𝐹𝑖𝑟𝑠𝑡 𝑏𝑢𝑡 𝐿𝑎𝑠𝑡(Completed)

Part-9☁️

Unicode Ver:

Jk-Arr Hyung!

သာယာနေတဲ့အချိန်လေးကိုမှ ဖျက်ဆီးရကောင်းလားဆိုကာ အသားကုန်အော်လိုက်မိသည်။

Hoseok-ဟယ် ဘာတုန်း။

Jk-ကျွန်တော် အိပ်နေတာကို။

Hoseok-မင်းက လွန်ကိုလွန်တယ်။မနက်ထဲက အိပ်တာ ခုညနေထိ ငါဆိုင်ပိတ်ရမှာမို့ နိုးတာလေ ကောင်စုတ်လေးရဲ့။

ကာလနဂါးတောင် နဂါးဘုရင် ဝင်စားသလားမှတ်ရလောက်တဲ့အထိ တစ်နေကုန် အိပ်နေသော Jungkook ပါလေ။

Jk-အဲ့လောက်တောင် ရှိပြီလား ဟဲဟဲ ဒါဆိုပြန်‌ပြီနော်။

ပြောလည်းပြော ပြေးလည်းပြေး သော သူပါပင်။

Hoseok-သူပြေးတာကလည်း ပဲပြုတ်သည်ထက်တောင် မြန်သေးတယ် တကယ်ပဲ။

Jk လည်းပြေးသာပြေးလာတာ ဘယ်သွားရမှန်း မသိ။အမြဲတမ်းကျောင်းနဲ့စာနဲ့သာ အလုပ်ရှုပ်နေသည်မို့ ဒီလိုအားလပ်ရက်မှာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပင်။ထိုစဉ် လေပြင်းတစ်ချက်ဝှေ့ကာ သူ့ဘေးနားသို့ ရောက်လာသော ထယ်။

Jk-ဟာ မင်းပဲ။

Tae-အင်း။

Jk- မင်းစကားပြောနိုင်ပြီ။

Tae-မောင်နဲ့ငါက ရည်းစားတွေဆိုတာ သတိရသွားလို့ တစ်ဆင့်တက်လာတယ်ဆိုပါတော့။

Jk အမှန်ပင် ဝမ်းသာမိပါသည်။ဘာလို့မှန်းမသိ ထိုကောင်လေးအား အကောင်းဆုံးဆိုတာတွေပဲပေးချင်မိသည်အထိ။ဟူး ကောင်လေးရေ မင်းနဲ့တော့ မလွယ်ဘူးထင်ပါရဲ့။

Jk-umm ငါတို့တူတူ လမ်းလျှောက်ကြမလား။

Tae-အိုခေ မောင်။

ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် အခုလိုနေရတာမျိုးလေးကို သဘောကျသည်။မောင်က အကုန်မသိ‌ေသးပေမဲ့လည်း သူ့ကိုဒီလိုတွေးပေးတာမြင်ရတော့ မခံစားရတာကြာတဲ့ ပျော်ရွှင်မှု အငွေ့အသက်လေးကို ရသည်။

ညနေပိုင်းနေကစောင်းနေတာကြောင့် ဘေးချင်းကပ် လမ်းလျှောက်နေသူ နှစ်ယောက်အဖို့ ရင်ခုန်ဖွယ်။ထယ်ယောင်းလည်း မြေကြီးပေါ် ပေါ်နေတဲ့ ချစ်ရသူရဲ့ အရိပ်ကို မြင်လိုက်ရသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ဝမ်းနည်းမိပြန်သည်။ဘာလို့ဆို သူ့အရိပ်က မြေကြီးပေါ်မှာ ရှိမနေဘူး။