"နိုးလာပြီလား"
"အား..ကျွတ် ကျွတ်!"
"ရှင် အဆင်ပြေရဲ့လား
ထဖို့ရော အားရှိရဲ့လား"
ယောသည် အိပ်ရာထက်မှ
ကုန်းရုန်းကာထသည်..
ညက ဒဏ်ကြောင့် ထဖို့ရန်
မနည်းရုန်းကန်နေရသည်....
"နေနေ ကျမထူပေးမယ်"
"ဒါနဲ့ မင်းက ဘယ်သူလဲ"
"ကျမက အွန်းစောပါ
ချွဲအွန်းစော"
"ကျေးဇူးပါ အွန်းစော"
"မလိုပါဘူး ခုမှ
အပြန်အလှန်ဖြစ်သွားတာ"
"ဘာကို!?"
"ဧကန္တ...ရှင် ကျမကို
မမှတ်မိဘူးလား"
"......."
"မမှတ်မိဘူးထင်ပါရဲ့!
လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက်က
ကမ်းစပ်မှာ အဝတ်လျှော်နေတုန်း
မြစ်ထဲမျောမလိုဖြစ်တော့
ရှင်ကယ်ပေးခဲ့တာလေ...."
"အော်...မင်းကိုး"
"အွန်း"
"ငါ့နာမည်က ဂင်ယောပါ"
"nae..."
မှေးကျဉ်းလှတဲ့ အသက်မဲ့တဲ့
အကြည့်တွေနဲ့ အဲ့မျက်ဝန်းတွေက
ချွဲအွန်းစောရဲ့ နှလုံးသားကို ခိုးယူခဲ့ပါသည်...။
"အာ...ပြန်တော့မလို့လား ဂင်ယောရှီ"
"အင်း...."
"ရှင့်ခန္ဓာကိုယ်က ဒီလောက်ထိ
အားနည်းနေတာ
ကျမဆန်ပြုတ်ပြုတ်ထားတယ်
စားသွားလိုက်ပါ"
"ကောင်းပါပြီ"
အလျင်အမြန်စားသောက်နေပေမယ့်လည်း
တည်ငြိမ်မှုအပြည့်ရှိနေတယ်...
မေးဂ်ုးထင်းထင်းနဲ့ လည်ပင်းတလျှောက်
ထောင်တက်နေတဲ့ အကြောတွေက
ယောင်္ကျားပီသမှုကို
ဆောင်းကျဉ်းပေးနေပြန်တယ်
"ဒါဆို ဒီလောက်နဲ့ပဲ
သွားလိုက်ပါဦးမယ်..."
အပြန်အလှန် ညွှတ်ကိုင်းနှုတ်ဆက်ရင်း
ထွက်သွားတဲ့ ကျောပြင်ကိုသာ
အွန်းစော ငေးကြည့်နေမိတယ်.....
ဤလူသားကို စတွေ့တုန်းကလိုပဲပေါ့...
................
"အွန်းစော...."
"ဟုကဲ့ သခင်မ"
YOU ARE READING
ဧကရာဇ်သက်လျာ
Fanfictionဒိတကြိမ်တော့ လက်လွှတ်မှာမဟုတော့ဘူး..... ဒိတႀကိမ္ေတာ့ လက္လႊတ္မွာမဟုေတာ့ဘူး.....
