Falling to the Campus Playboy (Leehinton Boys #2)

CHAPTER 4

Chapter 4: He

I WALK fast as I could to reach our building. Parang hindi ko na kayang bumalik pa sa senior high building na iyon. Bakit ba ako pumayag na pumunta roon in the first place?

Nang malapit na sa classroom ay naglakad na lamang ako at inayos ang sarili. Napahinto pa ako saglit at pinagpatuloy ang paglalakad.

When I was on the doorway, all of my classmates stared on me. I consciously lowered my head and walked slowly to reached my seat.

What happened? Bakit sila nakatingin sa akin ng ganiyan? May nangyari ba nang wala ako rito? As far as I remembered, hindi ganiyan ang mga tingin nila sa akin bago ako umalis. All of them doesn't care of my presence. At laking pasasalamat kong wala pang may nakakakilala sa akin ngayon sa classroom na ito dahil bago pa lang kami rito ni Shydeen sa Leehinton.

Naramdaman ko ang paggalaw ng sa gilid ko kaya alam kong si Shydeen iyon. Siya lang naman ang katabi ko rito.

Habang nakatingin sa paligid ay nagsalita ako, "Shy, why are they staring like that? Something happened when I was gone?"

I waited for her response but she did not speak. Napakunot ako ng noo dahil doon kaya nilingon ko siya.

Halos mapasigaw ako ng hindi si Shydeen ang sumalubong sa paningin ko. Ilang ulit akong napakurap sa gulat sa hindi inaasahang taong nasa tabi ko.

"Hi?" he said and slightly waved his hand.

I stared at him as if he was a big joke. "Why are you here?" I rudely said.

Napunta ang kamay nitong nasa ere kanina sa dibdib nito, as if he was hurt by something. "Ganiyan ba batiin ngayon ang mga g'wapo?"

Hindi ko na mapigilang mapairap, napailing ako dahil sa kakapalan ng mukha nito. Akala ko mga babae lang ang mga feeling-era, pati pala ang mga kalalakihan ngayon ay ganito na.

I ignored him and get my book on my backpack. Ipapatong ko na sana iyon sa desk ko ng bigla na lang iyon hablutin ng lalaking iyon.

Ano ba'ng problema nito at ako ang kinonkunsyume ngayong araw? At paano siya nakarating agad dito ng ganoon kabilis? Sa pagkakaalam ko ay naroon pa siya sa senior high building nang umalis ako.

Inis ko siyang binalingan. "Ano ba? Akin na 'yan!"

"Na-uh." I glared even more that made him whistled and raised his two hands. "Okay, okay. Heto na." Sumimangot ito.

Binalik niya sa akin ang libro kaya padabog ko itong kinuha at nilagay sa ibabaw ng desk. Nawalan tuloy ako ng ganang magbasa ng libro. Nilagay ko na lang ang iyon sa ilalim ng desk ko at kinuha ang cellphone.

Gusto kong magsimula na ang klase at umalis dito sa classroom na ito dahil sa lalaking ito. Hindi pa nga nagtatagal ang presensya niya, nararamdaman ko na ang kakulitan niya.

Hindi ko alam kung bakit feeling close ang isang ito, e, hindi ko naman siya kaibigan o ano.

"Where's your twin?" biglang anito.

"I don't know."

"Bakit naman?" Ipinagkibit-balikat ko iyon pero nagtanong na naman ulit. "Why are you so cold? Hindi ka man lang nga nagpasalamat sa akin ng dalhin kita sa hospital, pati 'yong pagsalo ko sa 'yo kapag nadidisgrasya ka," aping anito.

Nalukot ang mukha ko. I tried to composed myself and hide my embarassment. I heaved a deep sighed before I talked to him. "First of all, I didn't ask for your help kaya p'wede ba, tigil-tigilan mo ako sa mga rason na 'yan. Kung pasasalamat ko ang gusto mong marinig, then thank you for your benevelonce, mister. Okay na ba? Can you please leave me alone, now?"