İNTİKAM-MPREG+BXB

7.BÖLÜM BICAK SIRTI

"Aşkın süreti engerek  yılanına büründü.
Zehirlenerek acı hatılara gömüldü"

Bıcak sırtı.

Hıckırıklarım yüreğimdeydi.ne kaçabildim gözyaşlarım dan nede yüzüme vurulan gerçeklerden.

Zaman ruhumu katletmek isteyen sinsi bir engerek gibiydi.

Düşüncelerim zihimi kirletiyordu.yalan ise ruhumu.

Gözlerim bana inat kapanmak üzere iken derin bir nefes alarak beni izleyen zahire çevirdim bakışlarımı.

Gece yarısını geçmiş dört duvar olan bu odada onun ile birlikteydim.

"Benden daha  ne istiyorsun almadın mı alacağın kadar?"dedim boğuk bir ses ile.

Bana bakmaya devam ediyordu.cevap vermedi.sadece gözlerini bir anlığına yere indirdi sonra tekrar baktı.

"Ne bakıyorsun"dedim bağırarak.bu adamın yüzünü görmek istemiyorum.

Ayağa kalkarak bana doğru yaklaştı.

Elini elimin üstüne koyduğunda geri çekildim.

"Elini çözeceğim korkma benden"dediğinde kaşlarım alay ile kalktı.

"Bunu masum insanları kişi mi söylüyor"dediğimde gözlerini kapattı.

"Yapma "dediğinde sesinde pişmanlık ve acı emareler vardı.

Ama benim ruhum açık yaralar ile kaplıydı.

"Umrumda değilsin zahir bırak beni "dedim.

Derin bir nefes alarak ipleri çözdükten sonra bileklerimi tutu.

"Kaçmayı deneme kaçamazsın "dedi. odadan çıktığında ondan bir kez daha nefret ettim. adi herif..

Ayaklarımdaki iplerden kurtularak ayağa kalkarak  kapıyı açmaya çalıştım.

Kilitliydi.

Lanet olsun! Gözlerimi kapatıp açarak odanın içinde volta atmaya başladım.

Bir yolu olmalıydı. Buradan çıkmanın bir yolu olmalıydı.

Bir kaç dakika sonra aklıma gelen fikir ile sehpanın üzerindeki mavi büyük vazoyu alarak kapının arkasına geçerek bağırmaya başladım.

"İmdaaaaaaat"diye bağırdım.bir kaç saniye sonra kapı açıldığında vazoyu havaya kaldırarak zahirin başına vurduğumda sarsak adımlar ile geriye giderek bana baygın bir bakış atarak yere düştüğünde hemen vazoyu yere bırakarak odadan çıktığımda buranın bir ev olduğunu anladım.

Aslında bir konaktı.

Taş merdivenlerden inerek büyük kapıdan çıktığımda koşmaya başladım.

Nereye gideceğimi bilmiyordum.

Sadece koşuyorsun.beni bulunamadı gerekiyordu.ara sokaklardan saparak merkez caddesine çıkmam gerekiyordu.

Biraz daha koştuğumda nefes nefese dinlediğimde bir araba farı gözlerimi kapatmama neden oldu.

Araba durduğunda gözlerimi açtığımda bana sinirli bir şekilde bana doğru yaklaşan zahiri görünce arkama döndüm kinbekimdrn tutarak kaçmaya daha doğrusu çırpınmaya başladım.

"Bırak beni pislik herif imdat"diye bağırdığımda zahir beni arabaya doğru sürükleyerek ön kapıyı açarak beni resmen içeriye fırlatarak kapıyı sert bir şekilde kapatıp sürücü tarafına yerleşti.

"bu kadar çok mu nefret ediyorsun bende  "dediğinde tüm Gücüm ile

"bütün benliğim ile senden nef-"sözümü tamamlayamadan beni kendisine çekerek dudaklarıma yapıştı.

Beni sert bir şekilde öperken sanki öfkesini çıkartıyordu.

"Benden nefret et hatta döv ama beni bırakma mavi  "dedi yalvarır  bir ses ile.

💙💙💙💙💙💙💙💙💙

Slm arkadaşlar bölüm biraz kısa oldu ama doğaçlama yazdığım için bu kadar zamanım kaldı.

Neyse bol yorum yapmayı unutmayın arkadaşlar yeni bölüm geldi.