Νότες Τεσσάρων Εποχών

| 25 | Η Άνοιξη δεν μπορεί να υπάρξει δίχως τον Χειμώνα

Αν κάτι πρόσεξε στην Αρσινόη τη πρώτη φορά που την είδε, ήταν το πόσο όμορφη είναι. Με τα ξανθά, σχεδόν λευκά μαλλιά της, τα περίεργα μάτια της και εκείνο το μπλαζέ ύφος που έστελνε φωτιά σε διάφορα μέρη. Θα μπορούσε να αναφερθεί και σε άλλα σημεία της ανατομίας της, όπως τα πόδια της, που απλώνονταν για μίλια μακριά, αλλά αυτό θα έπαιρνε πολύ χρόνο και φαιά ουσία για την ταλαιπωρημένη συγγραφέα.

Το αρχικό ενδιαφέρον του ήταν ξεκάθαρα επιφανειακό. Από προσωπικότητα την έβρισκε αρκετά ξιπασμένη, κακομαθημένη και ξινή. Η πραγματικότητα είναι πως αυτό ίσχυε. Αλλά η Αρσινόη δεν ήταν μόνο αυτό. Η Αρσινόη δεν είναι μόνο αυτό.

Η Αρσινόη είναι μαυρίλα όμως. Γοητευτική στο σκοτάδι της, μα εξαιρετικά επικίνδυνη. Ικανή να απορροφήσει το φως τριγύρω της μέχρι να εστιάσεις πάνω της, ανήμπορος να κοιτάξεις αλλού. Ειδικά όταν παθιάζεται με κάτι.

Ο Αλέξανδρος ενδόμυχα τρέφει μια αδυναμία στους έξυπνους ανθρώπους και στους παθιασμένους. Δεν θεωρούσε τον εαυτό του το πρώτο, μα σίγουρα το δεύτερο. Η Αρσινόη ήταν και τα δύο, με το πρώτο να υπερτερεί λίγο παραπάνω. Εκεί που ο Αλέξανδρος δυσκολεύονταν να βρει συνώνυμες λέξεις και διαφορετικές οπτικές για να εξηγήσει τον κόσμο, εκείνη έβλεπε τα πάντα- τα απλοϊκά και τα σύνθετα. Μπορούσε να τα ερμηνεύσει με χίλιους τρόπους. Τότε παθιάζονταν.

Είναι πιο όμορφη από ποτέ όταν κρατά πινέλα στα χέρια της. Η Αρσινόη όταν ζωγραφίζει είναι άλλος άνθρωπος. Το μυαλό της ανοίγει και κατεβάζει ιδέες διαρκώς, τα μάτια μένουν συγκεντρωμένα στον λευκό καμβά ενώ φιλτράρει όλα τα πιθανά σενάρια γέμισης της ασπρίλας, του κενού. Βλέπει τον κόσμο με άλλη οπτική και το μεταφράζει πάνω. Το ίδιο κάνει και με την φωτογραφική μηχανή της. Μα είναι διαφορετικό, εντελώς διαφορετικό από όταν δημιουργεί κάτι ακριβώς όπως το θέλει.

Η ζωγράφος Αρσινόη είναι από τις πιο ερωτεύσιμες εκδοχές της και βρίσκεται αυτή την στιγμή στο σαλόνι του, φορώντας μονάχα ένα παλιό μπλουζάκι του, με τα μαλλιά πιασμένα ανάκατα πάνω και την μπογιά απλωμένη στα πόδια, στα χέρια, στο πρόσωπο της. Είναι επιμελώς ατημέλητη, άρτια και όχι. 

Ο μουσαμάς που έχει επιλέξει είναι τεράστιος. Για χάρη του έχει κάνει πέρα το τραπεζάκι και το πάτωμα είναι καλυμμένο με εφημερίδα για να μη λερωθεί από τις μπογιές που έχει αγοράσει. Η Αρσινόη κάθεται στο πάτωμα και κοιτάζει την δουλειά της με βλέμμα σοβαρό, χέρι πάνω στο γόνατο και το άλλο να κουνά ασυναίσθητα το πινέλο. Στο στόμα της κρατά μολύβι. Ο Λονδρέζικος ήλιος, σπάνιο φαινόμενο τον χειμώνα, έχει βγει μόνο για χάρη της ενώ ταυτόχρονα βρέχει.