𝐹𝑖𝑟𝑠𝑡 𝑏𝑢𝑡 𝐿𝑎𝑠𝑡(Completed)

Part-13☁️

Unicode Ver:

Jk-ဟေ့ကောင်လေး ‌ဘေးလေးဘာလေးလှည့်ကြည့်အုံးလေ။ကားလာနေတဲ့ဟာကို။

Tae-ကယ်ပေးတာကျေးဇူးတင်ပေမဲ့ ကောင်လေးဆိုတာတော့ မဟုတ်သေးဘူးနော် ကျောင်းသား။

Jk-အော် ဒီကလေးနှယ့် ဘာလဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ်အသက်ကြီးတယ်များထင်နေလား။

Tae-ဟေး ငါက နှစ်ဆယ့်သုံးနှစ်ရှိပြီနော်။

Jk-ဟမ် ပြောင်တာစတီးပဲကောင်းတယ်နော်။ငါတောင် နှစ်ဆယ်ပဲရှိသေးတာ။မင်းလိုကလေးက ဘယ်လိုလုပ်ငါ့ထက်ကြီးမှာလဲ။

ထိုအခါ ထယ်ယောင်းမှာ မှတ်ပုံတင်ထုတ်ပြရတော့သည်။

Tae-ယုံပြီလား။

Jk-တကယ်ကြီးလား။

Jk's pov:;

WTF! ဘာလို့ဒီလောက်နုဖတ်နေရတာလဲ။အများကြည့်ရင် ငါ့ထက်ငယ်မဲ့ပုံကို။သေးသေးလေးနဲ့အူယားစရာလေး ခိခိ။

Jk-အင်းပါ ဟုတ်ပါပြီ။ရင်း"နှီး" ပြောမယ်။Hyung လို့လည်းမခေါ်ချင်ဘူး။ဒီပိစိလေးကို

Tae-အင်း ငါ့နာမည်ထယ်ယောင်း ကင်မ်ထယ်ယောင်း။

ထယ်ယောင်းလည်း သူကိုယ်တိုင်ပင် သတိမထားမိပါဘဲ နာမည်ပြောပြလိုက်မိသည်။သူ့ကိုယ်သးပင် အံ့ဩ၍မဆုံး။နာမည်မပြောနဲ့ စကားတောင် အဖက်လုပ်ပြီးမပြောတတ်တဲ့သူက ဒီကောင်လေးနဲ့မှ သဘောတွေကောင်းနေရတာ။

Jk-အင်း ငါ့နာမည်က Jungkook,Jeon Jungkook.

Tae-အင်း ငါသွားတော့မယ်။မင်းလည်းကျောင်းသွားတော့။

ထယ်ယောင်းဆီက လှည့်ထွက်လာလိုက်ရင်း နားကျပ်လေးကိုပြန်တပ်ကာ အပြုံးရေးရေးလေးက လှပစွာချိတ်ဆွဲလို့ထားသည်။လာနေတဲ့ သီချင်းကလည်းတိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် it's youတဲ့။

Jk's pov:;

ကလေးလေးရေ။ဒီသီချင်းက မင်းအတွက်ပဲထင်ပါရဲ့။

ထိုမြင်ကွင်းတွေအသံတွေ ကြားပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ခုံတန်းပေါ်မှာထိုင်နေရတဲ့Jkဟာ ခေါင်းလည်းမကိုက်တော့။အမြင်အာရုံလည်းရှင်းလင်းလို့နေပြီ။

Jk-ဘာလဲကွာ။ခုနကတော့ သေမလိုဖြစ်နေပြီးတော့ ကျစ်!

"ခုကောင်းသွားပြီမလား။"