4 Ay Sonra
"Kuzum sakın amcanı üzme dediğini yap, atletini koşup oynadığın zaman değiştir, dikkatli ol, silahlardan bir de mahalleliyle çok durma-"
Salih en sonunda olaya el koyup endişeli karısını durdurdu;
"Tamam Sadişim biliyor Hüsna'm ne yapacağını sakin ol."
Hamileliğinin dördüncü ayındaydı Saadet bebek en sonunda kendini göstermişti-
Şu an ne mi oluyordu? Hazırlık.
Çekirdek aile İlkay'ın odasına toplanmıştı. Saadet ve İlkay bavulu hazırlıyordu, Saadet'in olacaklar belki de içine doğmuştu... İlkay bir aylığına Selim'in yanına gitmek istemişti uzun telefon konuşmaları ve Saadet'i ikna çabalarından sonra Ağustos ayını geçirmek için gidecekti.
"Merak etme annem biliyorum inince arıycam amcam beni alınca arıycam eve gidince arıycam... Sen İdris Hasan'la strese girmeyin."
Saadet son tişörtü de koydu tam ağzını açıyordu ki;
"Celesun abimlerde de kalıcam anne merak etme. Babanemlede buluşucaz ama onlarda kalmıycam evet biliyorum."
Salih hayatının en önemlilerine bakıp gülümsedi. Bu telaşede bitince hep beraber salona geçtiler büyükler konuşurken İlkay kitabına gömüldü yarın olabildiğince normal bir çocuk olarak Amcasına gidicekti, öyle umuyordu...
<***> <***> <***>
27 Ağustos Koçovalı Laneti'nin Yeniden Yükselişi
Hastanede fark ettiği adamlarla duraksadı amcası daha yeni ayılmıştı kalkan amcasına;
"Arka çıkış birileri geliyor silahlılar. Parmağında... O, bu kötü işte yürü hızlan."
Selim kızın elini tutup adamı atlatıp sıkışık bir koridora girdiler hastanenin yeni silinmiş sesinden gelen postal darbeleriyle hızlandılar. İlkay tanıyordu onları keşke tanımasaydı...
Koşarak dışarı çıktılar sesler kesilmişti Selim nefes nefese;
"Onlar kimdi Çocuk?!"
İlkay zihninde tüm bilgileri toparladı,
"İki haftadır mahallede parmağında bu işaret olan çocuklar dolanıyordu... Sokak çocukları... İşareti soruşturdum Karakuzular adında bir anasız babasızlar kulübü... Dikkate değeceklerini düşünmüyordum ama o çocuğun bir Beretta vardı."
Selim derin nefes alıp kızı kolundan tutup boyuna indi;
"Tehlikedeyiz demektir. Telefonlardan kurtulmalıyız. Sen emanetsin hayatta kalmalısın."
"Peki sen kurşun önüne mi atlıycan Selim farkında mısın! Yamaç'la seni hastaneye getirdik! Çünkü intihara kalktın! Pes edemezsin Selim Koçovalı, ailenin sana ihtiyacı var. Ailemizin sana ihtiyacı var! Kendine gel artık korkuyorum babam yanımda değil ve yine belaya bulaştık tamam mı?!"
Selim düşündü bu yaptığı aptalcaydı ailesini zehirlilerden temizlemişti o zaman neden affedilmeyeceğini düşünüyordu ki;
'Haklı kendine gel Selim, Zekan olmazsa kimse hayatta kalamaz, kendine gel... Eğer peşimizde adamlar varsa diğerlerine ulaşmış demektirler iletişime geçemeyiz. Güvenli bir yer ve herkesin durumunu öğrenmeye ihtiyacımız var. Eğer herkesi hedef almışlarsa telefon ve kameraları takip etmek onlar için zor olmaz... Yine başladık Selim. Yeni bir lanetin hedefisin her seferinde olduğu gibi ama bu kez sana ihtiyaçları var. Koçovalı olmak bu değil mi zaten... Lanet gelir aileni korursun...'
"İletişim cihazlarından kurtulmalıyız."
İkiside telefondan simleri çıkardı telefonlarını duvara çarptılar, simleri kırdılar. Senkronize hareket ediyorlardı, Lanet'i farklı şekillerde ama sürekli yaşamışlardı adımları biliyorlardı. İlkay telefon işi hallolunca;
"Çukur'un içinde kalamayız bizi sevmeyenler ispikler. Eh bizi sevende yok zaten. Karaca ablamlara gidemeyiz onlarda saldırıya uğramış olabilir... Güzel bir soru sormanın vakti; Güvenli bir evin var mı?"
Bunun cevabı üzerine elini uzattı Selim;
"Var ama asıl soruyu ben sormalıyım... Bir savaşa daha omuz omuza var mısın çocuk?"
🌌🌌⭐🌌🌌
Yeni sezonumuza hoooşgeldinizzz.
Sizce neler olucak?
İlkay bu kez gerçekten yenilecek mi?
Yorumlarınızı esirgemeyin:)))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kabuk Bağlayan Yaralar
Hayran Kurgu¦Çukur fanfic¦ "Ve bir gün gelicek! Babamın yapmayı istediği ama yapamadan göçtüğü bu dünyada ki isteğini ben yerine getiricem!" Kızın yeşil gözleri adeta zehirdi. Cümlelerini kurarken gözleri zevkle parladı hafifçe kafasını sağa yatırıp bak...
