RomanceTR "Gençlik Rüzgârıyla Savrulanlar 🪁" listesinde!
*
Söz konusu Ron White olduğunda aşk, ağıza alınacak son kelimedir. Hayatı eğlence, alay ve oyunlardan ibaret olan bu serseri çocuğun kalbi her türlü heyecanı hissetmeye hazırdı. Fakat aşk a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elisa Emma'nın Ron'dan hoşlandığı gerçeğini reddediyordu. Kabul etse de umurunda olmazdı. Onun yanında Emma'nın hiç şansı yoktu. Söylediği gibi Ron'u ona bırakmazdı. Bırakmayacaktı da. Emma bu duygudan ne kadar çabuk umudunu keserse o kadar az canı yanardı. Ron'dan ilk önce o hoşlanmıştı. Önce o ilgilenmeye başlamıştı. Emma her zaman yaptığı gibi kenarda durmayı bilecekti. Yoksa onu kenara itmekten çekinmeyecekti.
Emma da Ron'dan hoşlandığını reddetmeye devam ediyordu. Elisa çok kez ağzını yoklamıştı ve hepsinde öyle bir şey olmadığını söylemişti. Yakışıklı olduğunu kabul ediyordu fakat ondan hoşlanmıyordu. En azından herkese dediği buydu. Flora'ya bile!
Sonraki günler biraz daha rahattı. Elisa son bir kez daha sormuştu Emma'ya ne hissettiğini. Emma tekrar reddetmişti tüm duygularını. Nasıl olsa geçip gidecek bir şeydi ve bunun için sorun çıkmasına gerek yoktu.
Hem Ron onunla ilgilenmiyordu zaten. O günden sonra birkaç kez karşılaşmışlardı. Ron selam vermişti. Ama konuşma hiç uzamamıştı. Emma kısa kesmişti ve yolları ayrılmıştı.
Elisa ilk hafta ufak tefek karşılaşmalar ayarlayarak Ron'la iletişimini ilerletmeye başlamıştı. O günkü terslemeyi düzeltmişti. Ron pek umursuyor gibi değildi olanları. Çoktan unutmuştu.
İki hafta sonra tiyatro seçmeleri için okuldan sonra tiyatro salonuna gitti Emma. Önceki yıl tiyatro kursuna katılmıştı ve hoşuna giden bir alan olduğunu anlamıştı. Bu yüzden bu yıl da katılıyordu.
Seçmeler başladığında heyecanlıydı. Fakat sıra ona geldiğinde heyecanı azalmış verilen talimatları kusursuz bir şekilde yerine getirmişti. Sahnede hiçbir endişesi kalmıyordu. Ona verilen rol neyse tamamen ona bürünebiliyordu. Bay ve Bayan Fox onun performansından memnundu. Bu konuda yeteneği olduğunu söylemişlerdi. Geçen yıl alışma süreciydi onun için.
Tiyatro salonundaki işi bittikten sonra eve dönmek üzere salondan ayrıldı. O gün futbol seçmeleri de vardı. Elisa'nın söylediğine göre Ron St. Josepht'te oldukça başarılı bir forvetmiş. Burada da seçmelere katılacakmış.
Emma okuldan ayrılmadan önce uzaktan futbol sahasını izledi bir süre. Seçme için katılanların antrenmanları devam ediyordu. Ron'u bulması uzun sürmedi. Kumral saçları güneşin etkisiyle daha sarı görünüyordu. Buradan bile diğerlerinden çok daha yetenekli olduğu belli oluyordu. Dayanamadı ve biraz onları izlemekten bir zarar gelmeyeceğini düşündü. Kimse onu rahatsız etmeden izlemek istediği Ron'du.
Sahanın kenarına geldi. Takım kaptanı, Ron'u diğerlerine göre daha çok zorluyordu. Diğerlerinden istemediği hareketleri Ron'dan istiyordu. Ron ise itiraz etmeden hepsini eksiksiz bir şekilde yapıyordu. Takım kaptanının yüzü asıktı. Bir kusur bulamadığı için sıkılmış görünüyordu. "Sence de bu kadar yeterli değil mi Nate?"diye sordu kaptanın yanındaki çocuk.
Nate, "Yetmez! Kolejden geldi diye herhangi bir ayrıcalığa sahip olmayacağını iyice anlasın istiyorum."
"Daha önceki karşılaşmalardan onun ne kadar zorlu bir rakip olduğunu biliyoruz zaten."
