When I'm broken - Completed

CHAPTER 40

Tori's POV

She knew she was drowning. Yet the will power to live is a powerful force that drive her to still fight for her life, and the life inside of her. She felt her eyes water even when she was surrounded by lots of it. Alam niyang unti unti na nga siyang nawawalan ng pag hinga dahil hirap na hirap na ang baga niyang sumagap ng hangin.

Pinilit niyang idinilat ang mga mata. And she saw a little bit of hope when a light meets her eyes.

Tumingin siya sa liwanang. She tried to swim up. Pero nakakabit pa pala ang seatbelt niya. Tinanggal niya iyon. Saka niya tiningnan ang tiyahin niya.

Her Aunt Clara is not conscious. Tori felt panic welled up inside her. Hindi niya alam kung kakayanin niyang iangat ang katawan ng tiyahin niya palabas ng sasakyan. But she steeled her resolve. They need to get out before the car is fully submerged!

Tinanggal niya din ang nakakabit na seatbelt dito. But she was losing some oxygen herself. Kung hindi pa siya aangat baka lalo siyang kakapusin ng paghinga.

Nakaisip siya ng magandang idea nang tumingala siya. The car isn't fully submerged at may mga parte pa ang bahagyang nakaangat sa tubig. Mabuti na lang at nakabukas din ang bintana.

Inangat niya ng bahagya ang ulo sa ibabaw na parte ng kotse at huminga ng malalim. Then she went back down to check on her Aunt Clara.

'Please! Aunt Clara Wake up!' Tinapik niya ang pisngi nito. But still no response kaya naman kahit hirap na hirap. She lifted her aunts body, get out through the window and swim back up.

Hinawakan niya sa bewang ang tiyahin at nag patuloy sa pag langoy pataas. When she was about to gasp for air. Bigla namang may humila sa kamay niyang nakalabas na sa tubig.

The man hurled her up. Tatlo pang lalake ang tumulong para mahila siya pataas. Her Aunt was also lifted up from her arms.

Unti unti siyang nakaalis sa tubig at naisakay sa isang rescue boat.

Nanginginig ang mga panga niya habang nakatingin sa ilalim ng madilim na tubig.

She shivered from the cold pero mas nanginig siya sa isiping baka namatay na lang siya sa ilalim ng tubig.

"Nakita ko na sila!" She saw the man who rescued her shouted. Nakatingin ito sa mga tao na nasa tabing daan." Buhay sila. But they need to get into the ambulance!"

May kumapa sa pulso ng tiyahin niya. Kumunot ang noo ng lalake ng ilang minuto. Tori leaned in towards him to look at her Aunt. Kumabog ang dibdib niya sa kaba. Will her Aunt Clara make it?

Pero nakahinga din siya nang maluwag when he smiled. Tori thinks that he finally found a pulse. "Thank good at buhay siya."

She felt someone put a blanket on her shivering body. Ngayon niya lang din naramdaman ang sobrang pangangatal ng mga labi at ipin niya. Her arms also ache at siguradong may pasa na siya sa mukha dahil sa impact na natamo niya mula sa airbag. But a smile broke her face nonetheless. Buhay ang tiyahin niya!

"T-Thank you po." Hindi niya na napigilan ang umiyak at umusal ng taimtim na pasasalamat habang unti unti silang lumalapit sa mga tao na nasa pangpang.

Her teeth and her body is shivering pero ang mahalaga sa kanya ng mga oras na iyon ay buhay siya.

And there she saw Roni. Lalong nanlabo ang mga mata niya sa luha. She can't imagine that she would leave Roni like this, crying over her dead body. Hindi niya pala kayang mawala na lang basta na hindi ipinaglalaban ang damdamin para dito.

When they reached the shore. Roni came running towards her and hugged her real tight.

Hindi niya alam kung paano nito nalaman na naaksidente siya. Ang mahalaga ay andito ito ngayon sa harap niya.