si Vince ay nakasunod lang. Tulala pa rin ako ng makapasok sa kwarto ko. Hindi ko parin maproseso ang lahat lahat nang nangyare ngayong gabi. Pakiramdam ko nasa tubig pa rin ako, hinihilala pababa.

Ang bilis noon. I was just silently enjoying myself alone at the side of the pool while starring at my reflection when someone accused of being slut at tinulak pa sa pool na muntik ko nang ikamatay.

"Are you sure na hindi ka na namin dadalhin sa hospital? For your safety." Migs asked.

You could clearly see the word worryness on him, in his voice, in his eyes.