Kabuk Bağlayan Yaralar

Bölüm~22

      
Kabuk Bağlayan Yaralar 1. Sezon Finali...

    Sonunda olmuştu işte almıştı Çukur'u Vartolu... Neden mutlu değildi? Neden kötü hissediyordu? Sevdiği kadın artık yoktu... Annesi Salih, Selim, Celesun ve Medet'in rızasıyla İdris'le gitmişti, bir tek İlkay'dan rıza alamamıştı o kadar.

      Şimdi kahvede yalnız başına oturuyordu başarmıştı, emellerine ulaşmıştı, hayaline ulaşmış Salih'in intikamını almıştı Vartolu.

      Sahi minik Salih mutlu muydu?

     Kapı sesiyle ağır ağır kaldırdı başını gözleri ay tenli sevdiceğiyle buluşunca hemen kalktı; Ona gelmişti işte, Sadiş ne zaman Salih'i bırakmıştı ki? 

     Saadet anlamıştı mutsuz olduğunu Salih'in tabiki... O olmasa kim anlardı ki?

      "Sana sadece tek bir soru sorucam. Ama dürüst ol... Mutlu musun Salih?"

       Değildi... Ama mutlu olması gerekiyordu, intikam almıştı ama mutluydu belki de?

    "Mutluyum ben... Bak aldım işte... Kral indi.... Artık kral benim... Hakkım olanı aldım ben..."

     Devam edemedi Vartolu, Salih çığlıklarını ilk defa üst perdeye çıkarmış duyurmak istemişti. Vartolu izin verdi ona, Vartolu'da konuşsun istedi çünkü ilk defa...

    "Değilim. B-ben mutlu olu-rum sandım mutlu değilim..."

     Ellerini tuttu adamın Saadet ya şimdi ya hiç dercesine...

     "Sen, ben, kızımız kiraz ağaçlarının yanı başında olsun evimiz... Sen. Ben. Kızımız ve..."

     Sevdiği adamın ellerini koydu karnına hissetsin istedi. Vazgeçsin istedi. Kiraz ağaçlarını istedi Saadet...

        Artık kiraz çiçekleri sarıcaktı dünyalarını....

           <***>   <***>   <***>

       İlkay gideceklerini öğrenince bu fikre aşık olmuştu. Normal bir çocuk olabilme şansı, kızın hayatı boyunca fark etmeden inceden yanıp tutuştuğu hayaliydi sanki ve o şans ayağına gelmişti işte...

       Annesi ve babası bavulları hazırlarken son kez çukuru gezmek istedi. Bu akşam yola çıkacaklardı kahvenin orada ki tanıdık sokağa girdi kendi bilmese de birini arıyordu çocuksu duygularla. Ona veda etmeden gitmek istemiyordu.

       İlerde yerde oturmuş sarışın çocuğu gördü ilk utansada yanına ilerledi.

"Yanına oturabilir miyim?"

     Boğazına dizilen kelimelerin çıkışı rahatlatmıştı onu.

"Elbette.Neden geldin esip gürlemeye mi?"

    Yanına oturup turuncu gökyüzüne dikti gözlerini İlkay,

"Ben gidiyorum Yılmaz, sonunda bende birazcık normal olabilirim. Bir annem,babam ve nohut büyüklüğünde ki kardeşimle. Pek yaşıtlarımla konuşamam ama her ne kadar düşman olsakta bana bir arkadaşmış gibi davrandığın için teşekkürler."

     Ayağa kalkıp elini uzattı Yılmaz kalkması için, İlkay uzatılan ele baktı hayatta onu sevenler o kadar azdı ki bu ele sımsıkı tutunarak kalktı yeni hayaller ve yeni umutlar için.

"Eğer Çukura ziyarete gelirsen normal İlkay bu arkadaşını ziyaret etmeyi unutma tamam mı?"

"Tamam sende bu asi deliyi unutma."

   Ellerini bırakıp geri evin yoluna döndü dönüşte arkasındaki sarışın çocuğa el salladı ve geri olarak bir cevap aldı...

    Karaca ablası ve Celesun abisi eski villalardan birinde yeni evlilerdi onlarla vedalaşmıştı. Mihriban babannesiyle de öyle , geriye tek biri kalmıştı 'Baba yarısı soldan sağa dört harf '

       <***>   <***>   <***>

     Selim boşluğa düşmüştü sanki, evdekiler olmayanlar her odada ona gülümseyen yüzlerden kaçamak için bahçeye ve o çok sevdiği sazına sarılmıştı.

     Yanına birinin oturduğunu hissedince gözlerini açtı, türküyü bitirdi. Gülmedi gülmek gelmiyordu içinden.

     "Amca..."

      Hafifçe tebessüm etti, bu çocuk sanki kendininmişcesine seviyordu. Diğer yarısının yavrusuydu kendine benziyordu. İlkay'a döndü gözleri İlkay bir anda sarıldı ona sessizdiler Selim'de ona sıkıca sarıldı. Gideceklerdi biliyordu Selim, aptal değildi.

   Konuşacak gibi olduysa da sustu Selim mutsuz ve fısıltı tonlamasıyla;

    "Beni ziyarete gelicek misin?"

       İlkay aynı fısıltı ses tonuyla cevap verdi;

       "Gerekirse uçak kaçırırım amcama gelmek için."

           İşte vedaları böyle oldu Vartoluların hayatlarının ilk perdesi böyle kapanmıştı...

         Oysa ki İlkay Hüsna Koçovalı yeni sahnenin böyle geleceğini hesaba hiç katmamıştı...

  Kalpte ki yaralar yeniden kanıyacaktı...

🌌🌌⭐🌌🌌

Bir sezonun sonuna geldik. Gelecek sezon bölümleri Tatil haftası yazıcam.

Çok değişik hissediyorum ya... Duygulu, bir süre hikayeyi sürdürmekte zorluk çektim ama şimdi herşey planlı olduğundan daha rahat yazıcam.

Her şey için teşekkür ediyorum, yorumlarınız içinde ayrıca teşekkür ederim.

Sağlıcakla kalın <3