Elleri ve gözleri bağlı sessizce oturuyordu kız. Konuşmasının kötü sonuçlar doğuracağını karnına yediği yumrukla anlamıştı çoktan ama yine de söylemeden edemedi,
"Çukura gidiyoruz zaten biraz salakça değil mi gözlerimi bağlatman Çeto?"
Hıhı şeklindeki remix gülme kızın canını sıkıyordu ama sustu hafif diklenince kolundaki eller onu gene sertçe sırtını yapıştırdı.
'Hı-hı gülüşe bak gerizekalı. Babama karşı yem atıcak beni eğer annemin yanına koyarlarsa kaçamam.'
<***> <***> <***>
Saadet kızına sıkıca sarıldı, ağlamaya başladı sakinleşince hıçkırıkları arasından tek bir kelimeyi tekrarladı.
"Yaşıyorsun..."
İlkay kadını sakinleştiremiyeceğini anlayınca yavaşça kilerdeki yatağa oturttu.
"Anne, sakinleş hadi nefes alalım..."
Kadını sakinleştirince ellerini tuttu. Sinirliydi kız. Bu olmasaydı en azından hepsinin yerini bulup babasının tek başına yapmaya çalıştığı işi birlikte yapmalarını sağlayabilirdi. Sinir katsayısı artsa bile bunu dert etmemesi gerektiğinin farkındaydı. Bu kez Yılmaz Yaman'ın kendine verdiği öğütü zor olsa da dinliyecekti tabi bu yinede ilerisi için kafa patlatmayacağı anlamına gelmiyordu.
<***> <***> <***>
Nasıl böyle bir hata yapabilirdi! Selim kağıdı sıktı kaşları çatıldı ve ilk defa öfkesini açığa verdi. Akın babası notu parçalamadan elinden kurtarıp kendi kendine mırıldanarak okudu düşünmek istediği zaman mırıldanırdı kendi başınayken ilk defa babasına karşı güven hissettiğinden olsa gerek mırıldanmıştı farkına varmasada.
" 'Bu çocuk artık bizim emanetimiz anam babam' sonunada gülücük koymuş şerefsizler."
Babasının yüzüne baktı ilkleri bugün yaşıyordu Akın, babası ikinci defa bir duygu belirtisi veriyordu. Çocuğu duymuştu, Karaca sık sık arar Celesun adlı -damat maalesef bu kelimeyi sevemesede- bahsederken yeni amca ve kuzenden bahsederdi.
"Kıza, ona bir şey yapar mı bunlar?"
Selim sessizce onayladı aklı yapması gereken ilk şeye odaklanmıştı.
"Planı erkene çekiyoruz. Bu gece yanlarına gidicez."
Akın gözlerini kısarak babasının yüzüne baktı şimdi bir hüzün dalgası adamı ele geçirmişti.
"Korkuyor musun?.. Vartolu'nun tepkisinden..."
Selim camdan dışarı alacalanan havaya baktı kaç saat önce olduğunu unuttu son konuştukları zamanın İlkay dikkatli olmasını ve 'bekliyeceğini' söylenmişti. Beklemişti de. Davetsiz misafirler gelene kadar...
"Babamla yüzleşmekten korktuğumdan daha çok... Hadi gidelim... Yolumuz uzun."
<***> <***> <***>
Salih oturma odasında duyduklarından sonra sessiz kaldı, ölüm çığlığı...
Şimdi tüm ailesi onların avucuna düşmüştü. Hareket etmedi algılarını yitirdi beynini kaybetti. Nerede olduğunu unutmadı ama çaresizlik. Dudaklarından kaçmak isteyen çığlıklar ama ifadesiz yüzü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kabuk Bağlayan Yaralar
Fanfiction¦Çukur fanfic¦ "Ve bir gün gelicek! Babamın yapmayı istediği ama yapamadan göçtüğü bu dünyada ki isteğini ben yerine getiricem!" Kızın yeşil gözleri adeta zehirdi. Cümlelerini kurarken gözleri zevkle parladı hafifçe kafasını sağa yatırıp bak...
