တစ်ခါမှမမြင်ဖူးသော မြန်မာဝတ်စုံကိုဝတ်ဆင်ထားတော့ ထိုအမျိုးသမီးဟာ အံ့ဩစွာဖြင့်သူ့ကိုကြည့်သည်။ သူ့ရဲ့အံ့ဩမှင်သက်နေမှုကို သဘောကျစွာနှုတ်ခမ်းတွေကွေးတက်သွားကာ သွားညီညီလေးတွေပေါ်အောင်ရယ်လိုက်မိသည်။
"မင်းကို ဒီလိုပုံစံနဲ့တစ်ခါမှမမြင်ဖူးဘူး"
"အခုမြင်ဖူးပြီမဟုတ်လား ဘုရားသွားမှာကို ကျွန်မကထဘီမဝတ်လို့မကောင်းဘူးလေ ရှင်လဲကြည့်လို့ကောင်းတယ်"
ရှားရှားပါးပါး ထဘီဝတ်ခဲသော ထိုအမျိုးသမီးဟာလဲ ဝတ်ဆင်ထားသည်မဟုတ်ပါလား။ ဆယ်ခါတစ်ခါမြင်ဖူးသော်လဲ ယခုလိုကြတော့ ကြည့်ကောင်းနေပြန်ရော။
ရှက်သွားဟန်ရှိသော ထိုအမျိုးသမီးရဲ့လက်ကို နွယ်က အရင်လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။
ဘယ်အချိန်ချိန်ဖြစ်ဖြစ် နွေးထွေးကာ လုံခြုံမှုကိုပေးစွမ်းသော လက်တစ်စုံဟာ ထွက်ခွါသွားစေဖို့ ဝန်လေးစေသည်။ သို့သော်လဲ နောက်ဆုံးသော အချိန်လေးတွေမှာတော့ သူလောဘကြီးချင်မိသည်။
ကားမောင်းနေတဲ့ ဘေးတစောင်းအနေအထား ပုံရိပ်ကို ရင်ထဲမှာစွဲမြဲနေအောင်မှတ်ထားသည်။ မျက်လုံးတွေမှတ်ထားရင်တောင် နောင်သံသရာအဆက်ဆက်ထိမှတ်မိနေချင်မိပါသည်။
လူရှုပ်နေသည့် ဘုရားစောင်းတန်းမှာ ကိုယ့်လက်ကိုမြဲမြဲဆွဲကာ တက်သွားတော့ သံသရာကို သူ့လက်ဆွဲကာ ဖြတ်ကျော်ခြင်မိပေမဲ့ အချိန်တန်ရင်တော့ လေလွင့်သွားရသည့်တိမ်တိုက်လေးတွေလို စိတ်ကူးသက်သက်သာ။
နေ့နံထောင့်မှာ ဘုရားရှိခိုးပူဇော်ရင်း တောင်းမိခဲ့တဲ့ဆုက နောင်ဘဝတွေအဆက်ဆက် သံသရာအကွေ့မှာ ဆုံမိခဲ့ရင် သူက ထိုအမျိုးသမီးရဲ့ ပထမဆုံးသောသူဖြစ်ပါရစေလို့။
"ဘာစားချင်လဲ"
ကားမောင်းရင်း မေးလာသော ထိုမျက်နှာထားလေးကို သူချစ်လိုက်တာ။ ရယ်ပြုံးနေတဲ့ မျက်နှာလေးဟာ တကယ်ကို လက်မလွှတ်ချင်စရာပေါ့။ ခပ်ယဲ့ယဲ့ပြုံးလိုက်မိကာ
"ရှင်ရော ဘာစားချင်လဲ ကျွန်မဝယ်ကျွေးမှာ"
သူ့ရဲ့ပြောစကားကို ထိုအမျိုးသမီးကရယ်သည်။ ဟုတ်တော့ဟုတ်ပါတယ်လေ။ ဝယ်ကျွေးမယ်ဆိုသည့် ပိုက်ဆံဟာလဲ ထိုအမျိုးသမီးရဲ့ပိုက်ဆံတွေပဲကို။
YOU ARE READING
Dandelion
Romance"မင်းရဲ့လက်ထဲက Dandelion လေးတွေကို လေနဲ့မှုတ်လိုက်ပြီးဆုတောင်းရင် ဆုတောင်း ပြည့်တယ်တဲ့" "မဖြစ်နိုင်တဲ့ဆုတောင်းတွေရောလား"
