İNTİKAM-MPREG+BXB

14.BÖLÜM DİLEK

Merhaba arkadaşlar yeni bölüm ile yine buradayız.hikaye aslında hercai uyarlaması bunu bildiğinizi zanediyorum.ama kurgunun gidişatını ben belirliyorum.kafamın içinde oturmayan şeyleri buraya yazarak biraz kendimi tatmin etmeyi çalışıyorum demek daha doğrusu.

Neyse yeni bölüm keyif okuma dileği ile.

Dilek

Bir zamanın içinde bir mekanın sesinde.anadolunun yüreğinde kimsessizliğin bitiminde...

Benim hikayem anne rahmine düştüğünde böyle başlamıştı.sonra mürekkep yerine sayfalar saçılarak bıçak darbeleri ile yazıldığında hüzünlü kimsessiz bir çocuğun sesiz haykırışı geriye kalmıştı.

Kendimi hep anne ve babaların küçükken çocuklarına okuduğu hayali masal karakterleri gibi hissederdim.

İçimde bir yerlerde o masal karakterleri gibi bir mucizenin beni bulmasına inanıyor sabırala bekliyordum.

Fakat masal yerine felaketi mucize yerine imkansızlığı hayatımda yer edindiğini başıma gelen kişi ile anlamıştım.

" Mavi teyzem iyi mısın?"teyzemin sesi ile ona dönerken sadece düşünüyordum.
Tıpkı alladinin sihirli lambası masalı ndaki gibi dilek şansım olsaydı,buralarda çok uzaklara gitmeyi isterdim.

"İyiyim teyze "dedim.elimi sıkarak yemek hazırlığına geri dönmek için mutfağa giderken gözlerimi Urfa'nın batmak üzere olan gün ışığına gün batımına çevirdim.

Eskiden ne kadar huzurluymuşum meğersem.

Kalbim neden bir tarafım ondan nefret ederken bir yanım onun için heycanla atıyordu?

Bundan nefret ediyordum.

Kalbimi sökmek atmak istiyordum.ondan nefret ediyordum.onu sevemezdim bana yaptıklarına rağmen bunu kendime yapamazdım.

Bunu bir yerlerde benim gibi kırık dökük birileri tarafından parçalanmış insanlara yapamazdım.

Gözyaşlarım bende bağımsız yanaklarımdan süzülerek akarken derin bir nefes aldım.

Unutmadım unutamam kara sevdam merak etme
Yaşamaksa yaşadım lakin
Canım çok kaldı sende.

Uzaklarda duyulan müzik sesi ile ruhumda bir yerlerde işlerken hıçkırıklarım boğazımda dizilmişti.

Ama benim çiğerim yanar
Ten oyalanır
Can kanar iki gözüm iki çeşme
Haber yok içerime içerime akar

Gözlerimdeki yaşlar dinmek bilmezken dudaklarımı ısırıyo buna engel olmaya çalışıyordum.

Yüreğim ağrıyordu.canım yanıyordu.

Beni bütün benliğim mahfetmişti.öyle çok sevmiştim ki onu neden bunu yapmıştı bize?

Kendi aptalığıma kızıyordum.elimin tersi ile yanaklarımı silerek ayağa kalktım.

Üst katta çıkarak odama girdiğimde artık burada kalamazdım.

Teyzeme enişteme yük oluyordum.onlar beli etmiyorlardı ama onlara yük olduğumu fark ediyordum.

Gitmem lazımdı.onların hayatına istemsizce girdim sessizce gitmeliydim.

Yüreğimdeki bu yükü Kimsenin omuzunda bırakmanın bir nedeni ve mecburiyeti yoktu.

Derin bir nefes alarak gece yarısını bekledim.

Herkes uyuduğunda gidecektim. Çok uzaklara gitmem lazımsın.

Kimsesinin beni bulamayacağı bir yere.

Saat gece yarısını geçerek en teyzemin bir ara yemeğe çağırdığı da uyuyor numarası yapmıştım.

Tabi beni uyandırmadan odadan sesizce çıkmıştı.

Kapıyı yavaşça açarken Urfa'nın serin rüzgarı kendini belli ediyordu.

Gözlerim ıssız ve sessiz avluda gezdikten sonra ayaklarıma komut vererek sessizce aşağa inerek kapıyı açtım.

Elimdeki bavulu ses çıkarmadan sürükleyerek konaktan çıktım kimseye görünmeden.

Urfa sokaklarında gece yarısını geçiyordu ve ben bir daha buraya dönmem üzere gidiyordum.

Bir gece nöbeti taksiye  binerek beni otogara götürmesini isteyerek bavulu kendime çekip arkama yaşlandım.

On dakika sonra ilçe garajına geldiğimde ücreti ödeyip taksiden inerek yürümeye başladım.

Birden bir el bileğimi tutuğunda gözlerimi simsiyah gözlerine çevirdim.

"Bir yere mi gidiyorsun?"dedi.