𝐹𝑖𝑟𝑠𝑡 𝑏𝑢𝑡 𝐿𝑎𝑠𝑡(Completed)

Part-12☁️

Unicode Ver:

Jk-အင်း အခု ခုနစ်နာရီဆိုတော့ အဖေရုံးမသွားလောက်သေးဘူး။

စောင်ကို လွှားခနဲ ပစ်ချကာ ခြေလှမ်းကြဲကြီးတွေနဲ အောက်ကိုပြေးဆင်းလာခဲ့သည်။ခြေသံကြီးက တဒုန်းဒုန်းနဲ့မို့ အောက်ထပ်က ရေသောက်နေတဲ့အဖေတောင် သီးသွားရသည့်အဖြစ်ပင်။

Jk-ဖေဖေ ဖေဖေ!

Jiwoo-တိတ်စမ်း!

Miya-သားရယ် ပြဲလန်နေတာပဲ။ဘာတုန်း။

Jk-သားမေးစရာရှိတယ်။ဖေဖေ့အမေက ဘယ်သူလဲ။

သူမေးလိုက်တော့ ‌နှစ်ယောက်စလုံး မျက်နှာ ကွက် ခနဲပျက်သွားသည်ကိုမြင်လိုက်ရပါသည်။သို့သော်လည်း ဟန်ဆောင်ကောင်းတဲ့သူတွေလိုပင် ရုပ်ပြောင်းရုပ်လွှဲ လုပ်ကာ မျက်နှာထားအားပြန်တည်လိုက်ကြသည်။

Jiwoo-ဘာလုပ်မလို့လဲ။

ထိုအမေးကိုတော့ ပြန်ဖြေနိုင်စွမ်းမရှိပါ။သူဖြေလိုက်လျှင်လည်း ရူးနေသည်ဟုဆိုကာ ငယ်စဉ်ကနဲ့ ထပ်တူကျတဲ့ လုပ်ရပ်ကို ကျူးလွန်ကြအုံးမှာမလား။

Miya-ဟဲ့သား ဖြေလေ။

Jk-မဟုတ်ပါဘူး သားက ငယ်ငယ်တည်းက ‌‌ေမမေ့ဘက်က အဘွားနဲ့ပဲတွေ့နေရလို့။သွားတော့မယ်Hoseok Hyung ဆီ။

ပြောလည်းပြော ပြေးလည်းပြေးသော Jk ပါပင်။နောက်က ကျန်ခဲ့တဲ့မိဘနှစ်ယောက်မှာတော့...

Jiwoo-သားက ဒီအကြောင်းကိုရိပ်မိနေတာများလား။ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ။ဒါကိုသိတာ ငါတို့နှစ်ယောက်ပဲရှိတာကို။

ထိုသို့ပြောနေစဉ် မမြင်နိုင်တဲ့‌လှေကားနားက ကောင်လေးက

Tae-ဖေဖေ သိတယ်လေ သားလေးရယ်။

ဟုဆိုကာ မျက်ရည်တွေနဲ့။

Jk တစ်လျှောက် ဒီနေ့လုံးဝနေလို့ထိုင်လို့မ
‌ေကာင်းပါ။ဘာလို့များ ဖေဖေက သူမေးတာကိုမဖြေချင်ရတာလဲ။ကောင်လေးရေမင်းအကြောင်းတွေက ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက်နိုင်လိုက်တာ။

Jk's pov:;

အယ် နေအုံး။အဖေက ငါ့သားသာဆိုရင် ငါအဖေ့ကို မကျေနပ်ချက်တွေပေါင်းပြီး နပန်းသတ်လို့ရပြီလား။ဘယ်ဖြစ်မလဲ ဒီဘဝက ငါ့အဖေဟာကြီးကို သွားလုပ်ရင် တုတ်စာမိမှာပေါ့။အမလေး ဟိုဘဝရောဒီဘဝရော မချောင်ပါလားနော်။