ya büyük oyna ya hiç oynama.
ayakları karın içinde nerdeyse soğuktan donmak üzereyken aklında saniyeleri saymaya devam etti.
beşinci dakika.
"nerede kaldı bu adam?" stresle ormanın karanlık görüntüsüne baktı. beomgyu üşümemek için sürekli yerinde hareket edip montunun cebinden çıkardığı ellerini nefesiyle ısıtmaya çalıştı. tam şu an kahverengi, her an yıkılacakmış gibi duran ahşap kulübenin arkasında dikilmişken bekliyordu.
sekizinci dakika.
arabaların geçerken beş saniyeliğine farlarıyla aydınlattıkları kar toplamış ağaç dallarına bakarken kalbi stresten hızla atıyordu. ellerinin soğukluğu ise onu endişelendiriyordu.
ya büyük oyna ya hiç oynama.
ok yaydan çıkmıştı. babasının adamının dediğine göre bu kulübenin önünde onu bekliyor olmalıydı. ama adam yoktu. aklını kaçıracaktı. elleri buz gibi soğuktu ama vücudu ateşler içindeydi resmen. arada bir elleri kendi vücuduna değdiğinde ise içi garip bir hisle doluyordu. ama tüm bu stresin içinde önemseyeceği son şey kendi hissettikleri oluyordu.
tekrardan ormanın ürkütücü görüntüsüne baktı. tek yapabildiği stresle saniyeleri saymaktı.
bir anlığına ormandan bir ses duyar gibi olunca kulaklarını dikti. ne sesiydi o? eğilerek dipsiz bucaksız karanlığın içine bir bakış attı. baykuş sesi miydi? çok düşünmesine gerek kalmadan geldiği yol kısmında sessizliği bozan bir ses daha duydu.
bir araba kapısının kapanma sesi.
düşünceler hızla aklından geçti. sadece filmler izleyip kitaplar okuyarak bahçedeki korumaları izlediği günler oradaydı işte. cenin pozisyonunda üzerinde yattığı yatak, kabussuz geçmeyen uykulara sahip geceler, takım elbiseli yabancılar... hepsi oradaydı. aklına geldikçe nefesi düzensizleşiyordu, o eve geri dönmek istemiyordu.
ve lanet adam hâlâ yoktu. tek bir iz bile yoktu. beomgyu bir anlığına düşününce adamın arabasına ait bir iz olmasını bile beklemediğini fark etti. düşünmeden buraya koşturmuştu ama adam onunla birlikte buradan nasıl kaçacaktı o zaman? yol üstünde bir araba olsaydı görürdü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
stockholm sendromu • taegyu
Fanfictionkang taehyun'un babasının choi beomgyu'nun babasıyla dertleri vardı. • tamamlandı