BAŞROLDE HAYAT

Bölüm 3

     BEĞENİP YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN LÜTFENN,İYİ OKUMALAR.

MEDYA:UMUT KAYA

  Bir mesaj , sadece bir mesajla hayatımın nasıl bu kadar değişebileceğini nereden bilebilirdim. 

       Telefonumu elime aldım ve mesajı atan kişiye baktım. Tanımıyordum ama nedenini bilmediğim bir şekilde hesap adını gördüğümde ona cevap vermek istedim. ''Umut'a giden yol''  bana neden bu kadar güzel gelip ona yazmama neden oldu bilmiyorum. Mesajı açtım ve okumaya başladım:

- Mesajıma herkes gibi merhaba falan diyerek başlamayacağım  ve bir değişiklik yapacağım ama bu değişiklik bana cevap verirsen olacak. Bence sende merak edip bana yazacaksın , buna eminim.

Bu cümleler neden benim bu kadar ilgimi çekti? Kendime sorduğum tek soru buydu ve evet , haklıydı. Ona cevap verecektim.

- Neden sana şuan cevap veriyorum gerçekten bilmiyorum ama bir konuda haklı çıktın.

- Ne konusundaymış?

- Merak etmem konusunda.

- O zaman sevindim. Sana şimdilik adımı söylemeyeceğim bana ''Umut'a giden yol'' diyerek hitap edebilirsin. Bu arada şimdi neden bana yazdın diye soracaksın ve sen sormadan ben cevabını veriyim ,  yakında öğrenirsin küçük.

- O zaman bu seferde sen söylemeden ben söyleyeyim , sende benim diğer kızlar gibi ismini söylemen için ısrar falan edeceğimi düşündün. Bak bu konuda yanıldın , ısrar etmeyeceğim çünkü ben onlar değilim. Bu arada küçük ne alaka.

- Aslında bir ara düşünmedim değil ama sonra bu düşüncem kafamdan silindi , çünkü sen farklısın. Çünkü sen Hayatsın. Ayrıca küçük lafının nedenini de bende kalsın.

'' Çünkü sen Hayatsın '' bu cümle neden beni bu kadar mutlu etmişti? Kendimi bana azda olsa özel hissettirmişti. 

- Seni daha tam tanımıyorum ama biliyor musun bence sende farklısın. Çünkü sen ''Umut'a giden yol'' sun. Ayrıca tamam o da sende kalsın.

- Sevindim o zaman , ama bence buna bu kadar çabuk karar verme , ya umduğun gibi birisi çıkmazsam. 

- Öyle bir şey olursa ki bence olmayacak , ona o zaman bakarız.

- Tamamdır küçük.

''Tamamdır'' çok değişik bir cevap değil mi? İşte tam bu yüzden ona yazıyorum , çünkü o farklı. Kim bir konuşmayı böyle bitirirdi? Kimse. bir konuşma hep ''görüşürüz'' diye biterdi ama ''tamamdır'' diye bitmezdi. İşte buda bizim herkesten ilk farkımız oldu. Sabah olmuştu , inanamıyordum ama onca yaşadığım şeye rağmen mutluydum. ''Umut'a giden yol'' bana iyi gelmişti. Okula vardığımda biraz mutsuzluk gelmedi değil ama yine de kendime gelip okula girdim. Sınıfa girdiğimde gülüşerek konuşan Umut ve İnci'yi gördüm. İnci beni gördü ve hemen yanıma gelip bana sarıldı ve bende ona. Bu olayda İnci'nin hiç bir suçu yoktu ama insan ister istemez yine de bir kızgınlık duyuyordu ve evet , bende İnci'ye kızgınlık duyuyordum. Sonra  eskiden olsa sevinçten beni havalara uçuracak ama şimdi acı çektiren o an geldi ve Umut bana sarıldı , mecburen bende ona. Böyle mecburen deyince istemiyormuş gibi duruyorum değil mi , aslında ona doya doya sarılmak istiyorum ama bir yandan da ona sarılınca öyle bir acı çekiyorum ki işte bu  acı beni bitiriyor. Umut'tan ayrılıp sıraya oturdum.

- Siz neye gülüyordunuz İnci?

O arada Umut lafa girdi:

- Cümlen yanlış oldu Hayat.

- Nasıl yanlış oldu?

- İnci gülüyordu , ben onun güzel gülüşünü izliyordum.

Yutkundum , kalbime darbe üstüne darbe yemek beni yormuştu. Neden ben dedim , neden? Gerçekten hak etmiş miydim? O an İnci'de bana döndü ve üzüldüğümü anladı. Hemen benimle konuşmak amacıyla konuyu değiştirdi:

- Hayat ben sana bir şey anlatacaktım ya , unutmuşum.

- Ben galiba kovuluyorum ben gidiyim de siz rahatça konuşun.

Umut gidince İnci hemen konuşmaya devam etti:

- Hayat neden Umut böyle bir şey dedi gerçekten bilmiyorum ama yine de senden özür dilerim.

- Sen hiçbir şey yapmadın İnci , özür dilemene gerek yok.

- Bilmiyorum kendimi kötü hissettim.

Birden İnci'ye sarıldım. İnci'nin beni üzecek bir şey yapmayacağını gayet iyi biliyordum ve suçsuzken bile beni düşünüp yine de özür dilemesi beni mutlu etmişti. Aşkta şanssız biri olsam da arkadaş konusunda gerçekten İnci gibi bir arkadaşım daha doğrusu kardeşim olduğu için çok şanslıydım. Gün böyle bitti ve eve geldim. Akşam yemeğimi yiyip odama çıktım , ağlıyordum , evet mal gibi ağlıyordum ve tam o sırada ''Umut'a giden yol'' dan mesaj gelmişti.