Νότες Τεσσάρων Εποχών

| 24 | Η Σιωπή είναι κάτι που ακούγεται (Μέρος Γ')

Μέρος Γ: Άνοιξη

"Ανεξαρτήτως της προσπάθειας σου, οι άνθρωποι θα πονέσουν όταν είναι η ώρα τους να πονέσουν".
-Χαρούκι Μουρακάμι, Νορβηγικό Δάσος.

Η ησυχία φανερώνει όλα όσα κρύβει η γλώσσα.

Η ησυχία είναι μια έννοια πολυδιάστατη. Η ερμηνεία της διακλαδώνεται και αναλόγως την γνώμη του καθενός, μπορεί να αποκτήσει ποικίλες σημασίες. Ίσως ισοδυναμεί με μια απειλή. Μπαίνει παύση σε έναν διάλογο και βλέπεις μάτια να στενεύουν, χέρια να σφίγγονται αφού έχει ειπωθεί μια βαρύγδουπη τελεία. Κρατάς την ανάσα σου και εσύ, ο θεατής, και περιμένεις. Κοιτάζεις δεξιά, αριστερά, αν είσαι εκείνος υπό απειλή, μαζεύεσαι, στοχάζεσαι, επιτίθεσαι ή αμύνεσαι, η παύση σου δίνει αρκετό χρόνο για να πάρεις μια απόφαση, να ερμηνεύσεις όσα έχουν διαμειφθεί. Αποκτά τόνο αφιλόξενο, σκληρό και επιδεικνύει έλλειψη εμπιστοσύνης.

Η σιωπή ταυτόχρονα μπορεί να σημαίνει αδιαφορία και προδοσία. Κοιτάς τους ανθρώπους που μέχρι πρότινος εμπιστευόσουν και η ψυχή σου τρέμει στην συνειδητοποίηση της ξαφνικής χρήσης παρελθοντικού χρόνου. Ασυναίσθητα κάνεις ένα βήμα πίσω. Απορούν, ρωτάνε, μα δεν έχεις τα λόγια να δώσεις αιτιολόγηση ή ίσως πιστεύεις πως δεν αξίζει τον κόπο να χαλάσεις την καρδιά σου ξανά.

Μπορεί να είναι βαρύγδουπη, ίσως εκκωφαντική. Φωλιάζει ανάμεσα στους ανθρώπους σαν τείχος από πάγο και τους αποξενώνει, τους εξορίζει στα μυαλά τους και τους φυλακίζει.

Ο Αλέξανδρος το ήξερε και το ξέρει πολύ καλά διότι είχε ζήσει όλες αυτές τις σιωπές τα τελευταία τριάντα και ένα χρόνια της ζωής του. Αν του είχε μάθει κάτι η σιωπή εκείνες τις ώρες, ήταν πως έπρεπε να την σέβεσαι και να της δίνεις προσοχή.

Οπότε κρατά τα μάτια του ανοιχτά και τα αυτιά του για να αφουγκραστεί την σιωπή της Αρσινόης.

Είναι συνηθισμένη τακτική της αυτή. Όποτε έχει το μυαλό στο κεφάλι της και τον καπνό του θυμού μπροστά του, κλείνει το στόμα της σφιχτά. Μερικές φορές εξαφανίζεται για ώρες, τρέχει λες και την κυνηγά η αστυνομία, δουλεύει, ζωγραφίζει, κάνει ο,τι μπορεί για να απομακρυνθεί από τα προβλήματα, να τα δει λογικά.

Ο Αλέξανδρος δεν αντέχει αυτή την τακτική. Προτιμά να τσακωθούνε με την μια και να τελειώνουν. Η Αρσινόη έχει την επίγνωση ωστόσο του πόσο εύκολα μπορούσε να τον πληγώσει, όπως μπορούσε και εκείνος, πάνω στα νεύρα του, τα οποία όσο περισσότερο αργούσε, τόσο πιο πολύ φούντωναν. Ήταν μαινόμενος ταύρος. Ειδικά άμα την έβλεπε ήρεμη, λογική και ετοιμόλογη, δυσανασχετούσε διότι ήξερε πως η μάχη θα ήταν χαμένη.