When I'm broken - Completed

CHAPTER 37

Tori's POV

"Ginawa ko naman lahat ng gusto mo Tiya." Tori lifted her face up. Her tears running down her cheeks. "This time I want to choose my happiness. Mahirap bang intindihin yun?"

Nanlaki ang mata ng tiyahin niya. "Alam mo ba ang sinasabi mo? Malaking kasalanan sa diyos itong gagawin mo Tori!"

Tori bowed her head down. Sarado na talaga ang utak nito. But she wants to say what's on her mind para malaman nito ang iniisip niya tungkol sa bagay na iyon. For once in her life she wants to have courage and say what she'll wants to say and do!

"Kasalanan bang magmahal ng taong mahal ka din? I never felt love like Roni made me feel. Kahit dito sa bahay hindi ko naranasan sayo ang pag mamahal na hinahanap ko."

"Anong sinasabi mong bata ka, ha?!" Aunt Clara made her face look up. Nakita niya ang luha sa mga mata nito and for a moment Tori was swayed to do what her Aunt Clara wants her to do.

Pero agad niyang nailing ang ulo niya. She needs to make a choice between happiness and being miserable. She doesn't want to cloud her judgment dahil lang sa nakita sa mga mata ng tiyahin niya.

"Hindi ko ba naipadama sa iyo ang kumpletong pamilya? Kung naramdaman mo yun bakit kailangang sa tomboy mo pa hanapin?"

She knew it. Tomboy?

Tori tore her gaze from her Aunt Clara. Lumayo din siya ng bahagya dito at niyakap ang sarili niya. "Hindi tomboy si Roni that's just a label you people put on them. Tao silang nag mahal lang ng kapwa nila."

Napapalatak ang tiyahin niya. Hindi niya inaasahan ang biglaang pag hawak nito sa braso niya. "Hala! Tara at ngayon ay mag pakasal ka kay James at nang mawala yang kahibangan mo!"

Tori tried to get her arms from her aunt pero malakas ang kapit nito sa braso niya. Napahawak siya sa tiyan niya para protektahan ang anak niya. Hindi na siya nanlaban nang lumabas sila ng bahay. Natatakot siyang malaglag ang batang dinadala niya kaya sumama na lang siya dito.

She can see the old car of her Aunt Clara from where they are standing. Napayakap siya sa sarili niya dahil sa lamig.

"Asan na ang magaling na lalakeng yun?!" Her Aunt Clara was fuming mad.

Mag hahating gabi na pero wala pa rin ni anino ni James dito sa bahay nila. She didn't bring out her phone dahil sigurado siyang k-kontakin na naman ng tiyahin niya si James and she doesn't want him near her child. Bahalang mag antay ang tiyahin niya sa wala dahil sigurado siyang tatakbuhan lang silang dalawa ni James.

Aantayin niya lang na matulog ang tiyahin niya at kinabukasan ay tatakas na siya dito. She'll contract Roni and tell her na handa na siyang sumama dito. She will choose Roni over being miserable.

She will finally choose the person she loved.

"I'm sorry Tita! Please po. Bukas na lang po natin pag usapan ito!" Maga na ang mga mata niya kakaiyak. She can't stop herself from crying even though she knows na makakasama ito para sa anak niya.

"Walanghiyang lalake yan!" Hinarap siya ng tiyahin niya. "Mag impake ka ngayon din! Pupuntahan natin sa bahay nila yang walanghiyang ama ng anak mo!"

She felt panic rise up inside her nang pumasok ito sa bahay at mabilis na inimpake ang ibang gamit niya na nasa bahay nito. She tried to stop her Aunt Clara from shoving her clothes inside her luggage, pero tila wala itong narinig. Agad siya nitong hinawakan sa kamay pagkatapos nitong hilain ang luggage niya palabras, para sumakay na sa kotse nito. But she refused to move. Pero dahil nga sa malakas na hila nito. Agad siyang natakot para sa anak niya.

NO! She won't let her baby die. Kaya imbes na ma pwersa. She agreed to just get on the car. Umiiyak siya sa buong biyahe. 'Please God! Wag niyo po sanang hayaan na may mangyari samin ng baby ko!'

She made a sign of the cross dahil sa sobrang bilis nang pag papatakbo ng tiyahin niya sa kotse.

She unconsciously put a hand to her stomach. Praying hard.

This time she will make everything right. She will fix herself first before coming back for Roni.

Her tears started falling fast on her face. Sana talaga she still had time to make things right. Sumisigok na tiningnan niya ang tiyahin niya. Nakita niya ang pag daan ng awa sa mukha nito pero saglit lang at mariin itong pumikit.

"Wag kang umiyak diyan. Susuportahan ka naman siguro ni James."

Mula kanina ngayon na lang ulit naging mahinahon ang boses ng tiyahin niya. "I'm sorry Tori. Pero gusto mo bang mabuhay ang anak mo na walang ama?"

"Pero Aunt Clara....... I want to support my child without James. I want to stand on my own two feet."

Marahang umiling ang tiyahin niya. "This child needs a father. Ipag kakait mo ba iyon sa kanya Tori?"

"I-I know na kailangan ng isang bata ng ama. Pero napag isip isip ko Aunt Clara nakayanan niyo naman pong palakihin ako ng walang mga magulang o ama. Why can't I do the same for this child?"

Sumisigok at halos hindi na lumalabas sa bibig niya ang mga salitang iyon.

Saglit na tila natigilan ang tiyahin niya. "Are you sure you can do this?"

"Opo." For the first time in her life, she felt herself say this word firmly and with conviction. She felt brave and grateful.

Inihinto ng tiyahin niya ang kotse sa highway malapit sa dagat. Nilingon siya nito. When she saw her Aunt Clara's face isang ngiti ang sumilay sa labi nito. "I've been waiting for you to become braver Tori. And now you are. I am so proud."

Napangiti din siya sa sinabi nito. Buong akala niya ay totoo ngang gusto siyang ipunta ng tiyahin kay James pero mukhang nag bago na nga ang isip nito. If this is a miracle, she's thankful that God made her aunt change her mind.

"Salamat po Aunt Clara-----"But before she could finish her sentence. Bigla na lang umikot ang paligid. She felt like she was rolling in a wave of never-ending circular motion. All the glass is flying inside the car.

For a moment she looked out side of the window and saw the man who drove their car into the ocean. And along with him is the sound of sirens and the flashing of blue and red lights. 'James!'

Nanlaki ang mga mata ni Tori nang magtama ang mata nilang dalawa. Pero hindi niya na nasabi ang pangalan nito. Agad siyang nakainom ng maraming tubig pagbagsak pa lang ng kotse sa dagat. She tried to reach out to her unconscious Aunt pero nanghihina na siya.

Unti unting dumilim ang paligid niya.