«Για να δούμε...». Ο Πιέρο σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε τους φοιτητές που είχαν απομείνει στο αμφιθέατρο. Τελευταίο μάθημα πριν τα Χριστούγεννα, δεν είχαν μαζευτεί όσοι έρχονται συνήθως στο συγκεκριμένο κλιμάκιο. Αρκετοί ήρθαν στο ίδιο μάθημα που έκανε στο πρώτο και όσοι δεν είχαν έρθει σε αυτό, είχαν έρθει σήμερα. Έχουν περάσει δυόμιση ώρες μαθήματος, με δεκαπέντε λεπτά διαλείμματος. Είχε αναλύσει το θέατρο του Παραλόγου και έχει γράψει ένα κάρο ορισμούς στον πίνακα. Έξω από τις μεγάλες τζαμαρίες, η νύχτα ερχόταν, καλύπτοντας το κτήριο σε ένα απαλό, ροζ φως, σαν πέπλο. Που και που, έπιανε μερικούς, ειδικά τις κοπέλες, να κοιτάζουν έξω. Η ώρα δεν είναι βολική. Πολλές φοβούνται να γυρίσουν σπίτι μέσα στο σκοτάδι. Οπότε πάντοτε τον χειμώνα τους άφηνε όλους ένα δεκάλεπτο νωρίτερα, για να μπορέσουν να πάρουν τα λεωφορεία όσο είχε φως ακόμη. Δυστυχώς, είχε πολλά να πει σήμερα.
Έριξε μια ματιά στα χαρτιά του και χαμογέλασε. Γνώριζε πως μερικοί θα αναστενάξουν τώρα, άλλοι θα ανταλλάζουν βλέμματα πόνου και αγανάκτησης.
Τα σήκωσε, δείχνοντας τη τελευταία σελίδα που μόλις είχε πει απέξω.
«Τελειώσαμε, καλά Χριστούγεννα παιδιά». Οι φοιτητές σηκώθηκαν αμέσως, μερικοί έχωναν με ενθουσιασμό κασετίνες και πινακίδες στις τσάντες τους ενώ ανταπέδιδαν τις ευχές.
«Και καλό διάβασμα, ε;»
Κάποιοι γελάσανε. Γέλασε μαζί τους. Ήξερε πως θα γελούσε και με τα γραπτά τους στην εξεταστική. Είναι σκέτη μαγεία η ζωή του καθηγητή εκείνη την εποχή του χρόνου.
Μιμούμενος τον ενθουσιασμό τους, πέταξε και εκείνος στον χαρτοφύλακα του τα βιβλία και τα χαρτιά που έχει φέρει. Ήταν κατά σύμπτωση και το δικό του τελευταίο μάθημα, μέσα στις γιορτές έχει πράγματα να διορθώσει, ένα άρθρο να παραδώσει, μα τουλάχιστον θα είναι από το σπίτι.
«Κύριε καθηγητά;» Το βλέμμα του διασταυρώθηκε με εκείνο της δεσποινίδος Σαλιέρι. Είχε σπρώξει την αφάνα που αποκαλεί μαλλί και την είχε πιάσει σε κότσο. Μια πελώρια λευκή ζακέτα την κάλυπτε, κάνοντας τη να δείχνει πιο μικρή από ότι είναι, σαν να την κατάπιε το μάλλινο ύφασμα.
«Παρακαλώ;»
«Είχα μερικές απορίες σχετικά με το αρχείο που ανεβάσατε για την εκπόνηση της εργασίας...».
«Μπορείτε να μου στείλετε τις απορίες σας γραπτώς, όπως κάνουν όλοι». Ένα από τα φρύδια του σηκώνεται.
ESTÁS LEYENDO
Νότες Τεσσάρων Εποχών
RomanceΑπο την απόλυτη ευτυχία, στην απόλυτη απελπισία και το αντίστροφο, είναι πάντοτε εκεί για να της κρατά το χέρι. Μα όταν η τελευταία επικρατεί, το μοναδικό πράγμα που μένει είναι οι σκονισμένες νότες του κοινού παρελθόντος τους. Η Αρσινόη είχε τα πάν...
